Akeh wong-wong pitutur ing negara-negara wétan dianjurake karo budaya oriental kuno kanggo njaluk kenal ing Rajasthan. Sawise mutusake 2007 kanggo mriksa dewan, aku tiba ing Udaipur karo pacar, ing ngendi warga Kabupaten ngirim penggemar pariwisata sejarah. Pacar, nguntal karo lokal, cepet mbuwang rong rute. Pilihan kanggo ekstremal porno diwiwiti kanthi pemeriksaan lukisan tembok, sing misuwur ing Venice ing sisih wetan.
Diterusake kampanye ing kafe nasional. Kita, My firs lan panyengkuyung panganan seger, kuciwa. Kabeh akeh, asin, landhep. Salah sawijining tukang masak kanthi bangga ngakoni yen sawetara sajian dilebokake nganti 30 campuran pedhes. Panganan mung vegetarian. Menu tradisional: Bhujia (sayur kari), Dosa (sup ber beras), kacang buncis, samba (diiseni sayuran pickled), Samba (dipasrahake karo timun parut) lan Dhai. Sing terakhir nuduhake kaya prostrip. Ora enak, kanthi seneng banget. Weruh liter.
Rampung kanggo melu ing festival kembang, sing mung tiba ing tengah-tengah tetep ing Udaipur. Telung dina wong-wong ing Wreaths (kanthi cara, dheweke ora mung wanita, nanging uga para tuan-tuan) seneng-seneng, nyanyi, nari. Kutha iki dadi godhong kembang sing urip, amarga komposisi komposisi rakyat terus-terusan digunakake. Jung wiwit, mutiara lan wakil unta dibukak.
Luwih menyang minggu ekstrem aktif. Ditandatangani ing kursus ing nunggang ing gajah. Aku seneng-seneng ing 250 rupiah / jam (aku milih pelajaran ing klompok), kanca sing ora pengin nyenengake wong - ing 350 rupiah. Ora ana sing ngguyu aku, sanajan tontonan kasebut bisa uga dadi komik. Saperangan dina kawirangan sing guyonan, nanging tenang raksasa ing saubengé lan malah melu ing Safari. Aku ngakoni, ngomong ing buntut. Kanthi cara, kanggo gajah ing kene utamane: wong ora diidini ing endi-endi, ora ana larangan kanggo dheweke.
Kita ora duwe wektu kanggo ngatur kursus manajemen camel. Kita ora duwe wektu. Pancen wisata muter lokal, sing diaturake kanggo pendaki novice. Titik sewa griya rada, nanging mobil sing apik, rute kabeh wis disetujoni, mandiri. Ing gunung tamu, Udaipura bakal dadi instruktur sing berpengalaman, cepet ngevaluasi tingkat latihan "wisata", kanthi cepet menehi pitulung. Ora ana bebaya, lan tampilan kasebut ana ing mburi kringet lan upaya.
Hike menyang Bazaars Bar lan Babe kanggo kita ora ana hiburan sing luwih luar biasa. Ora kaget, sawise kabeh, kita manggon ing bungalow, sing cedhak karo Bandara Dabuk, lan rampung gumantung ing transportasi kasebut. Lan ora begja karo dheweke: Bus nyuwil, bebas becak ora ketemu, pembalap taksi nyebut rega inconspile. Akibaté, sing paling akeh ditindakake kanthi dhewe. Ganjaran - Dekorasi etnik saka segara, lonceng. Aku nelpon dheweke nalika ngimpi India kuno.