Di dawiya Tîrmehê de bi hevalek li Yewnanîstan re li ser Chalkidiki rihet bû. Otêla me nûnerê rêwîtiya Muzenidis bû, ku ji me re şîret kir ku biçin bajarê Selanîkî bi rêwîtiya seyranê. Di destpêkê de ez dixwazim çend peyvan di derheqê rêwîtiyê de ji xwe re vebêjim, û paşê jî li ser impressions me. Me serdana Agora kir, bajar ji dek û dolaban kontrol kir. Dîtinek tenê dilşikestî vedibe. Li jêr xaniyên piçûk, kolan, mirov li deverek dimeşin, rêş. Û rastê piştî bajêr - derya bi keştiyan.
Dûv re em çûn Perestgeha Dmitry Solunsky, ku ew karibin wan bi vê siltanan re bikin. Em li dora bajêr bi otobusê hatin raber kirin, û dûv re jî wextê belaş hebû. Di vê demê de me, me dev ji navendên kirîna mezin derxist, ku em li ser bazarê, fêkî û berikên nû, yên nû li ser sembola serekê bajêr rûnin - li ser sembola spî. Demê belaş tê ceribandin û kêfê ye ku vê bajarokê bedew ên Yewnanî, ku ew qas li welatê xwe yê cîgayî ye. Heke ji me re hewceyê alîkariyê bûya, heke me nikaribû tiştek bibînin - ew berê xwe dan derveyî herêmî û wan her gav alîkariya wan kir. Ji ber ku me Englishngilîzî dizanibû - di ragihandinê de pirsgirêk tune. Li hin Taverns di heman demê de karmendek axaftina rûsî jî hebû.
Û naha rasterast di derbarê rêwîtiyê de. Rêber pir baş bû. Pir tişt dizanin û dikarin balkêş bikin ku wê pêşkêş bikin. Theêwaza xwe bixwe agahdar e. Mîmariya bajêr, perestgehên berbiçav û bêhempa ji bo çavên me. Ji bedewiya Selanîkî bixwe em hîn jî kêfxweş in. Em dixwazin vegerin û biçin vê paytexta Bakur. Spas ji Rêbernameya Otêlê me, ku ev seredan pêşkêşî me kir.
