Village Loo, aku seneng lan ora seneng. Aku mesthi bakal ujar manawa mundur maneh menyang ing kono nganti tekan. Wiwiti mbok menawa saka kepenak banget. Aku seneng, kanggo aku bisa mungkasi ing endi wae, mula saben pekarangan hang hang kertas sing nyritakake turis yen kamar bisa dicopot ing pekarang iki. Kamangka apa sing sampeyan pengin, kayata lan mbusak. Rega kanggo omah, terjangkau. Contone, umpamane, siji ruangan ing telung wong mung limang atus saben wong, nanging dianggep larang amarga kita manggon ing jejere segara.
Napa kita mutusake overpay lan mbusak akomodasi sing luwih cedhak karo pantai? Kasunyatane yaiku manawa desa Loo, sing ana ing karep lan dheweke ngubengi sedina ing pantai, ora akeh pasukan kanggo diangkat. Nanging, lungguh ing sacedhake segara ora kepenak lan ana minus, sing luwih cedhak karo sampeyan ing segara, sing cedhak karo sampeyan sepur. Swara sepur, kita prakteke ora dirungokake, amarga jendhela plastik dipasang ing kamar kita. Miturut cara, saliyane Windows, kita duwe penghawa, jamban lan adus.
Pantai uga disenengi karo kesucian. Ing pantai sampeyan bisa nemokake jamban, kamar lemari lan barang-barang liyane. Ing jejere pantai, ana kafe lan kamar makan. Ing cafe, sampeyan bisa mangan kaping telu, mung limang atus rubel. Kita nyiapake awake dhewe, lan produk kanggo tuku iki ing pasar. Pasar paling biasa, nanging sing mateni aku rega. Katon manawa kabijakan rega ing Bazaar pancen ora ana siji jam. Kanggo tuku siji kilogram kentang, sampeyan kudu ngubengi kabeh Bazaar lan ngerti.
Apa sing aku ora seneng karo kategorine, iki minangka infrastruktur lokal, amarga ora ana. Trotoar ing desa, meh ora lan kudu langsung mlebu dalan ing pinggir. Saka inovasi industri hiburan modern, ana taman banyu "Aqualo". Biaya tiket mlebu kanggo wong diwasa, wiwit sepuluh esuk nganti pitung ing wayah sore, yaiku sewu rubel Rusia. Kita mbayar rong wong diwasa, amarga bocah diijini gratis. Rega tiket wis klebu prasmanan. Kasunyatan iki disenengi karo kasunyatan kasebut, nanging aku ora ndeleng meja iki nganggo mripatku dhewe. Menu prasmanan, kalebu barang-barang burut sundel karo rong tegator kanthi rapi dilebokake ing piring plastik, bun karo susu pekat, teh, kompote lan bir. Kabeh! Ngombe tamu sing dikasihi, ora bakal nyembur! Ya, bener karo tabel iki.
Ing wilayah taman banyu, bisa mlaku-mlaku, saengga digunakake ing kekurangan daging ing awak. A kebab nalika nyiyapake ora enak, nanging bakal lunga. Wilayah ing taman banyu ngenggoni gedhe, ana macem-macem slide, saka macem-macem rumit lan komplek. Kanggo bocah ana zona bocah.
Aku Getun yen ora nate ngunjungi dolan, amarga para warga kabeh padha muji. Kaya ngono. Yen sampeyan nemokake kabeh, ing prinsip, desa Loo, dudu papan sing ala kanggo preian kulawarga. Ing kene sampeyan bisa ngendhokke kanggo dhuwit sing kasedhiya, lan yen ana ketegangan kanthi anggaran, lan aku pancene pengin lunga menyang segara, banjur desa Loo, iki paling akeh.