Li Qesra Topkapi û Harem di dawiya Tîrmeha 2013 de, ligel hevalê xwe û hevalê xwe li ser axa xwe mêvandar bû. Ji Ukrayna firiyan. Destpêkê ji karûbarê nûjen şaş diman. Bilêtek ji Topkapi Palace re 25 Lîreya Tirkî (ew bi 100 Hryvnias, an 13 dolar wekhev bû. Pergal balkêş e: Hûn bilêtek li ber qesrê difroşin, hûn diçin nav metroyê (heke hûn nizanin çawa, dê karkirên muzeyê alîkariyê bikin), wê hingê werin û kêfê bibin. Dever pir mezin e û di yek rojê de ew e ku meriv birêve bibe. Hevala min Julia hez dikir ku wêne, hema hema her tişt, ji ber vê yekê pêdivî bû ku em du caran biçin qesrê. Rast e, gulebarandin di hemî jûreyan de nayê destûr kirin. Ez ê li ser "kevirên avê yên avê" zêde bikim. Em di nîvro de du saetan çûne: Li Stenbolê di sibehê de fêkiyek tirsnak. Julia li ser Joy dest pê kir wêne kirin. Heya nuha gihîştibû Harem (û ew di topkapî de tê danîn, pêdivî ye ku 15 lîr ji hev veqetîne, an jî nêzîkî $ 8), ew ji ber 5.30 danê êvarê û bilêtan difroşe. Julia got ku, bêyî ku harem dît, dê nekeve malê. Dotira rojê, em bi bilêtên duh re hatin û hewl dan ku ji bo karmendên Kompleksa Muzexaneyê ku em duh li Topkapiyê rave bikin, em tenê hewce ne ku harem bikin, ew ji bo deriyê drav nedin. Lê karmendên saziya çandî karsaziya wan dizanin: Me 25 lîre daye ku dîsa biçe qesrê. Lê vê carê, çewtiya duh, tavilê, tavilê li ber deriyê Haremê geriya û bilêtek li wir kir. Ew sê saetan dîsa li ser axa kompleksê bûn, ne hindik. Bi awayê, wan pirtûkxaneya Sultan dît, ku berê xwe neda. Ez piştrast im ku ez ê roja sêyemîn tiştek nû bibînim.
Me ji me re apartmanên herî dewlemend, berhevokek çekan, boyax, boyaxkirin, li ser dîwaran û mîmariyek ecêb li dar xist. Tenê di vê demê de, fîlimê li ser Roxolane çû, û me dixuye ku em nexwestî li ser temenên navîn çûn. Kompleksa muzeyê di dilê Stenbolê ya kevin de, li Sultanahmet e. Em li otêlekê li nêzî hev dijiyan, û ji ber vê yekê ew li ser lingê geriyan. Ew şaş bû ku pir kêm rûsî, bi piranî biyanî (bi jinek ji Kanada re hevdîtin kirin) û pîr. Me rêberî ferman nedikir, ji xwe re çû, lê gelek biyanî di nav lepên xwe de çûn û li ser nivîsa rêwîtiyê guhdarî kirin.
Li ser axa xwezaya ecêb a tevlihev. Li wir bi xwarin û sûkên piçûk, kafirên piçûk hene. Ji ber vê yekê divê hûn bi we re xwarinê nedin, her çend em bi pakêtên piçûk ên ku av û barên çîkolatê hatine danîn jî dimeşin. Me bê pirsgirêk ji me re bêriya me kir. Hîn jî pirtûkfiroş şaş kir. Min pirtûkên li ser Tirkiyeyê (bi rê ve, ji hêla balafirgehê ve pir erzan dîtin), li ser muzeyê bixwe. Gelek sûkên bi wêneya Roxolane. Karmend bi Englishngilîzî bi îngîlîzî diaxivin, lê tu kes bi Rusî fêm nake.
Min jî ji xwezaya ecêb, gelek reng û greens hez kir. Firotin, heke hûn westiyayî ne. Bêbextî, lêbelê, ne pir tam, lê qebûl kirin. Tu kes ji bo we dernakeve û temaşe nake ku hûn têkiliyê didin. Nîşanên ku hem bi tirkî û hem jî Englishngilîzî nîşan dide.
Bê guman, serdana cîhek wusa biha ye. Di bîra min de min pirtûkek li ser Harem û Topkapi li Englishngilîzî kirîn. Ez ê ji we re şîret bikim ku hûn biçin serdana Kompleksa Muzexaneyê ji kesên ku di hunerê de dizanin, lê ne ji zarokan re. Ew ê wekî keç û mirovên koma temenê pîr ne balkêş bin.
