Wexta çêtirîn ji bo serdana Caracas dema ji Decemberile ji Decemberile heya Gulanê ye, lê ez ê tenê du mehan tenê veqetînim, ew Sibat û Adar e. Çima? Ji ber ku ji bo van mehan parçeyek piçûktir a baranê diherike. Bi gelemperî, di caracas de, avhewayê pir şil e, lê germ e, ji ber vê yekê sar di dema baranê de jî ditirsin. Di roja rojê de pir germ e, lê hema hema her odeya otêlê xwedan hewaya hewayê ye. Hewayê hewayê û di metroyê de hene. Lê berî ku hûn biçin karacas, hûn ê hewce bikin ku vîzayek bigirin.
Hemwelatiyên Ukraynayê divê vîzeyê li balyozê herî nêzîk Venezuela derxînin. Ne ew qas hêsan e ku meriv wê aram bike, ji ber ku ji bo vê hewce ye ku hûn bi serê beşa konsulxaneyê re biçin civînek kesane. Piştî civînê, tişt pir zûtir diçin, ji ber ku vîzeyê ji bo çil û heşt demjimêran ji dema îtiraza we ve ji destan re tê dayîn. Kêfxweş tê dayîn û dê pêdivî ye ku yek hezar bîst rûkên rûsî wekî berhevokek vîzeyê derxe. Vîzeyê xwedî rastdariya xwe ye, ku neh roj e.
Li ser xaka Venezuela, hûn nekarin tenê biyanî, lê di heman demê de dravê herêmî jî bikin. Hejmara dravî ya imported û hinardekirinê dibe ku bêsînor be, lê heke mîqdara giştî ji nîşana deh hezar dolarî zêdetir be, wê hingê ew fonan dê ragihînin. Bêyî dayîna wezîfeyê, hûn dikarin du sed û pênc cixareyên cixareyê, du lîtreyên vexwarinên alkol, çar viyalên bîhnxweş û her karanîna kesane ya ku ji nirxa giştî ya ku ji hezar dolaran derbas nabe. Bansên li ser importkirinê standard in, ew e, ne gengaz e ku derman, çekan, tov, nebatan û hwd.
Dravê Neteweyî ya Welat Bolivar e, yê ku bi sed Sentimam re wekhev e. Dravê duyemîn, ku di çavkaniyek belaş de ye, dolar Amerîkî ye, û her weha euro ye. Dravê Dravê Dravê, hûn dikarin hem li bankê û hem jî li ofîsa danûstendinê. Venezuela, ev yek ji çend welatan e ku rêjeya danûstendinê ya drav di ofîsên danûstendinê de di rêjeya danûstendinê de li bankan wekhev e, ji ber vê yekê divê pirsgirêk tune. Ez ji we re şîret nakim ku hûn operasyonên danûstendinê yên dravê min guhezînin, ji ber ku xeterek mezin heye ku were xapandin. Li Caracas, hûn dikarin kartên krediyê bidin, hema hema li her deverê. ATM li her deverê peyda dibin, lê divê were hesibandin ku ew ji bo parvekirina drav sînorkirin.
Ger min dest bi axaftina li ser peran kir, wê hingê ez ê li ser tipek piçûk bidim ku bi rastî pir drav dikare were derbas kirin. Sabema Grande Street kolanek rêwîtiyek e ku ji bo kîjan tevgera veguhastinê qedexe ye. Li ser vê kolanê, gelek firoşgeh, firotgeh û benzînên souvenir. Here li vir xwaringeh û kafirên aram hene. Lê min pir jê hez nekir, lê rastiya ku li her deverê, ji bo lîstikên panelê, mîna domîno û şahînet li ser lîstikên piçûk hene.
Bi serdana caracas ne ji bo kirînên ku ji bo kirrûbirên çandî dikarin werin wergirtin, ez ji we re şîret dikim ku hûn pêşengiya xwe bi parçeya kevn a bajêr re, ku jê re dibêjin El Centro.
