Kenalanku karo Filipina dumadi ing wulan Agustus. Hotel dipilih ing Pulo Boracay. Bandara ora mlebu dhaptar obyek wisata, dadi aku lan aku entuk papan liburan saka Pulo saka Pulo Panay. Sepuluh menit lan kita ing panggonane.
Boracay, minangka pemilik sambutan lan sambutan, menehi sambutan panas ing 30 derajat panas lan langit sing ora ana mendhung. Kanggo kabeh rong minggu, liburan bertahan, adus kaping telu. Nanging luwih anget lan cepet, perawatan banyu sing nyegerake, kanthi oposisi kanggo udan lan entuk udan. Banyu dadi anget yen sampeyan ora bisa metu saka jam. Apa sing bakal ditindakake, yen tanpa macem-macem dolan lan kabeh jinis hiburan. Sanajan pulau kasebut lan ukuran cilik mung 7km ing 4km, sing ora dibangun ing kene! Kabeh kanggo wong: lan nyilem pusat, kafe lan restoran, klub wengi. Garwane ngunjungi salon spa kaping pirang-pirang lan asale saka bungah, kaya kabeh wong kanthi profesional, mbantu para penguasa. Ana pirang-pirang kulawarga sing duwe anak ing pantai. Alesan kanggo influaks anak-anake massa bisa uga ana ing wedhi salju salju putih sing apik banget, kristal sing jelas lan mlebu lembut menyang segara.
Ora ing wayah wengi, kepanamungan kasebut diluncurake ing bar kepanakatan. Kamulyan sing diajeni, institusi kasebut nampa thanks kanggo "prestasi" sing wani, sing nguasake ngombe umur 15 aroma karo macem-macem koktail. Cathetan kasebut ditandhani kanthi pratandha logam kanthi komando kanthi jeneng "pahlawan". Aku uga pengin terus-terusan jenengku ing garis internasional, nanging, sayangé, aku ora seneng ide ide.
Akeh hotel kasebut musatake ing pantai raksasa, yaiku simbolis dadi telung bagean stasiun. Sing paling rame lan Fussy dadi pusat. We mandheg ing stasiun pertama. Lan kita menyang nomer loro. Hotel sing paling santai lan terluding ana ing pinggiran wétan pulo kasebut.
Luwih saka sapisan ing sisih pulau, udakara 30 menit langkah sethithik. Mangkene swarga kanggo surfers lan Kaiter! Kita ora melu hiburan kaya ngono, teka mung nyoba lan ora ana swasana khusus. Dheweke mutusake manawa sabanjure aku bakal menehi saran liburan sabanjure menyang sinau babagan kawicaksanan surfish. Sawise kabeh, luwih saka utawa kurang sinau kanggo ngadeg ing papan, sampeyan butuh paling ora 5 dina, luwih apik. Antarane pelatih ana sing ngomong basa Rusia, dadi ora bakal ana masalah nalika sinau. Lan kita wis ketemu karo candhi-surfisis kita dhewe.
Nanging kanthi kecelakaan kita "ing sampeyan" - ana praktik ing Segara Abang. Dadi nyalahi panggunaan kesempatan kanggo nggumunake kaendahan Laut China Kidul, pasangan kita ora bakal lunga. Wiwitane dheweke nggawe kulit ing karang karang. Esuke, Osmeleev lan cara nyiapake, banjur ndelok kapal stenter lan komunikasi karo hiu. Kapten kasebut njupuk kita menyang segara, nyusup langsung saka sisih. Kapal kasebut dudu wreckage romantis, sing dicet kanggo aku ing imajinasi: kanthi sisa-sisa saka mast lan kasus kayu .. Ora, kupinge wesi meneng, ditutupi nganggo lapisan sludge, meneng. Nanging, lukisan kasebut dijlentrehake dening wong akeh sing nyelup nganggo tanpa wedi. Hiu mudhun ing kandhang. Utamane wedi ora ngalami, Nanging, kanggo narik tangan kanggo rod, supaya bisa ndemek pamilik untu ing sea, ora wani.
Utamané kelingan ing pantai sing kosong lan meh sepi ing sisih kulon. Dheweke misuwur amarga cangkang dheweke, matur nuwun kanggo bentuk sing apik, dheweke menang hiasan Elizabeth Taylor. Kita ora nemokake bojo sing apik banget ing pantai ing pantai. Mungkin mbedakake kabeh kanggo kita. Nanging saka jiwa kanggo kuwatir karo ombak. Dhuwur lan kuat, dheweke nuduhake bebaya nyata kanggo swimsuchists. Nanging kekarepan kasebut yaiku rasa ekstrem, sing sampeyan entuk nalika sawise mlumpat ing salah sawijining gelombang kasebut, kanthi yakin karo sikil lan tangan pungkasan, pilih menyang pantai sing pungkasan.
Ana uga dolan menyang guwa. Ing kene kita nunggu kejutan. Ora cukup manawa keturunan kasebut ing "ruangan lemah" ora dilengkapi, (lan iki kanthi jerupan sing pantes lan lunyu!), Ing njero ora ana panguripan. Nalika mripat wis biasa ing senja, kita kaget nemokake pirang-pirang tong, luwih gedhe. Silent-bisu, dheweke nyawang kita kanthi atusan manik-manik, ndeleng, wis biasa kanggo pengunjung.
Sajrone preinan, kita bisa nggawe liburan, sunbathe, ora ngganggu kabeh pulo bebarengan lan nyabrang, aku ora kudu bosen. Aku uga lali ngrameke piring sing enak saka masakan Cina ing kafe lokal - nyiyapake kabeh aturan, pantes lan ora larang.
