Ing tanggal karo sing ora dingerteni, lan utamane, Vietnam sing apik banget ing musim iki. Wektu liburan, sayangé, ora bisa milih, nanging ora nundha perjalanan kasebut.
Nopember Wung Tau ketemu panas 30 derajat. Sawise musim gugur domestik, musim gugur domestik dadi gedhe. Malah ing wayah wengi, kepenak, babagan +25. Kanggo kabeh wektu udan mung sepisan, lan malah pungkasan wengi. Dene segara, banyune awan mendhung, nanging diberkahi anget: + 26, + 28. Meh kabeh wektu ana ombak, nanging ora mengaruhi kualitas nglangi.
Wiwit Nopember ora dadi musim ripping, mula ora ana turis. Mung kanggo akhir minggu, wong-wong padha tambah nyata, nyedhaki Saigon sing cedhak. Banjur kalem teka maneh, lan kita krasa kaya raja.
Hotel kita ora menehi dolan. Nanging kita wis nglipur awake dhewe. Kita tekan ing pahlawan lan tuku panganan laut seger saka wihasan Vietnam. Lobsters lan kepiting mung kejiret lan enak banget. Dheweke nyiapake langsung, karo kita, ing burner gas. Rega mung lucu dibandhingake karo domestik. Kanggo kilogram, crabs takon kanggo dolar nalika $ 1,5. Lobsters lan udang luwih mlaku. Asring banget ing kafe lokal. Wiwitane, dheweke padha dekorasi kanthi hiasan batin sing sederhana, nanging panganan dadi jempol prestida, lan kita kanthi kendel dhawuh kabeh sajian anyar. Panganan ing kana, kanthi cara, lagi nyiapake langsung nalika dheweke ora wedi banget. Sawise kabeh, proses kasebut kabeh ana, lan segun kanggo produk sing ora mangu-mangu.
Hotel kita 20 menit saka Wung Tau. Tanpa tarif tarif lokal, tujuane kanggo taksi. Babagan hotel mesthi ana wong sing nunggu klien. Njupuk kita 30 ijo. Banjur dheweke wis nguwasani lan numpak setengah luwih murah, nalika dheweke nyekel mobil ing desa kasebut.
Kutha Wung Tau cukup nengsemake. Pepak pasar, hotel, hotel, ana salon salon, atraksi budaya - umume, peradaban. Kita sinau kabeh tanpa gangguan kanthi mandiri, ora ana masalah. Ana isih ing springs springs bin chao. Sadurunge! Bener, sandhangane nganggo sandhangan berminyak lan marasake sandhangan sing ora bisa ditolak. Mud dianggep karo akeh penyakit, nanging asil kasebut bisa digayuh sawise ngliwati kursus kasebut. Lan kita mung teka kanggo njaluk kenalan lan nggumun.
Ngaso wareg karo liyane. Sinau kanggo nyang-nyangan lokal. Katon dheweke dhewe seneng proses kasebut. Kita kudu nindakake kekancan saka Vietnam, muga-muga bisa uga ana ing negara sing ora biasa iki maneh.
