Li mala kesên astengdar, kurê min û ez bi tevahî bi şansê westiyam.
Vana em tûrîstan amade nakin. Li dora bajêr geriya û di dûr de domeek mezin a xweşik dît.
Ew hatin - avahiyek xweşik û destûr ji bo azad kirin (ew derdikeve ku ev roj hinek çalakî bû û me 8 Euro li ser bilêtê xilas kir). Avahiyek pir girseyî, balkêş, balkêş û dirûvê hundur, gelo dêr, an muzexaneyê. Kurê min û ez li dora avahiyê geriyam. Li ser parçeyên mezin ên li ser domdar, peykeran hez kirin.
Hişyara min bala min kişand ser milên fransî yê pîr, yê ku hewl da ku tiştek ji min re nîşan bide û ji bo kêfxweşiyê eşkere bike ... û dûvre min gorê Napoleon dît. Ji bo rastdar be, di wê kêlîkê de min ji çavên xwe bawer nedikir. Ez tenê doz dikim - heman mala astengdar. Bi rastî tê gotin ku Parîs dikare dîn be. Ev doza min e. Ma em çawa kar dikin ku werin yek ji avahiyên herî navdar ên Parîsê, li wir bigerin, li wê derê bimînin, nîv saet û tenê li wir binêrin ka em li ku derê ne? Bê guman, me tavilê dîmenek avahiyê dît û mezinahiya xwe nirxand. Hemî roja mayî beriya girtina ku me li vir derbas kir. Paradise ji bo mêr û kuran. Ji bo demek dirêj, unîform û çekên ji Eras û Xeletên cûda hatin hesibandin.
Ew çûn hewşê. Û çekên giran ên kalîteyên cûda, bi hezaran pêşangeh, ne hindik in.
Kur gelek spas kir ku çekê li wir hate pêşandan. Me hemû çekên li ser hemî çekan hilkişand, hemî holan hatin asteng kirin, hemî nîşanên dixwestin. Bi gelemperî, rêwîtiyek pir agahdar pir şaş bû. Ez pir pêşniyar dikim ku biçim, nemaze eger zilamek di pargîdaniya we de hebe))).