Di muzeya arkeolojîk a li Stenbolê de bi hevalek ku em ji ber du sedeman ketin. Yekem. Di dawiya Tîrmeh 2013 de, me li Stenbolê firiyan li dijî paşvexistina serpêhatiya serpêhatiyên din di derbarê Roksolaan û li otêlê de li navenda dîrokî "Sultan-Ahmet" bicîh kir. Here li vir, wekî ku ew dibêjin, guneh li dora hemû pêkhateyên çandî negire, lê di heman demê de û li muzexaneyê mêze dike. Ya duyemîn jî, em dîrokzan in, û ji ber vê yekê muzexan ji me re pir balkêş bû, berevajî hevalê me yê ku bi eşkere bêriya ye. Ji ber vê yekê, bîr bînin: Bi tenê bi fanatîkên dîrokê re werin vir, wekî din divê hûn gelek rave bikin.
Me rêwîtiyek ferman nedikir: Em ne xwediyê tirkî ne, lê Englishngilîzî ne di astê de ne, ji ber vê yekê em çûne: baş, hemî pêşangeh hatine îmzekirin. Bilêtên li ber deriyê, 15 lîr, an nêzîkî $ 8 didin. Ez dibînim ku di hemî Muzeyên Stenbolê de zivistan hene, ji ber vê yekê bilêtê we, mîna di metroyê de, yek-yek. Li ser fotografan tu sînorkirin tune bû, ji ber vê yekê em naphlesed bûn ku bixapînin.
Muzexaneya arkeolojî tevhev tevlihev e. Ew li nêzî parka Gulkhan û paleya navdar a topkapi (bi harem) ve girêdayî ye. Kompleks sê avahî tê de - tiştê sereke, muzexaneya Rojhilata Navîn û tiliyên Pavilion. Ne gengaz e ku meriv di nav du saetan de hemî vê mîlyonî ya pêşangehan dorpêç bike. Me sê demjimêran derbas kir. Bi taybetî ji hêla dezgehên ku ji Mezopotamyayê ve hatine veqetandin şaş man. Mînakî, min xeyal kir ku deriyê Ishtar, gelek strukturên skulptural, peykerê serwerên Asûrî li ser dîwêr. Li salona cihêreng, sargofan (sidonsky, jinê digirîn, tablet û satrap), ku dikaribû were girêdan. Bi îdeal dîroka cîhana kevnare di vê muzeyê de bixwînin: Ji serhildêrên Troy, parçeyên Perestgeha Atînayê (Assos), Bûyera Alexander Makedonky, berhevokek ji ClinbokePlates hene. Û her weha gelek peykerên keviran, pût, zêrîn, pêlîstokên demên neolîtîk û eneolita.
Ez ê rast bêjim: Ev rêwîtiya zarokan dê bête kirin: Ew pir tevlihev e, û her weha di dem û cîhê de pir dirêj bû. Lê dîrok, pîr, - bê guman dê mîna.
Na "kevirên jêrzemînê" nedît: pere bidin, herin û wêneyan bigirin. Tenê li ser pîvanê nedît. Bapîrên gelemperî û xirab tune, ku li dû mêvanan, wek li Ukrayna, nedîtin.
Ez difikirim ku dema havînê ji bo rêwîtiyek îdeal e, wekî beşek pêşangehê li kolanê ye, û hêsantir e ku ji avahiyê di demsala germ de bimeşe.
Min ji rêwîtiyê hez kir. Bê guman, di topkujan an mizgeftek şîn de, şaş û balkêş hebû. Dibe ku, ji ber vê yekê, li muzeyê mêvan nebû, û divê gel li vir bi taybetî biçin - dîrokzan û arkeologan. Ez dubare dikim ku li vir ne pisporê ne-pispor be. Serdana Muzexaneya Arkeolojî ya li Stenbolê dê şîret bikin, lê tenê heke we dema we azad hebe. Heke ew ne be, bê guman çêtir e ku biçin qesra Topkapi, Garem, Blue Mizgefta û Sofiya ya Ayia, bi riya Bazar mezin.
