Sala borî, ez şiyar bûm ku ez biçim serdana hermitage. Bilêt li maseya rêwîtiyê hatin ferman kirin. Li ser riya ku wan tişta pêwîst hilda ku dê barê giran neke. Me berê ji hêla bajêr ve li ser Neva ve hati kirin, lê Muzeya sereke ya St. Petersburg ji bo yekem car ziyaret kir. Mezinahiya avahiyan bandor kir. Hêza xwe hîs dikin. Nîşana yekem ev bû ku giyan ji serdana yekbûyî nekare têr bibe. Ji bo kêfa gelek, hûn hewce ne ku li vir çend caran biçin. Li pêşangehê bi qasî şeş demjimêran derbas kir. Seredanek seyrûseferê hilbijart. Mesrefa wê du sed rubles bû. Koma me bîst û pênc kesan pêk tê. Li gorî nexşeyê, em di bin serokatiya karmendê Muzexaneyê de ji bo kursiyên luksê bûn. Ew hêja ye ku bi teybetî li nêzîkê rêberê bibihîze. Bê guman, ew ji hêla danasînê ve pir dilşewat e. Wêneyên ku dîrok di xeyalê min de şopek hiştin. Salona Pavilion-ê bandor kir. Bi taybetî ji peacock şaş man. Em dibînin û diva didin ser talana mirovî. Masterên mezin ji bo sedsalan bîranînek xwe hiştin. Excursion dê ji temaşevanên mezintir zêdetir be. Zarok pir westiyayî ne ku li hember mayînek dirêj bisekinin. Dê ciwan û mirovên nîv-salî dê bikaribin gelek dilşewat fêr bibin. Beşdarî di demsala sar de diçe Hermitage. Di havînê de hişk e. Ez ji her kesî re şîret dikim ku serdana çêkirina mezin bikim. Forimkî bedewek wusa hêja ye. Hemû roja din sozek da ku bi hevalên xwe re bi hevalên xwe re biçin St. Petersburg û bê guman di atmosfera perestgehên xweşik ên behrê de. Ez dixwazim bala xwe bidim, bihayên bi kêfxweşî me ecêbmayî man. Ji min re xuya dike ku serdan ji her welatiyek asayî re heye.
