Theîroka ku em çawa ketin Massra, bi rêwîtiyek Yalta, li ku derê, li dawiyê, em negirtin, li ser riya Alupka, li ser riya Alupka sînorkirin.
Jiyana li Bakhchisaraye, û serê sibehê bi dawî bû, em li ser otobusê yekem a Yalta-yê yekem çûn rêwîtiyek. Zanîna ku bihayên li bajêr pir girîng in, wan biryar da ku bi dikanan û sûkên piçûk re bikin, ji ber vê yekê dîtin ku li ber deriyê bajarê Yalta, me li dora otobusê hildan. Driving hîna ne yek kîlometreyî ye, me me zevî kir. Di cih de dikanek hebû, li ku me biryar da ku vermichelek bilind derxist. Then wê hingê me nekaribû av li her deverê ava bikin. Derket holê ku di gelek kozikan de tu kes qehwe nagire, û ava sar kêmasiyek mezin e. Piştî lêgerînên dirêj, bêhêvî, wan taştêya xwe li ser rêgezek bi sînorên nû guhert û li ser rê çûn, ji ku derê otobus ji me re anî.
Rêya kurt-kurt li ser rêyê me berda ku hûn bi nîşanek re hilkişin. Li her deverê nîgaşî hene: "Qesra Massandrovsky", û me biryar da ku ev nîşanek e, hêja ye ku herin û bibînin ka çi ye. Û xemgîn nekir. Bi riya serpêhatiyê re rabû, û piştî ku ez piçek derbas bûm, berî ku çavê me ji cewherê bedewiya ecêb bû: li parka aramî û di bin siya kesk û nebatên kesk ên ecêb, paldanek hate derman kirin. Ew pir dişibihe hevokek piçûk a piçûk a paldanka kêşan. Kulîlkên kulîlkên xweş, kesk, nebat, daran, pond, - hemî ev bi hev re wêneyek pir xweşik diafirîne.
Ji bo ku biçin qesrê, hêjayî 50 UAH-ê ye. Ez dixwazim bala xwe bidim ku rêberan mirovên pir xweşik in û ji bêşerefê nayê gotin. Qesra sê-stêran, lê sefera me tenê li ser du qatan pêk hat, ji ber ku ji jor tamîrkirinê, an mêvanên li bendê bûn, rastiya ku me ne li wir bû. Now naha li ser qesra herî master. Her çend ez bi taybetî jî ji dek û dolabên dewlemend hez nakim, ev keleha xwe li ber çavê xwe bi hezkirinê ket. Ew hemî ji hûrguliyên piçûktir re fikirîn. Dareyek ku bi her jûreyan re tê pîvandin bi pêkhateyek taybetî ve tête hesibandin ku paşê sedsal hîn jî hewce nake ku tamîrkirin û sererastkirin hewce bike. Qesal pergalek germkirina avê, hewayê, û her weha peydakirina avê peyda kir. Ventilation di nav tav û dîwaran de bi serfirazî tê veqetandin, ku di bin xalî û xemilandinê de hatî çêkirin. Baweriya çêkirinê pergalek kemilandî ya delalî, rûkên hesin li qadên di navbera jûreyan de cih digire. Di pêşerojê de, keleş bi germkirina hewayê, elektrîkê hate peyda kirin.
Her jûreyek di hûrguliyan de tête fikirîn, li ser bingeha meydanê, û hêjayî dayîna masterê ku ewqas baş kiriye. Fabrîkên ji bo serşûştinê, serhildan mijarên, nimûneyên, sêwiran ên wêneyên dîwarên dîwar, plafon, karwanên xemilandî û stucco, di nav de tiştên li derveyî. Yek ji jûreyan, odeyek xwarina, ofîsa serwerê an emres, nivîsgeh, hemî di nav şêwazek pir hunerî de guncan ji bo serdema avahiyê. Di dema sêwiranê de, nijadên darîn ên cûrbecûr, mijara alîkariyê, hêsantir û gengaz bûn.
Dîroka qesrê ji ber bahozê ku mala aborî ya malbatê hilweşand ji bo vorontsovê malbatê yê aborî yê bijarte yê Semyon Mikhailovich. Li cîhê wî, biryar hate dayîn ku paleyek ava bike, mîmariya ku ji hêla Fransayê M.E ve hatî pêkanîn. Bushar. Piştî mirina mîmariyê, û paşê Vorontsov, sîteyê derbasî hevjîna grafikê bû, ku di bin peymana jiyanê de biraziyê wî ya grafikê derbas kir. Then paşê li ser bazirganiyê ji hêla Wezareta Footan ve hate kirîn. Ji ber vê yekê ew berbi Alexander III ve çû. Continued The Sitate of the mîmariya Mîrê M.E. Mesmarms. Qesra di guhertoya xwe ya dawîn de şêweyek arşîvek ecêb dît - Frensî Baroque, Ludwick XIII STYLE.
Low tevî hemî lûksiyet, paldanka li seranserê demê bi taybetî ji hêla xwediyên xwe ve nehat bikar anîn. Malbata padîşah tenê di rojevê de dimîne, û bi rastî bi kêmasî beşdarî wî bû. Di salên paş-şoreşê de, qesrê ji bo demek dirêj ve xizmetek sanatoriumê nekiriye, û piştî Warerê Cîhanê yê Cîhanê II, li ser serweran daye. Stalin, Khrushchev, Brezhnev hebûn. Û ji sala 1992 û îro ew wekî muzexaneyê tevdigere. Pir xemgîn e ku ew qas avahiyek pir xweşik ne master bû, û tijî jiyana şahiya şêniyên xwe tîne.
Hişyariya taybetî heqê herêmek parkkirinê li dora paleyê ye. Di nav gelek celebên hektar de, di nav gelek cûreyên Flora Crimenî de, ku hat dema xwe, seqamên kevn û herî bilind li pêş dezerva têne ceribandin. Balkêş e ku rezervan jî rola xwe kir û girîngiya pratîkî pêk anî: Wî wek ajotinê di avahiya avê de û avjeniya din a axê û baxçeyan li parka jêrîn civiya.
Li derketina ji qesrê, em bi rêgezek jinek xweşik, ku ji bo ciwanan, Hiking, rêwîtiyek dilxweş a ji bajarê me re hat, û ew ji bo 30 salan ne ji Odessa re hat nasîn. Her tişt xweş û ecêb bû. Ah, Erê, li ber deriyê, herkesî dirûşm, û li deriyê hat dayîn, pêdivî bû ku ew li quncikê bixin, ku ji hêla pisîkek qesrê ve hatî parastin. Bi awayê, ku bêje, pisîk ne yekem bû, ev hemî karîkator û rêberên baş in - mirovên pir baldar, heywanên xwarinê. Piştî ku di fonksiyonê de, kelehek xweş-fikirîn, kelehek xweşik û xweşik, xwestekek bi heman awayî bijîn û berbi heyfa heyfa.
Zêdetir, em li dora parkê geriyan, souvenirs tercîh kir û, ji hemû mezinbûn û bedewiyê kêfê dikirin, ketin kafeyek piçûk, ku li nêzîkê ye. Rojek havîna havînê, li ser pişkek şerabek spî ya sar a sar, û di dawiyê de dîtina karanîna berê ya kirîna vermicelli (bê pirs û surprîz ji me re amade kir), li hewaya teze rûne. Aromasên baxçê, Greens, li bedewiya xwezayê, ku bi "Myvina" re rûnê kîmyewî û pîvazek plastîk digire, me wekî arîstokratên rastîn ên ku hatin ba hev dîtin. Em kêfxweş bûn!
