ប្រសិនបើអ្នកមានគម្រោងទៅទស្សនារាជធានីនៃប្រទេសកម្ពុជាក្នុងការតស៊ូបន្ទាប់មកសារមន្ទីរ Tolo Slag គឺជាកន្លែងដែលអ្នកអាចចាប់អារម្មណ៍មើល។ នៅគ្រប់វេនអ្នកបើកបរតាក់ស៊ីនឹងផ្តល់ជូននូវដំណើរកម្សាន្តនេះដូច្នេះវានឹងមិនពិបាកក្នុងការទៅដល់ទីនោះសារមន្ទីរមានទីតាំងស្ថិតនៅផ្នែកកណ្តាលទីក្រុង។
ខ្ញុំសូមណែនាំឱ្យទៅទស្សនាតែអ្នកដែលមានប្រព័ន្ធសរសៃប្រសាទមានភាពធន់នឹងរូបភាពនៃការធ្វើទារុណកម្មបង្ហូរឈាមនិងធ្វើទារុណកម្ម។
ទួលស្លតគឺជាអាគាររបស់អតីតសាលាដែលត្រូវបានប្តូរទៅពន្ធនាគារជាមួយកាមេរ៉ាធ្វើទារុណកម្មក្នុងរជ្ជកាលរបស់ក្រហមនៃក្រហមពីឆ្នាំ 1975 ដល់ 1979 ដល់ឆ្នាំ 1979 ដល់ឆ្នាំ 1979 ដល់ឆ្នាំ 1979 ដល់ឆ្នាំ 1979 ដល់ឆ្នាំ 1979 ដល់ឆ្នាំ 1979 ដល់ឆ្នាំ 1979 ដល់ឆ្នាំ 1979 ដល់ឆ្នាំ 1979 ដល់ឆ្នាំ 1979 ដល់ឆ្នាំ 1979 ដល់ឆ្នាំ 1979 ដល់ឆ្នាំ 1979 ដល់ឆ្នាំ 1979 ដល់ឆ្នាំ 1979 ដល់ឆ្នាំ 1979 ដល់ឆ្នាំ 1979 ដល់ឆ្នាំ 1979 ដល់ឆ្នាំ 1979 ដល់ឆ្នាំ 1979 ដល់ឆ្នាំ 1979 ដល់ឆ្នាំ 1979 ដល់ឆ្នាំ 1979 ដល់ឆ្នាំ 1979 ដល់ឆ្នាំ 1979 ដល់ 1979 ។
មនុស្សជាង 20 ម៉ឺននាក់នៅទីនេះត្រូវបានធ្វើទារុណកម្មរហូតដល់ស្លាប់ហើយមានតែអ្នកទោសតិចតួចប៉ុណ្ណោះដែលបានជៀសវាងការស្លាប់។
ប្រជាជនបានចូលក្នុងគុកនេះក្រោមអត្ថបទ "ចារកម្ម" ប៉ុន្តែនៅណាសាមីមានទាំងអស់នេះបើយោងតាមលោក Paul Pott អាចតំណាងឱ្យគ្រោះថ្នាក់នៃរបបរបស់ទ្រង់។
ទាំងនេះជានិស្សិតគ្រូគ្រូអ្នកសិក្សាវេជ្ជបណ្ឌិតអ្នកដឹកនាំគណបក្សព្រះសង្ឃពុទ្ធសាសនានិងអ្នកផ្សេងទៀតជាច្រើន។ អ្នកដែលមានការអប់រំអាចអាននិងសរសេរគ្រោះថ្នាក់។ របបនេះបានបំផ្លាញប្រជាជនទាំងនេះដោយគ្មានមេត្តាដោយបន្សល់ទុកនូវការបំផ្លិចបំផ្លាញយ៉ាងពេញលេញនៅក្នុងប្រទេសបន្ទាប់ពីការធ្លាក់ចុះរបស់គាត់ក្នុងឆ្នាំ 1979 ។
នៅពេលមកដល់ពន្ធនាគារមនុស្សគ្រប់រូបបានស្រកសម្លៀកបំពាក់របស់របរផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេត្រូវបានជ្រើសរើសនិងបង្ខំឱ្យជីវប្រវត្តិរបស់ពួកគេ។ អង្គហេតុទាំងអស់ដែលចាប់ផ្តើមពីកុមារភាពដំបូងគួរតែត្រូវបានចុះបញ្ជី។ នេះបានផ្តល់ឱ្យមូលដ្ឋានសម្រាប់ការសួរចម្លើយរាប់មិនអស់ដោយកម្មករពន្ធនាគារ។
អ្នកទោសត្រូវបានថតរូបនិងបានចាត់តាំងពួកគេនូវលេខលំដាប់មួយអ្នកអាចមើលឃើញជនរងគ្រោះយ៉ាងច្រើននៃជនរងគ្រោះនៅលើជញ្ជាំងរបស់ពន្ធនាគារ។