Di caracas de pirsgirêkên veguhastinê tune. Rêbazên herî hêsan ên tevgerê taksî û metro ne. Metroya li paytexta Venezuela erzan e, lê bi rêjeya bihayê û kalîteyê ve, ji ber ku bi lêçûnek spekirî derbas nabe, metro serbilindên otomobîlên paqij ên ku hîn jî bi şertê hewayê re hene. Taxî rêyek budceya tevgerê nine, lê dema ku ew pir zû hewce ye ku meriv li deverek were girtin, wê hingê celebê çêtirîn veguhastinê tenê nayê dîtin. Bi pratîkî taksî, bi metre ve hatî çêkirin, lê li vir ne hemî ajokarên taksiyê wan bikar tînin. Piraniya ajokarên taksiyê tercîh dikin ku lêçûna rêwîtiya pêşerojê muzakere bikin. Di heman demê de baş û xirab e. Ji bo rastiya ku heke geştiyarek we nas bike, hûn ê biçin metre, lê hûn ê li ser rêyek kurt, lê ji bo dirêjtir, lê loops. Di vê rewşê de, ji bo ku xwe ji lêçûnên nediyar were girtin, ew ê çêtir be ku li ser lêçûna rêwîtiyê bipejirîne.
Di Venezuela de zimanê fermî Spanî ye. Di Caracas de, hevjîna min bi englishngilîzî bi rengek bêkêmasî hate fam kirin, her çend tenê li otêlê, restorantek û bankek. Wekî ku me diyar kir, ev ji bo me evînek mezin e, ji ber ku ger me piçûkek kûr li welêt derxist, zanîna zimanê Englishngilîzî dê bi tevahî zanîna bêwate be.
Venezuela, welatek katolîk e û çanda nifûsa li vir guncan e. Ew di malbatên mezin de, ku ji sê nifşan pêk tê, di rûyê bapîr û bapîrê de, berpirsiyariyê di derbarê ciwanan de, berpirsiyariyê digire, ku dapîr li berevanan mêze dikin û malbatek didomînin, dema ku zarokên wan in li karê qezenckirina dravê ji bo ku bikaribin tevahiya malbatê pêk bînin. Jinên herêmî û hem jî mêr dixebitin, û li vî welatî pir kêm xaniyan hene. Kevneşopiyên malbatê hinekî ji yên me cûda ne. Herî zêde ez ji taybetmendiya zilamên herêmî hez dikim. Tişt ev e ku malbat ji tiştê hêja ye, ku dibe ku di jiyana kesek de be, û mêr ne şermin ku wext derbas bikin, lê berevajî, ew bi serbilindin û bi çi awayî wan bi dest xwe ve dikin Ji bo dema lîstikên bi zarokan re an di danûstendinê de bi dêûbavan re derbas bikin. Pir hezkirî ye ku meriv têkeve nav ronahiya tevahiya malbatê, û bê guman, ew dikare li parkê pîknîkek hêsan be, ku biçin cîranên çay, an serdanek ji bo girseya yekşemê . Niştecîhên Venezuela, her deqîqe pesnê xwe didin, ku ew karibin di derdora xizmên xwe û mirovên nêz de derbas bikin.
Tûrîstan, li Caracas ne xirab in. Bêyî kêfxweşiya fanatîk, lê ne xirab e. Heke hûn ji tiştê ku hûn li kolanê bikin bipirsin, guman nakin, hûn ê bê guman bersiv bidin, nîşan bidin û vebêjin. Tenê ji rastiyê re şaş nemînin ku şêniyan hinekî hêdî in, wan jî taybetmendiyek wusa neteweyî heye. Digel vê yekê, ku ew hêdî in, bi rastî, Venezuelan pir zexm in, û bi taybetî di dema danûstandinên karsaziyê de bi eşkere hest bi ku ew dizanin di asta herî bilind de çawa pêşengiyê bikin.