Sawise iku nggawa kita karo kanca-kanca ing Alushta. Mengkono uga, kita bali saka undhak-undhakan ing gunung, lan ing kutha padha menyang "dalan" menyang Simferopol kanggo lungguh. Nanging, mesthine dheweke ora bisa menyang pantai - mung wong lanang sing adus, kaya banyu ing wektu kasebut isih adhem. We lungguh ing KarenTas, risssed ing yodium, nanging anggur sing tuku ing toko perusahaan Massandra.
Kutha iki sepi, ayu - seneng banget karo lurung-lurung sing sempit lan omah sing ora ana sing ngrusak bojoku, lan nalika musim panas kita bali ing kene, kulawarga.
Nalika ninggalake Troleybus, pendhudhuk lokal janji bakal nemokake kita Akomodasi Waca rangkeng-. Aku ora njupuk apa-apa karo kita, persentase pamilik omah sing mbayar. Thanks kanggo dheweke, dheweke njupuk kutha, nuduhake yen wis cukup kanggo regane. Nyengkuyung, sawetara wong-wong wadon sing ora seneng, dheweke wedi gelut - kaya-kaya kita mlebu ing lawang, ateges kudu tetep, apa-apa, yen ana ing amben sing rusak lan kamar karo hostess , lan kita nuduhake yen kita bakal seneng kanthi kapisah. Pungkasane, dheweke nemokake pensiun pribadi kanthi plancongan ijo sing apik, kamar sing kapisah kanthi pawon (piring, gapura), gapura ing kastil (saben penyewa duwe kunci dhewe) lan mangal ing Gazebo. Saka pensiun pengeling-eling sing paling apik, iku kepenak yen telpon hostess ilang ...
Panganan Waca rangkeng-. Sawise pantai, kita menyang "prasmanan" lokal, tuku oatmeal utawa pangsit, sawise mabuk ing pawon. Murah lan nesu. Kajaba iku, restoran dibukak. Saka sajian lokal aku tresna karo Judi karo panganan laut - ora ana sing enak ing papan liya. Nanging ing pantai (panganan cepet) - dadi. Rapat ing tongkat - dudu aku ...
Pantai - kuciwa. Dheweke mung kebak, lan segara ora groin maneh. Kanggo njupuk kursi kanggo andhuk, kudu tangi ing 7, utawa sadurunge. Lan ora kasunyatan manawa sampeyan ora bisa mbantah karo wong liya. Iki minangka "akhir minggu" ... Kajaba iku, kabeh pesisir (kajaba siji) dibayar. Lan pisang catamaran uga larang banget. Ya, lan uga - ing kene ana watu ing endi wae, ora ana wedhi. Ing sneakers kanthi tunggal tipis, mula lara, lan gundul ora bisa gundhul.
Ing musim iki, kutha kasebut dadi daging sapi - wong-wong ing pepeteng ing endi-endi, cedhak pantai kabeh bangku sibuk. Ora ana bioskop. Nanging ing dalan-dalan adol Anggur , bilis plastik utawa cangkir - nanging sedhep banget!
Kita ngalahake kita Wisata ! Iki carane Street Stoekka, sing nawakake kanggo ngatur nunggang prau, jaran lan liya-liyane. Jaran - dongeng! Ing peternakan, sanajan umur sepuluh taun ana ing pelana, lan - ora kaya ing Kiev - ora ana ing bunder, nanging dibangun karo gusk, lan kita menyang gunung. Miturut cara, aku menehi saran supaya bisa nyekel wortel utawa raffinad cilik karo sampeyan supaya bisa langsung nggawe kanca karo jaran. Kapal kasebut uga super, sanajan ora tanpa pitch (kulawarga karo anak loro Paulus ing sangisore, mula wong lanang tiwas, dadi luwih becik menehi anak kanggo ngombe pil saka penyakit laut). Senang renang dibutuhake ing prau, wiwit ing segara, dheweke mandheg supaya turis ditolak.
Umumé, istilah sing diatur. Lan, dheweke ora bakal mangan pesisir, iku bakal dadi papan sing paling apik ing Crimea!