Li Luksembûrgê, min sala borî serdana Tebaxê kir. Mixabin, ez li wir tenê rojek bûm. Lê, ev bajarokê piçûk ê wê her û her bimîne di dilê min de bimîne. Min li kolanên tevlihev ên tevlihev, bi şîfre û paqijiya vî bajarî şîfre kir. Bajar bi rastî pir paqij e. Taybetmendiya sereke ya Luksembûrgê ev e ku di êvarê de di şeş demjimêran de nêzê saetan nêzîkê saetan dibin, û ew qet kar nakin. Li vir mirov bi taybetî diaxivin - Luksembûrg. Ev tevliheviyek almanî û fransî ye. Bihayên li Luksembûrgê hebkî ne. Hemî ji ber ku standarda jiyanê li vir pir zêde û meaş e li Ewropa herî mezin e.
Lê ez dixwazim bêtir li ser bajêr bixwe vebêjim. Bajar ji du beşan pêk tê ji çemê veqetandî ye: Bajarê jorîn û jêrîn. Hemû balkêşên mezin li bajarê jorîn in. Hem li vir hem katedral, monument, muzexan, wêran, wêraniyên kevnar .... Bi gelemperî, tiştek heye ku bibînin. Min nasnameya xwe bi bajêr re di beşa jorîn de dest pê kir. Ew çû Katedrala Notre Dame, ji fresco hez dikir. Ez pir dilniz bûm, min tenê karûbarek perestgehê girt û guhdarî dengê dengê organê kir. Dûv re ew di nav kolanên teng re derbas bû û çû meydana sereke ya Qada Luksembûrgê Guillaume II, qesra mezin a Duccian lêkolîn kir. Çend wêne çêkir û hêdî hêdî çûn ser xwe.
Ez ji min re "Balkoniya Ewrûpa" ji min re bandor bû, ku nêrînek ecêb ji bajarokê jêrîn û devera çemê pêşkêşî dike. Min biryar da ku Luksembûrg bi tevahî vekolînim û biçim bajarê xwarê. Ez li ser serpêhatiya serpêhatiyê diçim. From ji navenda dîrokî, ez ketim çîrokek. Riveremê Narrow, Parka Kesk, strana çûk. Û aramî aram, aramî. Xaniyên piçûk ên bi grodesên nezik nêzî her xaniyê pir pir westiyayî bûn. Bi cûreyên xweşik û hezkirî, ew dem e ku dîsa vegere bajarê jorîn. Di dema meşîna xwe de ez pir westiyam û xeyal nedikir ku ez ê çawa li ser jor bimînim. Lê, deverên xweş-xwezayî, pirsgirêka min fêm kirin, bi kerema xwe pêşniyar kir ku çawa rabin, bêyî ku hewl bidin. Ew derdikeve ku her tişt pir hêsan e - asîmanek heye, ku bi hêsanî ye, di çend hûrdeman de we ji binê bajêr ber bi jor û paş ve dide.
Here li vir ez berê li kafeyek cafe û xwarina xwerû rûniştî me - Sêvê Kulîlkên Neteweyî ya Luksembûrgê (bi pezên kesk, bacon, barî û potatîk). Tamxweş!
"Em dixwazin wekî em bimînin!" - Ev gotin li ser balona li navenda Luksembûrgê hatiye nivîsîn. Wekî ku ez diyar bûm - ev dirûşma neteweyî ya Luksembûrg e. Bi sedsalan, Luksembûrgên Lûksembûrgên xwe biparêzin bajarê xwe, kevneşopiyên wan, çanda wan. Ew vê dirûşmeyê bişopînin û ji bo wan bêkêmasî ye.