Pirsgirêk dibe ku hûn dikarin wekî din formul bikin: Ma ew ji bo demek dirêj ve diçe pondenîn? Ez li bendê me ku bi kêmî ve pênc rojan li vî bajarî bijîm, lê di du rojan de hate danîn. If heke ew rast e, wê hingê bi tevahî yek û nîv roj û yek şev.
Divê were zanîn ku di penîsê de min piştî serdana Siem Ripa û, dibe ku ev ji hêla rola paşîn ve di hesta min a Kamboçya Cambodia de hate lîstin.
Ya yekem tiştê ku diherike nav çavan xizanî û qirêj e. Kesek wê armanc kir ku ev ji bo vê ne tenê Kamboçya ye, lê di heman demê de hin welatên din ên Asya Başûrê Asyayê. Lê min hêvî dikir ku bi tevahî sermaye an bi kêmanî tiştek wusa bibînim.
Ji otobusek otobusê, min tavilê li humika mirovî, ku elaletek Tuk-Tukers, ku bi hevûdu re diçû, di cih de hewl didin ku tûrîstan biterikînin.
Dust, şans, beguman - nîşana yekem a Phnom Penh. Li kolanên bajêr dimeşin dê dilxweşiyek mezin neke. Û sedema sereke tunebûna hewayê ye.
Ew bi rastî bi gazên sûkê yên veguhastina herî gelemperî ya motobaykî ya başûr tê hesibandin. Since ji ber ku benzîna bilind-kalîteyê biha ye, Kamboçiyan fêr bûne ku hin surrogate hişk bikin. Heke hûn karûbarên motorsîkletan di saet-peak de bikar bînin, ev bi taybetî berbiçav e. Ez, di bêaqiliyê de, biryar da ku di derengiya dereng de nêzê herim da ku ezmûnên herî dûr ên Phnom Pennh - zeviya mirinê vekolînim. Ji ber vê yekê min di jiyana xwe de qet nehişt, ez fêm dikim ka çima hema hema hemî kambodan di maskên parastinê de dimeşin, lê bi îdeal di bersivkeran de. TIP: Li ser taksiyekê xilas nekin, û heke hûn bi exotic-ê bixwazin, di destpêka sibehê de ji karûbarên MotoriMî sûd werbigirin, dema ku rê hê ji nişka ve bîhnxweşiya herêmî "twist" negirtiye.
Bi gelemperî, di serê sibehê de pêngav baş e. Nezik, vala, mirovên ku li ser lawan di xew de ne, dikanên bazirganan vekir - di vê wextê rojê de ku hevsengiyê xweş dibe. Lê ez pêşve diçim, lê ji bo niha, û çawa, wê hingê derket, êvara paşîn di Phnom Penh de ji hêla nebûna bêkêmasî ya elektrîkê ve şok bû. Ez daketim tarî û ronahî tenê du kolan ronî bûn - herî nêzîk li ser embankment û çemê Mekong. Ew li ser van her du kolanan e ku diherike. Li vir bar, xwaringeh, kafir in.
Dixwaze ku li kurtikên tarî binêrin. Lê li ser rêgezkirinê, gengaz e ku meriv xweşbîniya betlaneya betlaneyê ya Kamboçyayê piştî xebatê. Mirov ji bo wan tiştan naskirî ne: Li ser asfaltiyê rast tê xwarin, ew hin piçûkan, komek zarokên bi mezinên cûda yên bi mezinan re di navbera mezinan de reviyan.
Hejmara biyaniyan pir balkêş e, hejmara biyaniyan ne hêsan e, lê pir pir e. Embargment, mîna tevahiya bajêr bi tevahî, ne xweş-gurm. Her çend di piraniya bajaran de, her kes hewl dide ku bertek nîşanî kolanê nîşan bide. Erê, berfireh, erê, bi pêlavan ve hatî, lê bi gelemperî, wusa dixuye ku hin sedemên negotî li hin sedeman bi tundî tamîrên xwe avêtin.
Lê, wekî ku min berê li jor nivîsand, di serê sibehê de, kuva ciyawaz xuya dike. Di vê demê de ev e ku roj çêtirîn e ku di kolanan de rêve dibe.
Bûyera herî xweşik - Qesra Prodal di nîvê sibehê de vedike. Di vê demê de, tenê geştyarên biyanî yên yekane beşdarî wî dibin. Bêdengî, tenê ji hêla qîrînên monkey, çolê û mezinahiya padîşah ve hatî binpêkirin.
Lê xizanî hîna jî gelek nerv e. Nemaze ji bo zarokan xemgîn e. Ew dest pê dikin ku ji temenek zûtir biteqe û gava ku destê qirêjê pitikê ji we re tê kişandin, dil ji dilovaniyê tê qewirandin. Zarok qirêj in, bi çavên birçî, bêrêzî ne. Pêşkêşker ne ji bo xalîçeya dil e.
Bibêjin ku min ji Phnompene hez nekir, lê min dixwest ez ê di demek nêzîk de vegerim vir. Ez bi rastî hêvî dikim ku Kambûmya dê karta padîşahiya Kamboçyayê bişewitîne. Ride an na? Dîsa jî biçin! Ji bo dîtina ka kapîtal dibe ku meriv çawa ji bo Ewrûpan ecêb xuya dike.