Grand Canyon mung kudu ndeleng! Lan kenapa kudu rampung, aku bakal dakkandhani saiki, nanging luwih aku bakal nuduhake emosi sing luar biasa sing bisa dialami ing taman nasional Amerika Serikat, sing misuwur amarga salah sawijining makhluk ibune sing paling sampurna Waca rangkeng-. Canyon, kita ngunjungi bojone sajrone lelungan cilik ing Amerika. Lawang menyang Taman Nasional mung rong puluh dolar saka siji wong lan tiket iki bener sajrone seminggu, yaiku saben minggu, sajrone rong puluh dolar, sampeyan bisa nggumunake kaendahan sing luar biasa ing papan-papan kasebut. Rega lucu, nanging mung ing wiwitan. Ing kene kanggo kabeh sampeyan kudu mbayar rong puluh dolar, sampeyan mung mbayar kasunyatan manawa kita mandheg ing tanah lokal. Ya, kita ora bakal ngadeg sajrone seminggu karo bojoku, amarga cukup lan sedina, kanggo entuk emosi positif kanggo urip.
Sorotan sing paling penting, mutiara utawa nelpon kaya sing dikarepake, yaiku Skywalk Bridge, sing jelas ditrapake kanggo judhul mukjijat. Iki minangka siji-sijine jembatan ing saindenging jagad liwat jurang, sing paling dhuwur ing 1200 meter. Nanging ora, iki minangka perkara utama, lan sing utama yaiku jembatan kasebut digawe saka kaca, yaiku, sampeyan mung ndeleng jurang ing ngisor sikilmu. Aku uga cidur ing dhuwur lan kekarepan sing sepisanan - kanggo ngapusi ing lantai lan nyusup ing weteng, amarga sirahe banget spinning. Nanging, aku bingung karo pikirane lan ndhisiki dhewe.
Dadi, kaya sing sampeyan ngerteni - jembatan iku kaca lan nduweni bentuk jaran. Supaya ngliwati jembatan iki, sampeyan kudu mbayar telung puluh lima dolar. Wong-wong sing pengin nggumunake pucuk, nanging saya kaget, mula ora ana rame lan muck, sing dadi ciri antrian. Aku ora seneng manawa jembatan kasebut bisa dilatih kanthi dhasar kanggo nggawa tas, kamera, kamera, banyu lan telpon. Kanggo penake turis, kothak khusus wis diatur ing kene. Sawise kita lempitan kabeh barang ing kothak, kita mriksa kita detektor logam. Napa sampeyan wis rampung, kanggo aku nganti saiki, sanajan misteri, yen panguwasa lokal pengin nglindhungi atriksaan utama canyon, saka seng nembus para bom. Oke, iki minangka masalah pribadi Amerika.
Praktis sadurunge sampeyan langkah ing jembatan, sampeyan kudu nganggo prau saka kain. Iki minangka booties sing padha lan nyebabake aku pusing, amarga aku wedi banget. Kabeh wong nanggepi macem-macem cara nalika dheweke dadi liwat pucuk ing dhuwur sing luwih dhuwur tinimbang pencakar langit modern. Bojoku tenang kaya lawang lan mung mbukak meneng lan nutup cangkeme. Kaget duwe apa-apa, percaya marang aku, amarga ing ngisor sikilmu, ana gunung sing apik lan ora biasa diisi sirah, sing ora wedi karo ngarsane sing cedhak karo helikopter.
Ing sisih ngisor gendhing, Kali Colorado sing misuwur mili, nanging saka dhuwur iki katon kaya benang tipis. Miturut cara iki, yaiku kali iki minangka pencipta mukjijat-mukjijat alam, amarga dheweke sing pirang-pirang yuta, sing melu karusakan monotono saka rocks lan pungkasane nggawe kaendahan sing ora kepenak iki. Nanging ayo bali menyang jembatan. Wiwit aku kaganggu babagan kelestarian struktur iki, cukup alami yen aku takon karo sekumpulan pitakon, lan sok-sok banget bodho, nanging Amerika uga cukup bodho, nanging Amerika Serikat kanggo individu kasebut wis biasa karo wong liya lan mula aku nampa kabeh jawaban sing nyenengake.
Dadi, jembatan Skywalk bisa bebarengan karo satus pengunjung. Nalika riko ing papan-papan lokal, saka kabeh wong sing pengin, mung telung puluh wong sing ora kejawab jembatan kasebut. Jembatan kasebut kanthi tenang bisa nahan lindhu ing titik lan angin topan angin satus sewidak kilometer saben jam. Informasi iki wis mengaruhi aku, nanging ora akeh sing bisa mateni naluri alamiah kanggo njaga dhewe. Jembar jembatan kasebut telung meter, lan dawane padha karo patang puluh loro meter. Nalika mbangun jembatan, teknik kasebut ora digunakake minangka krenjang. Ora biasane didegake lan mung maju saka gunung.
Minangka kanggo bocah-bocah ing dolan iki. Secara pribadi, aku ora nyaranake mlaku-mlaku ing jembatan, bocah-bocah ing ngisor limalas taun, amarga bocah-bocah kanthi lengkap ora ana rasa wedi lan bebaya. Yen mlaku-mlaku ing taman nasional utawa numpak sepur ing jerone, mula iki. Pertahanan kasebut bisa uga kaya ngono. Aku uga menehi saran nunggang jaran lan rumangsa koboi koboi nyata. Wisata jaran koboi sing apik banget, tegese mung patang puluh dolar saben jam kanggo siji wong lan jaran siji.
Malah liwat canyon, sampeyan bisa mabur ing pesawat cilik utawa helikopter, sithik banget. Biaya penerbangan ing pesawat cilik yaiku satus limang puluh dolar saka siji wong. Nyewa helikopter, yaiku tur cilik helikopter nganti setengah dina, biaya udakara telung atus dolar saka siji wong. Helikopter cilik banget lan wolung wong bisa njupuk papan ing wektu sing padha. Sayange, demo helikopter lan pesawat kasebut ora narik kanthi finansial ing pesawat, nanging muga-muga bisa nambah dhuwit lan mabur liwat Grand Canyon sing misuwur lan mriksa lengkap saka tampilan mripat manuk sing misuwur lan mriksa kabeh saka tampilan mripat manuk sing misuwur lan mriksa lengkap Impen kudu kelakon!