Konya yek ji bajarên herî kevnare ye, bi dîroka awarte, ew dikare were bexşandin ku gazî xezîna, ji bo ku hezkirên bi Komara Tirkiyeyê re rêwîtiyê bike. Ji ber vê yekê, li vir çi bibînin, cihên balkêş mîqdarek mezin e. Lê ez dixwazim çîroka xwe, ji xwarina mîhrîcanê dest pê bikim. Ew her sal di heyamê de ji dehşemê heya heftê Kanûnê, bi rûmetiya Jelaladdîn Rumi, ku bi demê re dibêjin Mevlana (li ser rêwîtiyê. Mevlana Celaleddin-i Rumi) . Wî gazî her kesî bi bîhnfirehî, rêzgirtin û hezkirina hevbeş ji bo Xudan. Her sal di Kanûnê de, geştiyar û hecî ji gelek welatan tê Konyus. Dance of the Dervish Fiscinates, Sasiyeta ku sê demjimêran dom dike, bi muzîka drums û cane flutes re tê.
Konferans, pêşangeh jî têne girtin û leyistok têne xwendin. Bilêtên ji bo Mîhrîcanê xwestin ku di pêşiya ajansên rêwîtiyê de pêşde bibin, ji ber ku du caran di bihayê de hene.
Bûyerên sereke yên bajêr bi rengek hêsan têne, di nêzîk de, bi qasî hevûdu, bi vî rengî bi rengek rastîn bi rengek rast e ku bêyî ku veguhestina gelemperî an baca baca xwe bi rengek rast were dorpêç kirin. Pêdivî ye ku meriv li çiyayê Alaceddîn rêve bibe, li ku derê mizgefta herî mezin û kevn bi heman navî "Mizgefta Alaceddîn" pêk tê. Ji wir derûdor, bi vî rengî "navenda dîrokî" ya bajêr. Konier nakokiya ku avahiyên nûjen jî li vir dikişîne, ji ber vê yekê di sedsala bîst-yekemîn de dijîn, şêniyan li ser dîroka xwe rêzdar in û wê ji bîr nekin. Now niha bêtir li ser deverên balkêş ên ku divê hûn biçin.
Girê Alaceddîn parkek bajêr e ku bi nivînên kulîlkên bedew ên çandî, avahiyan hatine çêkirin û alavên sûk têne danîn. Zehf, wek ku min li jor got, li vir, mizgeftek li alakeddîn (geştiyar. Algodin Camii) heye, ji devera ku panorama chic ya bajêr vedibe. Piştî hatina seljukên li ser xaka Komara Tirkiyê ya heyî, strukturên Bizantîn di mizgeftê de ji nû ve bûn.
Mizgefta Aslantîn li gorî bingeha Bizantîn e. Veguheztina bêkêmasî ya mizgeftê di 1150 de dest pê kir, û qedandina çêkirinê di 1221 de tê hesibandin, di dema serweriya Sultan AlaceDin Keykubata de, navê wî û navê wî bû. Di hundurê de, heya vêga, çil û du kolon li salona sereke, û her weha di marbleya tarî û tarî de qediya.
Li ser xaka mizgeftê goristanên heşt Sultan in, di nav de Alcceddin Cakeback, Masuda I, Kych Arslan II û IV, û yên din.
Di heman demê de, hêja ye ku serdana medreseya piçûkî ya Medresê (sere. İnce minareli Medrese), di 1264-1265, di 1264-1265, di dema panelê Sultan Kylych-arsalan IV de hate sêwirandin. Bi awayê, mîmar li ser yek dîwaran nivîsek kesane hiştin. Schukudo bi vî rengî çû, hemî spas ji Minaret, ku bi minaret û pir re hat xemilandin, ji bo wan deman hate xemilandin, lê mixabin vê rojê, lê xuyangiyek berbiçav nehatiye parastin.
Hişyariya taybetî li ber deriyê medreseyê, ku bi karwanek kevir xemilandî ye, li ku derê me ji pirtûka sereke ji bo hemî misilmanan hiştiye - Quranê. Heya sedsala nozdehan, ev avahî wekî her dem tê xebitandin. Lê di sala 1901-an de, minareyek ecêb li ber wê hilweşand. Tevî vê rastiyê ku ji 1936 ta 1956 xebatek sererastkirinê hate kirin, minaret negirt. Piştî dawiya xebatê di avahiya perestgehê de, Muzexaneyek Mijara Dîn û kevir hate vekirin, ku vê rojê malperan digire.
Monumenta din a mîmariyê - Madrasa Raw, di 1242 de di dema serweriya Giaciaddîn Keykureva II de, bi fermana Muslichê ya Beddadin. Hewşê ji mozaîk a Golbugo rengê û hewşek piçûk modelan xemilîne.
Di sedsala heftemîn de, Madrasa populerbûna xwe winda kir, û du sedsal bêyî hewce ne. Tenê di sedsala nozdehan de li cihên mayî, piştî daketiyê, dibistanek giyanî hate vekirin, cihê ku ders heya 1924-an pêk tê. In di sala 1960-an de, muzexaneyek gorê li ser xaka trace hate damezrandin, li cihê ku plak hatin kom kirin, ji demên Seljuksê heya demên Osmaniyan dest pê kirin.
Tirkiye yek ji wan welat e ku ji bo hilberên destan navdar in. Forimkî evîndar, bedewiya kelûmêrên herêmî, li Koneye, muzexaneyek seramîk, ku di sala 1955-an de hat vekirin (li ser axa Madrasa Karatay hate vekirin)
Bingeha 1251).
Ji bîr nekin ku biçin muzexaneya arkeolojî, li ku derê pêşangehên eratên cihêreng têne pêşkêş kirin: dest bi neolîtîk û bi dawîbûna dema Bîzansî, û her weha dibîne, wekî encama ku li chatalhayuk têne meşandin. Piraniya her tiştî sarkophagus bala xwe dikişîne, ku tê de her diwanzdehên hercules têne xuyang kirin.
Muzexaneya zêdetirî sed salan, di avahiya heyî de ji sala 1962-an vir ve xebitiye.
At di dawiyê de, ez ê li ser Muzexaneya Xaniyê Ataturk vebêjim, ev avahiyek du-çîrok e, ku di sala 1912-an de hate çêkirin. Di heman demê de li navenda kevn a bajêr jî tê de ye, di destpêkê de ev avahî wekî otêlek Waliyê hate bikar anîn.
Di dema rêwîtiya xwe de, Atatürk li vir gelek caran rawestiya. Di sala 1927-an de, rêveberiya bajarî biryar da ku vê mustafa wekî diyariyek Mustafa Kumary Ataturk ragihîne. After piştî mirina wî, avahî hate veguheztin hêza hukumeta herêmî. Ji 1940 heta 1963, ev zalim li ser destavêtinê bû. In di sala 1964-an de, Muzexaneya Xaniyê Ataturk, ku hin tiştên kesane yên ku ji Ataturk in, wêneyên ku ji hêla serdanên wî ve hatine xêz kirin, û her weha tiştên din jî têne xêz kirin. Hûn dikarin biçin odeya xwaringehê, ofîs û nivîngehê, li wir ku ew xebitî û yekem serokê Komara Tirkiyê daye.