Zelanda Nû, welatek biha, û sermaya wê Wellington û biha zêde ye. Lêbelê, berî ku geştyarên me ne pirsa bihayê ne, heke serokên li benda pêş, li pêş, cewhera geş, cewherê mezin û pir bêtir, ku li welatê me, hûn ê mixabin nebînin. Ji bo ku dest bi rêwîtiya xwe bikin an gava yekem gav bavêjin ser damezrandina xewna we, hûn hewce ne ku seredanek bikirin û vîzayek bikin.
Gumrik bi dilsoziya xwe ya têkildar min kêfxweş kir. Dravê destûr tê dayîn ku di her hejmar de beşdar bibin. Rast e, ev nuha li ser dravê biyanî, lê dolarên nû yên Zelanda nû diaxivin, hûn dikarin ji deh hezaran bi we re nebînin. Bêyî wezîfeyek, hûn dikarin bi serbestî du sed cixare an pêncî cixareyên xwe bidin, ku dikarin li şûna du sed gramên tutunê werin guhertin, hûn dikarin ji her tiştî li jor û di vê rewşê de tevlihev bikin Ji vê tevliheviyê divê ji du sed û pêncî gram bêtir nebe. Hûn hîn jî dikarin li ser riya çar û nîv lître ya birra an şerabê, û her weha lîtreyek vexwarinên bihêz jî tevî alkolê pak. Tiştên bikaranîna kesane destûr didin ku bi wan re li ser rê bigirin, lê tenê li ser şertê ku lêçûna wan ya giştî dê ji heft sed dolaran Zelanda Nû derbas nebe.
Qedexeyên ji destûrên pirtir in. Ji ber vê yekê, ji bo nimûne, axa nû ya xwarinê qedexe ye û piraniya xwarinên xweyên konsertîmê jî di hemî xuyaniyan de, her nebatan jî herî primitive, objeksiyonên herî primitive û heywanan jî di nav de ax û daristan jî, Berhemên bextiyar, xwarin ji bo heywanên navmalî, hestiyê elewî, ji her cûreyê ji çolê, çîroka heywanên deryayê, rhorên rhino, çermê tîrê, û her weha hilberên çermê feline. Ne gengaz e ku meriv piraniya pileyên razanê, diuretîk û sedatives were şandin, ji ber vê yekê pêdivî ye ku dermanên bijîjkî yên bijîjkî hebe, di derheqê wan de zehf hewce ne û bêyî wan hûn nekarin rêwîtiyê bikin. Ev li pey navnîşa qedexekirina qedexeyên li ser çek û heywanên ji welatên ku di nav wan de flaşên rahijan têne dîtin.
Binesaziya veguhastinê li Wellington, mezin pêşxist. Otobusên, baca û tewra otobusên trolley hene. Taxî û li vir, awayê zûtirîn û herî hêsan a tevgerê ye. Mesrefa zeviyê yek kes yek dolarê Zelanda Nû ye, û lêçûna yek kîlometreya rê ji çar û pênc dolarên Zelanda Nû. Di nav tiştên din de, bêyî pirsgirêkan dikare otomobîlek hebe. Mesrefa kirêkirinê li yek rojê, ji şêstîkên New Zealand dest pê dike. Otomobîlek ji bo kirêkirinê bêyî lîsansa şofêrê nimûneya navneteweyî, dê kar neke. Nêzik e ku sîgorteyê jixwe di lêçûnê kirêkirina otomobîlê de ye, û bi kirrûbirek dirêj-dirêj an jî ji sê hefteyan an jî bêtir, hûn dikarin li ser daxistinek girîng hesab bikin.
Bi gelemperî, Zelanda Nû welatek pir ewle ye û dikare tenê li vir jî rehet bike. Rêjeya sûc li vir kêm e, û nifûsa herêmî ya berbi geştyaran zehf bi xêzan e. Kevirên poşman û heywanên xeternak bi tevahî ne. Di forma flea sandê de rastî insanên xwînê hene, lê hêsantir e ku meriv bi wan re ji mizgeftên me re şer bike. Heke hûn rêwîtiyek li giravan plan dikin, wê hingê li ser van giravên li ser van giravan, nivîsek bavêjin, li wir "Katil" heye, lê pir kêm e ku meriv biçe lingên xwe.
Tiştê ku di firotgehan de tê firotin dikare were xwarin. Ya ku ez li ser xwarinê diaxivim ev e. Hûn dikarin ji binê tapê vexwin û ji tirsa ku bêhnvedanek zikê bistînin. Bes e ku meriv bi rêgezên bingehîn ên tenduristiyê, di derbarê xwarina xwarinê de, û hûn ji her tengasiyê tehdît nakin. Qanûnên seretayî, berî xwarinê xwarin, fêkî û sebzeyan bişon.
Li Wellington, cixare kişandin bi çalakî şer in, her çend tutun li her deverê tê firotin, lê ew pir biha ye. Cixare tenê dikare cixare bikişîne. Heke hûn cixare bikin, berî ku hûn otêlekê bikin, li ser hebûna odeyên ji bo cixarekêşan binêrin, ji ber ku ne her otêlê xwedan odeyên cixare, û her weha odeyên ji bo cixarekêşan ji bo cixarekêşan.
Wellington bajarek pir paqij e û Sift li vir nayê pejirandin. Bi kesane, ez jî û destê min dê rabin, bi kêmî ve parçeyek piçûk a kaxezê bavêjin. Lêbelê, eger ji nişkê ve ceribandinek wusa tê bîra xwe ku hûn bi vî rengî hooliganismê piçûk bi bîr bînin, hûn dikarin bi rengek baş û berbiçav a rêwîtiyê werin xelat kirin, ew jî di prensîbê de jî digerî.
Vexwarinên alkol, bi azadî firotin, lê bihêztir firotin, lê hûn tenê dikarin li firotgehên taybetî yên ku jê re dibêjin "dikana bottle" bikirin. Bi awayê, xwaringeh dikare bi we re alkolê were derxistin, lê tenê heke nîşana bi tîpa "byo" li ser deriyan. Serişteyên adetî ne ku dihêlin, tenê li xwaringehan. Mezinahiya tipê standard e, ew e, ji sedî deh mîqdara tevahiya fermanê ye.
Locals, pir heval, ez ê jî bibêjim ku ew heval in. Cil û berg dikare her tiştî were danîn, tiştê herî girîng ku hûn di wê de hest dikin. Di dema ku serdana perestgehan de ne çarçoveyên an çarçikên hişk hene. Li dora bajêr geriya, wan dêr dît, hûn dikarin bi tenê di tiştê ku em diçin kolanê de diçû, gelo jeans an kincê mini li her tiştî.
Hûn dikarin her tiştî wêne bikin û her kes, û ew pir xweş e. Derketin tenê dêr û muze ye. Berî ku hûn çend wêneyan li dêrê an di muzexaneyê de çêbikin, ew adetî ye ku destûrê bide ku destûrê bide gulebarankirinê. Ez rast dibêjim ku çareseriya ku hûn pê ewle dibin, û her weha bişirînek hevalek heval. Carinan, li ser derîyên muzeyê an dêrê, hûn dikarin nîşana ku kameraya xaçkirî tê xuyang kirin, lewra li cihên weha, qedexe ye.
Bi danûstendina drav, tiştan standard in, hûn dikarin di bankên ku ji neh êvarê heya nîvê êvarê pêncşemê de dixebitin, an jî li ofîsên danûstendinê yên ku di dawiya hefteyê de vekirî ne.