Ez qebûl dikim ku ez ji firokeyan pir ditirsim, heya sala 2011, dema ku min ji bo yekem car serdana Bulgaristanê kir. Min fêm kir ku ew hindik bû, û ji hingê ve, her sal, ez hewl didim ku li deverek li balafirê bisekinim. Ew ji bo demek dirêj ve ji Israelsraîl re hat gazî kirin: Di salên 90-an de min gelek cîran, nas, heval, heval, xizmên xwe koç kirin. Wan gazî serdanek kir, lê min ji ber tirsa firînê red kir, û ew ne hêsan bû ku vîzaya Israelisraîl bistîne. Lêbelê, di van demên dawî de, rejîmek vîzeyê ya di navbera Israelsraîl û Ukrayna de çû ber firînê, û min biryar da ku ez biçim betlaneyên Gulanê.
Ji ber vê yekê, ne hewce bû ku ez li ser vîzayek derbas bikim. Ev plus e. Lê di Gulan 2013 de, pîrozbahiyên Pîroz bi Mayski re hevdu kirin, ji ber vê yekê hecî ji her alî dinyayê bi qasî ketine. Em bi zor dikarin bilêtek bikirin. Li Kiyiyayê li Kiyavya ji bo 4000 UAH kirîn. per kes (500 dolar). Dûv re min ew nizanibû ku "Kiyavia" ji sedî 10% ji sedî 10% ji bo karûbarên li ofîsê digire, ma hûn nikarin bi privat24-ê bifroşin, piştre ji firotanê computerê bawer nekir. Demek kurt piştî seredana me, Israelsraîl bi Ukraynayê re li ser "ezmana vekirî" îmze kir, û bilêtan naha pir erzan in.
Me plan kir ku li Uncle li Haifa temaşe bikin, biçin xizmên li bajarên din û biçin Orşelîmê. Li ser rêwîtiyê hefteyekê veqetandî - ez û bavê. Lêbelê, plan di demek kurt de guhertin, ji ber ku li Orşelîmê gelek heşt çûn Orşelîmê, û aypê li Tel Avivê li Orşelîmê ji bo rêwîtiyek "Mini Israelsraîl" kirîn. Lêbelê, berî vê, ez bala xwe didim ku balafira me li Tel Aviv, li balafirgehek gewre ket. Ew ji hêla wêneya werzîşê ya Israelisraîlî ya mezin, li ser dîwarên balafirgehê ecêb şaş bû. Li ser kontrola pasaportê xebatkarek axaftina Rûsî bû, wî çapê li pasaportê neda, lê karta me da, 90 rojên derbasdar. Her çend hîn jî pirsî, yê ku em difirin û çiqas.
Uncle bi gerîdeyê (li Israelsraêlê bêyî otomobîlek bi tu awayî, ji ber ku veguhestina giştî pir xirab e), di du saetan de ew hat ba Wha, ku em lê dijiyan. Ez ê tavilê bêjim ku ez nikarim li ser bihayên li ser bihayên bêjim, ji ber ku em mîna mêvan bûn û tiştek nedan. Em vexwar û fedî kirin.
Lewra li ser rêwîtiyê. Ew ji bo duyan nêzîkî 300 dolaran lêçûn. Ji bo Israelsraîl, ev ne pere ye. Me li Haifa min, li ser riya ku ew bi tûrîstên Rusî dagirtî bû, min girt. Theavkaniyê tevahiya rojê dom kir û pir westiyayî bû. Israelsraîl çêtirîn e ku di zivistanê de dema ku ne ewqas germ e difirin. Di Gulanê de, û bi gelemperî di havînê de, neuroyal, neçar ma ku rojê du an sê caran t-shirt biguheze. Conditioner hewayê li otobusê dixebitî (bi Hebrewbranî "Mozgan"), wekî encam, ez li vegera vegera xwe hatim şewitandin, min jî di nav nivînan de di nav nivînekê de bû. Uncle du şûşeyên 2 lîtreyan bi ava ne-karbonê da me. Diviya bû ku ez di bagê de wan bi we re bikişînim. Ez fam dikim ku Cihû ji hemî mezin û aciziya wan hez dikin. Gelek geştiyar bi paşpirtikên ku av têne danîn diçin. Tûrîstan dê şîret bikin ku sneakers û cilên aramî li xwe bikin û bi taybetî di derbarê balkêşbûnê de ne. Cap an kapê baseball ji bîr nekin. Û bi domdarî ajot. Bi bextewarî, tozên azad û her gav, digel hemû amûrên. Bi gelemperî, hema hema mîna li restorantekê.
Israelsraîl rêberê me ya Rûsî kir. Ew profesyonel karsaziya wî bû, bi hûrgulî li ser her tiştî, bersiv da gelek pirsan.
Xala me ya yekem Monşa Later e. Li wir me dikaribû şerabê hilberîna herêmî û sûkên herêmî bikirin. Tûrîstên Rûsyayê kir, wê hingê yek ji wan hemî beşdaran derman kir, rave dikir ku îro rojbûna wî bû. Tourist ji Norwêcê gelek wêne kişand. Wî muzexaneyek tank û alavên leşkerî li pêşberî perestgehê dît û gelek personelên ku bi wan re di tora civakî de parve kirin çêkir.
Then piştre gelek pêşangehek "Mini Israelsraîl" hebû. Ev bi tevahî kompleksek tevahî-hewayî, avahiyên mîmariyê yên mîmar, daran, daran, bi gelemperî, hemî tiştan, hemî tiştan temsîl dikin ku serbilindiya vê welatê ecêb nîşan didin. Piştî rêwîtiyê, me li dikanê souvenirs kirî, dîsa firoşkarên Rûsî-axaftin li vir xebitîn. Bihayên bi qasî bilind bûn. Mînakî, krem ji Deryaya Navîn 100 Hryvnia (ew herî erzan, 50 ml, 125 dolar bû).
Piştî "Mini Israelsraîl" me ji bajarokê kevnar a Tel Aviv re şand. Li vir em di çaryekê de dest pê kirin, ku karkirên zêrîn têne danîn. Rast e, bihayên biteqîne, û tu kes tiştek ne kirîn. Her weha li ser ambargoyê çû û li mayîna li ser peravê mirovan mêze kir. Ji bo nimûne, "Gesher" jî, li ku derê gelek koçberên me lîstin, "Gesher" jî hebûn. Li Haifa, em piştî 8 ê êvarê gihîştin.
Vegere, jî, ji Tel Aviv firiya. Pergala parastinê di astê de. Xeta dirêj e, balafirgeh bi derengketinê difirin. Ew ê werin ba we û bipirsin ka kî ji we re bagaj kişand, yek ji wan ji derveyî bû. Pêdivî ye ku hûn bersiv bidin ku her kes bi xwe pakij kir. Li vir henek fam nakin. Heke hûn hang bikin, wê hingê hûn ê li jûreyek cuda û bi gelemperî bimînin. Bûyer jî kontrol bikin, lê belê Ukraynî bê çavdêrî ji bîr kirin. Xuyaye, em wekî terorîstan kêmtir in.
Li wezîfeyê belaş, me "Fînlandiya" Vodka û candies kirîn. Vodka ji Ukraynayê erzantir bû, lê candy lêçûn 8 $.
Bi gelemperî, ez ji rêwîtiya xwe razî bûm. Ez hêvî dikim ku dîsa ji Israelsraîl re bimeşim.
