Ligel vê rastiyê ku ev bajar ne paytexta Tirkiyê ye, di pratîkê de, min fêm kir ku Stenbol bajarê sereke yê welat e.
Min dest bi rêwîtiya xwe ji Stenbolê kir ji ber çavan. Ji balafirgeha ku ez li ser metroyê geriyam, ku bi tramda erdê ve girêdayî ye. Yekem tiştê ku min lê xistiye pîvan û bedewiya du mizgeftan: mizgefta şîn û perestgeha Ayia Sophia.
Mizgeftan li hember hev in. Berî ketina Perestgehê, hûn hewce ne ku lingan bişon û paqijkirina deverek taybetî ya parastî. Mizgefta şîn di hundurê mezin û pir mezin e. Li ser dîwarên li vir hûn ê îkonan bibînin, tenê ornaments. Ew bi kevneşopî pêşve çû, çîroka xwe heye. Di perestgehan de ji mirovan re, tenê nimûneyan napardin. Rêber ji me re got: Whyima jê re "şîn" tê gotin: Ji ber ku her tişt bi faiyeta şîn a xwerû tê xemilandin, ku di dema avahiyê de li cîhek din nehat bikar anîn.
Ez ê li ser swêdê jî ji we re vebêjim. Stenbol di navbera her du bendavên deryaya reş û Marmara de ye. Av di deryayê de pir qirêj e, di wê de swim - di heman demê de heman tişt. Lê li Stenbolê bi rêyek derketin, gelek avahiyên li ber deryayê ava kirin. Derketina li ser "seyrûsa" ya herî prestîj a bi vî rengî bi ava vexwarinê ya ji Deryaya Mermer $ 50 $.
Pirsgirêkên xwarinê tune. Gelek barsek snack heye û ji bo şuştinê dixwin. Her tiştê cihêreng tê firotin: Kulîlkên baked, berê perçeyên avî, şawarma û zincîrên fêkî. Bi awayê, di lêçûnên giyayên birijandî de, ew li şûna nîsk û tovê ji bo stend. Vana ne li ser wan giyayên ku em bi me re mezin dibin, giyayên tirkî - edebî, lê bêserûber, ez ji ceribandinê şîret nakim.
Gelek saziyên din jî hene, ku ji her pasîf in, lê di heman demê de di wan de, di heman demê de, ji bilî di eateran de jî bihayên di wan de ne. Ez ji we re şîret dikim ku hûn saziyên nêzîkê ambargeyê hilbijêrin, nêrîn pir xweşik e.
Sêvên kevneşopî ji Stenbolê qehweyîyên tirk çikilandî ye.
Li yek ji dikanên "Carpets", min wusa kirîn, lê ew ducanî bû. Ji bo xalîçeya min, firoşkar dixwest ku 300 $ bistîne, ez dikarim di tenê 50 de bikirim.