Welê, ew rêwîtiya me ya li Yewnanîstan bi dawî bû, ya ku me ewqas dirêj hêvî dikir. Ya mayî xweş bû, hilbijartina Pêla Chalkidiki pir serfiraz bû, û cîhê Sithonia "Deryaya Kesk" rast bû. Em dibêjin wekî hejmarek kesk a kesk a ku me tenê hêvî nedikir.
Lê ez dixwazim bertekên xwe yên rêwîtiyê parve bikim ku her gav di bîra me de wekî tiştek pir sivik û zirav bimîne. Excursion Amazing "ji hêla Ciyên Pîroz ên Selanîkî." Em ji me hez dikin ku ji bo me li mala mezadê û hecî ji me re biçin ev wekî beşek mecbûrî ya jiyana me, li ser vê û betlaneyê pir balkêş bû.
Rêbernameya Otêla me Alexander, ji wan re ji wan re got ku rêyên wan ne bes bûn, lê bi taybetî em ji rêwîtiyên hecî yên ji Navenda Hirzeyê "Solun" re şaş man. Surprîzek xweş a ku ji bo me rêberiya perwerdehiya teolojîk bû, lê ya herî xweş ji bo me bû ku ew li ser rêwîtiya me bû rêberek dayik bû.
Em ê her dem vê rêwîtiyê bi bîr bînin, bi rastî rêwîtiyên wusa çarenûsa mirovan diguhezin. Me li Selanîkî gelek perestgehên li Dmitoniki, fedor Mirochiva, şehrezayiya Sofia, ket nav katalombeyên imadkar, û ji hêla Perestgeha Grigory Palaama, ji bo cîhana ortodoksê gelek hatine nivîsîn.
Dûv re me di xwarinê de bi zordestiya yek ji Monêniyên Athos re xwarin xwar, şîv pir tamxweş bû û em bi sêlên ji virgin re hatin pêşkêş kirin. Piştî ku em vegeriyan otobusê û çûn hewşa Selanîkî ji bo perestgeha zanyarên Anastasia, û piştre jî ber bi gorê Paisius.
Hemû nîgarên ku me dîtiye ne hejmartin û gotinan nagirin, lê ew hest û kerema mezin wê di dilê me de her û her bimînin. Gelek spas ji dayika ji bo lênêrîna me, ji bo xebata ku ji dil tê û tê ba dil. Em ji rêxistina rêwîtiyê pir kêfxweş in, hemî arogvan ji hêla çîrokên dayikê ve, me di otobusek pir rehet de revandin, her tişt pir bi hêsanî derbas bû û em bi hestên taybetî ve vegeriyan.
Carek din em piştrast bûn ku Cihê pîroz ne vala ye, ji ber ku xwe pir pîroz bi xwe.
