Li Barcelona, me dixwest ku ji bo demek dirêj biçin, çimkî bajar bala xwe kişand, klûbê futbolê Barcelona û, bê guman, ji hêla deryayê.
Derya li vir berbiçav e, lê pirê her tiştî min ji seyranan hez kir. Berê min çu carî seyrangehên wiya nedîtiye. Dibe ku, ji ber vê yekê, heke hejmareke mezin ji mirovan jî hebe, hest tune ku seyranê tije ye. Bi gelemperî em çûn Barcelonet, ji ber ku Metro Stasyona herî nêzik li me yê herî nêzîk bû. Wekî din, wî rastiya ku port, la Rambla li nêzî wî bû û li gelek deverên ku hûn dikarin bimeşin, li kafeyek rûniştî bû û wêneyek li hev bikin.
Li bajêr, em qet bi veguhastina axê re derbas nebû, bi piranî li ser lingê geriyan, çûn ser metroyê an li ser otomobîlên kabloyê.
Ji ber vê yekê, rast ji behra Barcelonet, Em di kabîneya zelal de flew flew flew flew to Mongiik, ber gundê olîmpîk. Diyar bû ku di nîvê şevê de nêziktir bibe, çimkî li ser kolanê pir germ bû, û ji bilî cotek avahiyan, û germek ji asfaltê heye ku hûn dikarin zindî bişewitînin! Ev cihê nerazîbûnek taybetî çêkiriye, ji ber ku ew tenê kevn e, lê wan li vir tiştek nû ava nekir. Ew tenê li Barcelona, ku bi taybetî ne bandor bû.
Li stadyûmê "Kam Nou" hestyar cuda bûn. Ev stadyûmek nûjen e, bi binesaziyek gorist û dorpêçek, ku di vê yekê de em di dema rêwîtiyê de jî hatin. Muzexaneya "Barcelona" di yek nefesê de hate ceribandin, piştî ku ew ketin nav dikanek du-stargeh, li wir wan sûkên pêwîst û nediyar tomar kirin. Her tişt biha ye, lê tiştek ne mumkun e ku tiştek bikirin. Ew tê hiştin ku li vir were wêne kirin, da ku hûn nekarin bikirin, tenê wêne kirin. Bi awayê, firoşgehan û tenê konên bi taybetmendiyên "Barcelona" li bajarê Massa, û bazaran jî bi sembolîzma xwe vexwarin û çîpek difroşin.
Du caran çû Sagrada Femili, lê wan hundir nehiştin, ew pir dirêj nedît, lê min nedixwest ku ez di germê de bisekinim. Em hemî hewl dan ku bi kêmî ve yek wêneyek bikin, li wir vê avahiyê dê bi tevahî li lensan bisekine, lê Alas, ne gengaz e ku ew bikin. Piştre li Perestgehê li wir dikanek piçûk heye ku tenê Hamon û Cheese firotin. Theok ji dîtî ji çavê bajêr ne kêm bû! Me herduyan, cûrbecûr û rengên cûda, êdî li ser tiştên kafeyê, lê pîknîkên li ser pîkan li ser pîkolan li dar xistin. Yek pîknîk di porta Velly de, duyemîn berevajî mala Mila, sêyemîn li Parka Tibidabo. Cafe li vir bi taybetî ne wusa ye. Em çûn Cafe Hard Rock li Qada Katalunya, ji ber vê yekê yek birrînek ji 2.5 Euro jî heye Lovers Muzîka Rock dê kêfxweş bibin.
Ji ber ku li Barcelona, ji bo demek dirêj ve qedexeyek li ser korîdorê heye, me ew nedît. Lê serdana avahiyê li Qada Spanya, li ku derê ev corîdayê carekê hate girtin. Derket holê ku hin jîngehên bazirganî hene, û li jor ji bo dek û dolabên çavdêriyê vekirî ye. Li wir hûn dikarin tenê di êvarê de rûnin an bisekinin û li bajêr binêrin. Di êvarê de, dema ku pêşandana avahiyên stranbêjiyê dest pê dike, ji ber vê yekê ew bi tevahî lîstika avê û rengên di bin dengên orkestraya semfonî de tê dîtin. Bawer bin ku di êvarê de vê cîhê biçin.