Meteora ji bo me bû yek ji rêwîtiya herî bîranîn. Ne di viya de dibêjin: "Ew ne li ser metre - ne li Yewnanîstan bû." Rê 4 saetan (bi rawestgehek piçûk ve) girt), lê di otobusek du-çîrokek mezin de têra xwe têrê dike. Di rê de, Rêbernameya Vasily ji me re li ser Yewnanîstan, li ser balkêş, çîrokên xwe, çîrokên xwe, yên ku em li bendê bûn, ji me re gotin. Gelek spas ji rêber û ajokarê otobusê yê ku vê rêwîtiyê çêkir ji bîr kirin. Berî her tiştî, me serdana komxebata îkonê kir, li ku derê nûner ji me re vegotin, û niha, me di dawiyê de qursê kir ku em rasterast rabû ser metre. Dema ku em li jor rabûn, wê hingê bi gelemperî diyariya axaftinê winda kir. Kulîlkên xweşik, mîna ku bi stokên nehs ve hatî boyax kirin. Hin ji wan bi monahî bi dawî dibin, yek ji wî yê ku em bi serdana xwe şa bûn.
Ew pir ecêb xuya dikin. Gelek fresco û îkonên vintage. Ew poşman e ku di hundurê wêneyê de ne mumkun e, lê ev rêgez in. Piştî serdana perestgehê, me dema me azad kir ku em mîna axa ku em karibin wêneyên ecêb çê bikin.
Piştra, em me birin bajêr, ku li bin lingê van "giants" e. Li wir em li benda xwarinek delal û xweşbîn in. Her weha me kar kir ku sûkan bikirin, û piştre vegeriyan otobusê bi tevahî komê re û vegeriyan otêlê.
Ez bawer im ku ev rêwîtî dê di dilê me de bimîne ji ber ku me berê berê xweştir nedît.