អ្នកទោសត្រូវបានគេដាក់នៅក្នុងកោសិកាតូចចង្អៀតដាច់ឆ្ងាយដែលពួកគេបានគេងនៅលើជាន់ស៊ីម៉ងត៍។ ពួកគេត្រូវបានហាមឃាត់មិនឱ្យនិយាយជាមួយគ្នា។ ពួកគេបានចិញ្ចឹមពួកគេពីរដងក្នុងមួយថ្ងៃដោយមានផ្នែកតូចៗនៃបបររាវស្ងួតតែជាមួយនឹងការយល់ព្រមពីឆ្មាំ។ អនាម័យបានអវត្តមាននៅទីនោះដែលនាំឱ្យមានការរីករាលដាលនៃស្បែកផ្សេងៗគ្នានិងជំងឺឆ្លង។ បានទិញត្រូវបានទិញ។
ថ្ងៃនៅក្នុងពន្ធនាគារបានចាប់ផ្តើមនៅម៉ោង 4.30 ព្រឹកជាមួយនឹងការត្រួតពិនិត្យអ្នកទោសទាំងអស់សម្រាប់វត្តមានរបស់របស់របរដែលពួកគេអាចសម្លាប់ខ្លួនឯងបាន។ ការប៉ុនប៉ងធ្វើអត្តឃាតមិនកម្រកើតមានទេអ្នកទោសខ្លះបានបញ្ចប់ការរងទុក្ខរបស់ពួកគេដោយខ្លួនឯង។
អ្នកទោសទាំងអស់ត្រូវបានធ្វើទារុណកម្មដោយស្វែងរកការសារភាពមិនពិតពីពួកគេ។
ឧបករណ៍ទាំងអស់សម្រាប់ការធ្វើទារុណកម្មត្រូវបានរក្សាទុកនៅក្នុងសារមន្ទីរ។ ប្រជាជនត្រូវបានគេចាប់បានដោយខ្សែសង្វាក់ដែកទៅគ្រែចាក់វាដោយដំបងដែកដែលឆាបឆេះកាត់ម្រាមដៃនិងដៃរបស់នាង។
ទារុណកម្មគឺមានច្រើនម៉ោងហើយគ្មានមេត្តាដរាបណាអ្នកទោសមិនទទួលស្គាល់កំហុសរបស់គាត់។ បន្ទាប់ពីនោះដោយដឹងថាកំហុសត្រូវបានបាញ់ឬព្យួរនៅទីធ្លាសាលា។
អ្នកស្លាប់បានប្រព្រឹត្ដអំពើបាបទូទៅក្នុងពន្ធនាគារនៅពេលដែលកន្លែងនោះនឹងខ្វះពួកគេបានចាប់ផ្តើមត្រូវបានគេយកចេញពីទីក្រុងដែលពួកគេត្រូវបានដុតហើយបានបោះចោលផ្នូរ។
ពលរដ្ឋបរទេសប្រមាណ 80 នាក់ក៏បានធ្លាក់ចូលក្នុងស -21 ដែរវាមិនអាចទៅរួចទេក្នុងការរស់នៅរបស់ពួកគេបាន។
ដំណើរទស្សនកិច្ចទៅកាន់សារមន្ទីរនឹងធ្វើឱ្យកាន់តែស៊ីជម្រៅនូវការយល់ដឹងអំពីភាពភ័យរន្ធត់ដែលប្រជាជននៅប្រទេសនេះបានជួបប្រទះ។ វានឹងកាន់តែច្បាស់ថាហេតុអ្វីបានជាប្រទេសកម្ពុជានៅតែពិបាកនឹងកើនឡើងជាមួយនឹងជង្គង់របស់គាត់ហើយចាប់ផ្តើមអភិវឌ្ឍ។ ការបោះពុម្ពលើភាពសោកសៅនៅតែមិនគួរឱ្យកត់សម្គាល់លើទឹកមុខរបស់មនុស្សដែលមានអារម្មណ៍បែបនេះដែលការភ័យខ្លាចបានឆ្លងកាត់ហ្សែនសូម្បីតែយុវជនជំនាន់ក្រោយ។
ដំណើរទស្សនកិច្ចទៅកាន់ទីក្រុង Tol Slag បានបង្រៀនខ្ញុំនូវការអាណិតអាសូរកាន់តែខ្លាំងឡើងឥឡូវនេះខ្ញុំព្យាយាមមិនថ្កោលទោសមនុស្សទេប៉ុន្តែព្យាយាមយល់ពីពួកគេតាមរយៈការសិក្សាអំពីប្រវត្តិសាស្រ្តរបស់ពួកគេចំពោះព្រឹត្តិការណ៍ប្រជាជាតិដែលមានបទពិសោធន៍។