Simferopol - bajarê yekem li ser nîvgirava Crîmayî, ya ku min girt, li qereqolê derketim. Ew poşman e ku li bajêr deryaya behrê tune. Ev tenê minusê wî ye, wekî din ew dikare bibe rezberek seyrûse ya bêhempa. Lê her tişt ne girîng e dema ku kolanên bêdeng, avahiyên balkêş ên mîmariyê hene, ji vir ji nû ve destpêkirina trolleybusek bêhempa ya Yalta. Tiştek, tiştek, ji 3 saetan zêdetir ajotin, û embargasyona yalta li lingên we.
Mîmarî bi rûmet qebûl bike, bi taybetî ji kerema xwe û bandor kir. Ji Simferopol re nas bikin, her çend wî bi Odessa re berhev kir, lê ez bi kesane ji her tiştî wisa xuya nedikir. Li bajêr ji serdema borî gelek echoes hene, otobusên kevnare hîn jî di kolanan re derbas dibin. Monuments, avahiyan - hemî bi hev re li eniyek yek jiyanek yekane, piçek wêranbûyî ket. Li bajarê Avenues, kolanan, avahiya kevn, Supermarketên Nû bi dikanên piçûk re nakok in. Avahiyên kêm di beşa dîrokî ya bajêr û mîmariya Sovyetê de.
Di rêwîtiya duyemîn de derket ku stasyonên otobusê wekî bajarekî mezin bi navendek girîng a veguhastina veguhastinê, çend. Hê ecêb bû ku tavilê tavilê diqerisîne û diqede, ji ber ku tenê li ser Simferopolê ya Perron derkeve, hûn ê ji we re bibin Gurzuf, Saki, Feodosia, Yalta. All hemî ev bi tenê bi me re, tenê di berdêla herî mezin de, jixwe em diçin, bila kincên we hene.
Û ji bo ku hûn nekevin Resortên Asûrî, yên ku li deriyê trênê têne pêşkêş kirin, lê hinekî din jî, ew bi tevahî bajêr û li deverek din ê ku otobusê ji kîjan otobusê re tê şandin. Me bi spontan biryar da ku li qereqolê biçin gundê Sokolînê. Bûyerek bêhempa heye - kaniyek mezin a Crimea, lê ne Takai, li Amerîkayê - kevirên orjînal û tavê tavê, lê di nav nebat, daran, greens. Bi çavkaniyên başkirinê, çem û rezervan. Ji ber vê yekê derketibû ku kes nizane ku meriv çawa biçin vî gundê. Li yek deverê wan pêşniyar kir ku ew ji otobusek din gengaz bû, li trolleybusê biçin wir. Em gihîştin rîska xwe û rîska xwe, û piştî 10 hûrdeman ew berê bêtir şandin.
Also di heman demê de aramiya yekem jî bi tevahî li qereqolek bêkêmasî hate bîra xwe. Me ji hêla otobusê ve ji Sevferopol-ê ji Sevastopol-ê di xetera xwe de bi marjînal 15 hûrdeman re ajot. Her roj li ser rê dê rojek li vî bajarî bihêle. Kirêkirina qereqolê, em daketin jêr veguherîna jêrîn, ji bo gihîştina platformê, û li wir piştî şûşek mezin, av ji tavilê diherike. Wekî din, balafirek pir xurt û hûn dikarin bi vê avakirina vê avahiyê re derbas bibin, an ne ku hûn bi trêna xwe dernekevin, rê li dora rê tune. Mirovên di panîkê de hewl didin ku li ser du hatina paralel bisekinin. Em trêna me nabînin, panîk dest pê dike. Bi gelemperî, piştî ku demjimêra 30 hûrdeman, dema ku ji ber vê yekê darizandin, piştî betalkirinê, ji ber ku ji ber stasyona referansê derketiye, ew ji ber serşokê derket, hemî rêwî dereng man, wan ne kir Hê jî werin û dema ku ew ê nezan bin. Piştre, bê guman, dawiya dilxweş.
Vana impresyonên min ji Junction Ragihandina Zanistî ya Zêrîn. Li ku derê her kes têkeve, û ji devera ku rihet bû, bi tanek bi surprîzek bedew, gelek sûk û bîranînên herî girîng û bertek nîşan dide.