Desa Zandrypsh minangka resort sing paling cedhak saka wates karo Federasi Rusia, ana sangang rute turis utama, nanging menang luwih saka sebaliknya. Desa kasebut dhewe dumunung ing antarane loro trek federal (sing lawas, meh ditinggalake lan anyar), miturut sing ana ing dalan sing apik banget, lan liya-liyane. Liwat desa, biasane transit, rute bus penerbangan ing jejere kutha Gagra, Pitsundu, Sukhum dianakake. Kajaba iku, jisim taksi pribadi lan rute bakal menehi jumlah liburan kanggo tujuan sing dimaksud, sing utama bakal dadi kepinginan. Dadi tekan amben ing ndhuwur, desa buruh ora.
Resort Zandrypsh - Panggonan sing paling apik kanggo preian kulawarga. Minangka muda ing desa kasebut ora dianggep, ora ana infrastruktur hiburan. Kabeh iku sepi, tenang. Wong teka ing kene, kanggo kabeh preinan tetep dadi alam lan apik banget, segara sing disenengi, adoh saka hum-gangguan megalopolises. Lan alam kene mung apik banget. Desa kasebut lemas ing Jerman. Langsing langsing, wit eucalyptus sing ora cocog, pines Landfor ditandur. Lan kabeh kasugihan iki ngubengi desa saka kabeh sisih, nggawe microclimate sing unik.
Pengalaman ilmiah saka kunjungan sadurunge menyang Abkhazia, kita nolak disfungsi sampel Soviet, lan luwih milih sektor swasta. Iki carane sampeyan bisa ngrasakake prayaan sing saiki ana ing wong Abkhaz. Sawise kabeh, siji bab nalika sampeyan teka ing papan ing papan sing sampeyan dudu tamu, nanging turis sing gampang (sapi susu kanggo pamilik, paling apik). Liyane bab yaiku sektor swasta. Sampeyan manggon ing omah ing pamilik, preduli saka tujuan rawuh - sampeyan pisanan saka kabeh tamu kulawarga iki, mung kabeh liyane (turis, lan sapiturute). Iku mung nggumunake kepiye hompat pamilik bisa uga, njupuk wong sing meh ora pati ngerti. Iki wong Abkhaz ing getih. Aku ora pengin ujar yen kita dilindhungi minangka "pengungsi" lan kita jut ing kamar sing padha, ora kabeh. Kulawarga warga Abkhaz sing apik iki mung urip kanthi biaya turis lan teka ing wong sing liburan. Iki roti. Kita diwenehi urutan sing apik ing pembuangan, ruangan sing cerah (ing 5 wong bisa uga cocog karo).
Kabeh kahanan kahanan sing dibutuhake. Intine ora ing sing nyaman utawa ora kepenak, kedadeyan sing ana gandhengane karo para pamilike para tamu. Lan sing ana ing dhuwur. Rega cukup, ora ana tembung. Siji-sijine kesulitan yaiku ora ana TV. Ora, ora prelu kanggo kita, aku ora kejawab anakku, kanggo bocah-bocah mung ngerti saiki.
Lan Gabungan Evening Girang ing mburi gelas anggur sing apik banget saengga kita seneng, bocah kasebut ana ing beban. Sawise kabeh, iku uga dhuwur banget ing desa ora ana. Mung pantai, segara lan nggawe bisu.
Panganan, kaya ing sektor swasta ing endi wae, sing diatur kanthi mandiri. Pawon musim panas normal, kanthi kompor gas (gas coklat, diimpor), peralatan pawon sing dibutuhake. Kabeh sing dibutuhake. Nanging kita ora keganggu kanggo masak dhewe, dadi yen ora ana wektu (kanthi panjaluk bocah) nyawisake macem-macem sereal. Umume masakan sing dicoba. Thanks kanggo pamilik kita, bocah kasebut mesthi duwe produk susu seger, malah durung nate dhahar. Ing wayah sore aku takon - ing wayah esuk kabeh ing meja, seger, nyenengake lan rega ora luwih dhuwur tinimbang ing pasar lokal. Kanthi cara menyang pasar, ana ing tengah desa (mung siji Asphalt Street), mula kudu mlaku-mlaku kanthi awal, jam 11.00 Ora ana sing kudu ditindakake. Wiwit esuk ana - woh-wohan sing seger, produk susu sing padha, macem-macem sayuran, kabeh jinis bumbu. Madu sing enak banget (macem-macem spesies - gunung, eucalyptus, sekumpulan kaleng kanthi macem-macem "modifikasi").
Nuku teh nyata (lan ora ana sapu lemah ing kantong), macem-macem jinis anggur lan Chaqi, brendi omah, sayuran tangerine, sayuran ijo. Sing mung nikah kanggo tuku daging ing pasar, yen sampeyan ora dadi spesialis. Dheweke bisa ngetokake veal lawas, diwutahake kebab (nalika direndhem dina, lan isih kaku).
Produk daging bisa tuku ing toko sing ala, ing paket langsung saka pasar. Rega rada "gigitan" kanggo produk daging, rega sisa mung simbolis, utamane kanggo woh. Ing musim iki, Juni-Juli ing pedunung lokal kebon lengkap. Sing utama yaiku duwe bakul sadurunge.
Pantai ing desa kasebut. Umumé Pebble. Aku menehi saran supaya sampeyan kudu njupuk sepatu kanthi sepatu sing padhet utawa sepatu khusus kanggo nglangi. Tanpa mlaku-mlaku ing sadhuwure piala sing gedhe, utamane bocah-bocah.
Kajaba iku, pesisir kasebut reged, bocah bisa ngatasi sisa panganan utawa fragmen botol bir. Kanthi ngormati kabeh, mula bakal ngrusak dheweke. Ora ana sing pengin nyambut gawe, utamane generasi sing luwih enom. Mula, layanan komunal ing desa lan ora "ambune". Kabeh rereget, uga saka "babi" saka liburan lan saka pemuda lokal nglumpukake ing pesisir. Tenan reged. Nanging pesisir kasebut cukup sudhut (meter 200 - isih ana uwuh) lan cukup lengkap (udakara 7 kilometer saka pesisir sing terus). Sampeyan bisa nemokake papan sing luwih resik lan nyebarake bedspread, luwih akeh layanan, ora ana. Aku menehi saran banget kanggo ngunjungi pantai liar ing jeneng "watu putih".
Pendhidhikan watu iki, kaya obyek wisata lokal. Kelangan, sanajan ing dina sing paling panas. Ngaso iku dadi kepenak, ora mung kudu kanggo dina pertama ing liburan pantai. Watu banget putih, kanthi becik nggambarake sinar sinar sing lembut - diobong nalika semana. Wong-wong ana ora praktis lan wilayah kasebut luwih resik.
Kabeh hiburan pantai utama (koih sethitik) fokus ing bagean tengah pantai. Ana wong sing enom, enom, enom ing banyu scooter nguber mung kepala nglangi, kepengin entuk. Miturut cara kasebut, ing jejere bagean tengah pantai ora ana kafe sing ala, bagean kasebut akeh, rega bisa ditampa, panganan wis nanggapi kanthi lengkap. Luwih akeh babagan liburan lan ora butuh. Siji-sijine sing dakkarepake kanggo ngelingake - aja nyoba tuku "yummy" saka pedagang pantai. Yen aku ora nesu, paling ora supaya bocah. Lan banyu sing pungkasan, ngombe. Aku menehi saran supaya tuku botol ing pasar, aja ngombe lokal, mula bakal dadi proses adaptasi.
Umumé, resort sing apik banget. Sepi liburan kulawarga sing sepi.