Min biryar da ku lêkolînek li ser rêwîtiya li bajarê Selanîkî binivîsim. Me ev rêwîtiya pir agahdar ji bo xwe hilbijart, û rêberê me yê otêlê Yuri alîkariya me kir.
Excursionê me li Thessaloniki hem cînetî û hem jî kêrhatî bû. Piştî nêzîkê saetekê, em gihîştin Selanîkî, me komek mezin, nêzîkî 60 kesan. Yekem raweste li bajarê dîwarên wî, ku rêberê me yê Vasiliy ji me re bû, ku li ser platforma dîtinê derbas bû, ji tevahiya bajêr li ser palmayê tê xuyang kirin. Li vir me dîroka bajêr bihîst, û her weha gelek wêne çêkir. Piştra, me dîsa ber bi otobusê me, û wan rêwîtiyek rêwîtiyê çêkir - wan gelek avahî û balkêşiyên erasên cûda dîtin.
Avahiyên Imperial Roman, û her weha gelek perestgehên ku di dema Bizantîn de hatine çêkirin. Her weha Monuments of Times of Ruly of Turkish. Di derbarê van hemû balkêşan de me jî vasily vegotin. Piştî vê yekê, me li kolana St. Dmitry, ku em ji me re hatine gotin, wek ku em ji me re hatine gotin, li Perestgeha herî hezkirî ya herêmê - Dêra patrîkê ya bajarê Selanîkî Dmitry Solunsky. Li vir me dîroka jiyana Dmitry û dîroka perestgehê bihîst.
Li vir jî me gelek wêneyan çêkir. Li Perestgehê, destûr tê dayîn ku wêneyek were kirin. Piştî vê yekê, em li pey lingê, û bi otobusê re, wan ji dema diyarkirî re baş gotin. Now nuha me berê li Foruma Roman sekinî - tiştek mîna guhên demên kevnar, ku bi vî rengî digot, bi hemû axa Yewnanîstanê re hati bû. Piştî vê yekê, me ber bi kolana Aristotle ve çû ku derê û bi rêberê xwe ve hatî çêkirin û ji bo meşînê çû, me dema 4 demjimêran bû.
Zêdetir li ser riya Selanîkî Alexey, ku bi me re pargîdaniya Muzenidis bû, diaxivî, li ser ka li bajêr çawa navîgasyon di dema xwe ya vala de dikare were ziyaret kirin. Me ew li navenda bajêr derbas kir. Em çûn sûkê, li wir me bîhnek herêmî ya bazarê dît. Lê firoşgehan diçûn û kirînên plan kirin, ku di navenda kirîna Notos de ne ku em dikarin baca vegera belaş amade bûn - ev vegerandina bacê ye. Piştî kirînê, me hîn jî serdana Muzeya Bîzansî ya ku li nêzî Tower Spî ye, li nêzê civînê bi otobusê hate tayîn kirin. Bi awayê, li hewşê bixwe jî muzexaneyek heye. Piştî Muzexaneyê, ji berê de ew bû ku otobusê me li me girt.
Tiştê ku ez dixwazim li ser Selanîkî bêjim: Li vî bajarî bê çavan bimire, ji ber ku tiştek heye ku bibînin, bedewbûn û hebûna vî bajarî dê bi kêfxweşî we ecêb bike. Ez hêvî dikim ku bandorên me di plansaziyên we yên li vî bajarê ecêb de ji we re bibin alîkar.
