Ez di Tebaxa sala 2014-an de çû Cezayîrê, lê di heman demê de, min jî wext, û derfeta ku ez razîbûna rihetiya li Cezayîrê bimînim. Bajarê Cezayîrê, an jî beşa wê ya nûjen, ku li ser peravê derya Medîneyê ye.
Beşê kevn ê bajêr li ser girseyan tê û balkêşiya wê ya sereke ji hêla Tirkan ve hatî çêkirin.
Wekî ku ji bo tûrîzmê rêxistinkirî, Pêşniyara sereke ya geştyariyê li Cezayîrê rêwîtiyek berbi çolê Sahara ye, ku ji sedî 80 ê devera welêt digire. Welê, min nekariye ku ji derfeta derfetê derkeve da ku serdana çolê herî mezin ê dinyayê bikim. Her çend, wusa dixuye, Antarctica jî çolek e, lê bi fermî ye. Deryaya rastîn, bi kêmanî, min bertekek pirtûk û fîlimê hebû, ew germek, sands, karwanên camî ye, ku scaffolders, oasis û mirages hene.
Bi gelemperî, min biryar da ku ez biçim Sahara bi hêviya ku ez ê çolê rast bibînim. Rêwîtî hate hezkirin, û bêhêvî bû. Min ji rastiya ku min hîn jî serdana Sahara kir, ji rastiyê hez nekir ku em ji çolê bêtir ne hatine xuyang kirin, lê pêşkêşiyek şanoyê.
Di Tebaxê de, li Cezayîrê, ew germ e, piştî her tiştî, ev Afrîka ye, her çend bakur, lê hewa zuwa ye û derya germ e.
Tevî vê yekê, ku Cezayîrî xwedan pergalek pir dirêjkirî ye, hema hema 1000 km., Binesaziya seyranê li Cezayîrê qels, ne ligel Tûnisê.
Dibe ku ew bi giraniya gumrikên misilman re têkildar e, ji ya heman Tûnisê pirtir e. Gava ku keçika min a naskirî ji hêla jinên herêmî ve hatibû rêve kirin ji bo rastiya ku ew çû bajêr bêyî hêlînên xwe, bi destên tazî, bi navgîniya bajêr re hat pêşwazîkirin. To pêşxistina binesaziya seyranê ya li Cezayîrê tenê heke hûn geştyarên biyanî bikişînin, û ev tê vê wateyê ku hema hema jinên tazî li ser seyranan xuya dike. Jinên Cezayîrê xwe di cil û bergên dirêj de rûnin, ew jî, laş, û serê wan bi tevahî girtî ye.
Kehrebayê, bê guman, exotic, lê bi rengek xweşik, her çend ez ji kûçikên navdar hez nedikir. Wekî ku ji bo kirînê, ew tiştek tune ku bikirin, wusa dixuye ku sûkên ku li Cezayîrê hatine firotin li Chinaînê têne çêkirin.