Mêrê min û ez ji bo yek şevê li Buenos Aires rawestan, Bi kesane, ez naha di vê bajarokê ecêb de niha jî di bin êşkenceyê de nekim. Derket holê ku me ji gelek veguherînan balafirek dirêj ji Ushuayia to Moskowê hebû, ku yek ji wan jî li paytexta Arjantînê tenê dirêjtirîn (yek rojê) bû. Ji ber vê yekê, bila em dest pê bikin. Pêşîn, hûn ne hewce ne ku bifikirin ku heke hûn otêlek li ser înternetê pirtûk bikin, wê hingê we garantiyek kuştiye ku kalîteya karûbarê dê di asta herî bilind de be. Di cih de ez dikarim bêjim ku fikrên weha hewce ne ku ji serê xwe bavêjin, wekî din hûn ê pir bêhêvî bimînin, lêbelê, çimkî ku ew bi mêrê min re çêbû. Ya duyemîn jî, heke hûn li navenda paytextê otêlek pirtûk bikin, ev jî ji bo tiştek ne garantiyek nabe, ji ber ku hemî otêlên li Buenos Aires li ser yek astek in. Li jor "yek stêr" bi rastî ji we re çirîne, û yek stêr di derbarê hebûna taştê û giyan de dibêje.
Naha ez dixwazim rasterast li ser ezmûna me vebêjim. Nightev hêdî bi şev daket, xortan şiyar bûn û dest bi stranan kirin û bi alkolê û ne tenê li ber tavê ketin erdê û me jî bi ramanên herî ecêb û bendewariyê re girt û çû lêgerîna otêlê me. Bi awayê, ez ê bêjim ku bijareya me li ser guhertoya herî budce ya ku tê pêşkêş kirin ket. Ew ji hêla vê banalê ve hate ravekirin - tenê yek şev, em ê tenê serê xwe bixin, du saetan bifroşin û bi domdarî biçin û şa bibin ku em ê di demek nêzîk de li Moskowê Rainy bin. Lê ne ewqas hêsan e.
Nêzîke em nêzîkê devera xwe bûn, bêtir heyecan ji min têk çû. Stran xuya dikir ku teng dibe, lenerns bi zanebûn gazê bûn ku ditirsin hîn xurttir. Li deverek ku ez amade bûm ku vegerim balafirgehê, çimkî min dest pê kir ku fêm bikim ku hê bêtir ji her tiştî xirabtir. Bi awayê, heke di wê kêlîkê de em vegeriyan balafirgehê, me dikaribû li mirovatiyê derbas bikim. Di qata duyemîn de têra xwe paqij û germ bû, gengaz bû ku qehwe vexwe, tûrek normal jî hebû. Di vê navberê de, em nêzî "Paradise" me bûn ...
Driverofêrê taksiyê li nêzî yek ji xaniyên kevn ên şilandî rawestiya, ku li bajêr piranî. Bi gelemperî, tevahiya bajêr mîna bombebaranê xuya dikir, lê di derbarê wê demek din de. Me li ser rê da û dest pê kir zor kir, hewl da ku bi her awayî bala xwe bikişîne. Tu kes ne lez kir ku bi me re hevdîtin. Di encamê de, çend hûrdeman paşê, dema ku em berê ji bo çareseriyên alternatîf bibînin, me derî vekir. Mets li ser pîvanê, zarokên firotanê, 16 sal in, bilindbûn du metre, ne kêm. Wî ji me re keysan da "hejmarê" û me li ser korîdorek pir teng girt. Nivîna me ji bo hammê ji hucreyek re xuya bû. Windows Lattî bûn, ne jî nedîtek perdeyan an tulle jî hebû. Li ser aliyên dîwaran di çend qadên herî rastîn ên metal de sekinî! Wekî ku we berê texmîn kir, mêrê min û ez li ser nivînên cihêreng razêm. Kincê nivîn, heke ev dikare were gazî kirin, qirêj bû, ne dûr, di nav nivînan de di binê nivînan de. Ronahî li otêlê li generalê gomar li otêlê nehatibû veşartin. Tûjbûn ji hemî mêvanên vê cîhê maqûl re hevpar bû, ew li kolanê bû. Li wir derî ne hat girtin, lêbelê, wekî di serşokê de. Di nav şevê de, bê guman min dixwest ku tuwaletê, ez neçar bûm ku mêrê xwe şiyar bûm, da ku ew ji min re zivirî. Dema ku min dev ji odeya mayî berda, min mêr li cîhê ku wî soz da ku bisekine nedît. Lê dema ku ez li mêran digeriyam, bi zilamek nîv-tansiyonê re digeriya, ku bi eşkere çû tuwaleta parvekirî)) hewşê rast e. Mêrê min ez li nêzî darên mezin kifş bûm, wan li cihên bedew nîqaş kirin ku hûn dikarin di vê bajarê sêrbaz de biçin. Ez ji wan re li dewletek nêzîkê hysterics, ditirsim û tirsnak û felq bûm. Ji ber ku germker ne, û germahiya şevê li wir bû, mîna ku di havîna havînê de li bajarên şer ên Rusya ne.
Di sibehê de, ew bi xwezayî bê hêz bû, ne xwestek e ku bi sernavan re derbas bibe. Em tenê di cih de çûn balafirgehê û li wir roja mayî derbas dikim. Ji ber vê yekê hûn dikarin xwe ji hemî bertekên bajêr xirab bikin, tenê ji ber ku otêlê çewt e. Hişyar bimînin, dema ku xaniyê hilbijartinê ne li ser tiştên piçûk bidin. Naha xilas nebin, hetta ku hûn şevê tenê yek şev derbas bikin.