Sri Lanka pulo pulo tropis lan hiburan ing alam kene minangka pesawat sing apik. Sampeyan bisa numpak gajah, sing dideleng ing pesisir pinggir segara, numpak safari utawa mlebu ing wisata hutan hujan nyata. Panggonan iki diarani sinharacia alur udan. Sawise ngrungokake crita Sri Lankans babagan alas iki, kita mutusake nyedhiakake sedina saka sisa kanggo mriksa pemandangan sing ora biasa. Kita janji karo petualangan sing nyenengake ing ara-ara samun ing tropis kanthi adus ing waduk, sing dibentuk dening curug sing gedhe lan apik.
Iki mutusake kanggo ninggalake awal esuk supaya ana cukup wektu kanggo mlaku-mlaku liwat alas. Dalan kasebut dadi angel. Jarak kasebut ora gedhe banget, nanging wiwit alas ing ambane pulo kasebut, banjur dalan ula sing sempit banget. Kasebar ing dalan sing medeni. Ing pungkasan dalan, ternyata ora bisa mlebu ing lawang, amarga ing gunung pulau kasebut ana longsorida lan mblokir dalan. Kanggo nindakake iki, panguwasa ora bakal nindakake apa-apa, lan warga kaya sing bisa ditampa. Ing endi dalan diwiwiti, ana tuk-tuki lan terus-terusan nawakake layanan. Supir nerangake kanggo kita supaya mlaku adoh banget lan sampeyan kudu njupuk tuk-tuk. Dadi jujur, ora negara Eropa sing bakal nggawe risiko kasebut kanggo urip. Dalan kasebut kabur, ruts jero lan watu gedhe. Kanggo ngliwati terrain kaya ngono ing jip lan diikat, iki ora padha karo tuk-tuka cilik, ing endi sabuk kursi cilik ora diwenehake. Top mawar nyenengake, nanging mudhun keturunan kaya slide american tanpa asuransi. Umumé, adrenalin lokal.
Ing ngleboke menyang alas ana kondhor sing ngganggu banget. Dheweke mbantah manawa lawang menyang alas tanpa konduktor dilarang. Ing mratelakake panemume, iku mung ngremehake turis. Yen sampeyan mlaku ing alas ing sadawane dalan sing ditetepake, mula ora ana papan sing ilang. Nanging kita kudu mbayar pandhuan. Tindak menyang alas kanthi ngenteni mukjijat. Janji karo wit gedhe, kembang tropis lan kewan liar sing beda. Nyatane, kita wis ndeleng siji Warep Afrika ing Afrika, lan kewan liyane mung ana ing lonceng lokal. Ketoke khusus kasebut njaga sawetara kidang lan capu supaya turis ora nggawe pratelan. Tontonan banget sengsara. Kewan sing apike lungguh ing sel cilik. Ing wektu sing padha, juru kunci ujar manawa iki kewan sing lara, sing bakal diobati lan dibebasake menyang alas. Aku pengin percaya.
Kita ora tau ndeleng warna utawa wit sing apik. Jalur liwat alas petunjuk, miturut buku pituduh, menyang grojogan gunung sing apik banget. Ya, sampeyan kudu lunga. Ora heran kita teka. Mlaku nganti suwe. Nyatane, telung curug ing alas, nanging ing sawijining dina mung bisa nggayuh sadurunge pisanan. Kita mlaku. Lan ing kene, konduktor ujar yen curug ing sisih liya kali lan kudu dipindhah menyang Ferrod, amarga ora ana jembatan ing alas. Saiki, mesthine, nanging kasunyatan manawa warga lokal nyoba kanggo ngapusi turis kabeh. Konduktor ujar yen kali kasebut ora ana sing dawa saka lutut lan kita bakal cepet pindhah. Saka pesisir sing kita seneng banget yen ora ana jero. Kita ngilangi celonone, njupuk kamera ing tangan lan tindak. Lan banjur ternyata kali ora lutut, nanging ing dada wong dhuwur. Ya, saiki iku kuwat. Watu ing ngisor uga cetha banget lan lunyu. Ora ana sing ngeling-eling luwih dhisik yen sampeyan kudu mindhah kali lan njupuk sepatu kasebut karo sampeyan. Mula, kita kabeh padha nyandhak lan wedi ngganggu peralatan foto. Ing sisih liya, kabeh dada, udan udan lan tanpa sandhangan sing bisa dicopot diuripake. Nanging pemanasan ide yen bakal enggal ndeleng curug sing dijanji. Dibungkus sudut lan bengok-bengok.
Nanging ora seneng, amarga sampeyan bisa nganggep, nanging saka frustasi. Saka gunung mili grojogan meter cilik telung dhuwur lan sawetara meter. Katon kaya ambang kali. Mandi ing tlaga ora bisa uga. Kaping pisanan, curug iki, sanajan cilik, nanging nglangi ing papan kasebut mesthi mbebayani. Lan kaping pindho, nalika wong-wong kita liwat kali lan mriksa banyu, terakhir ing sisih ngisor ana watu watu sing cetha banget. Sapa sing ana ing pikiran sing pas, aku ora ngerti - kita ora resiko. Umumé, ala, duka lan kesel banget medeni. Lan aku uga kudu pindhah maneh menyang sisih liyane. Nanging petualangan kasebut ora rampung.
Mung kita pindhah lan wiwit ngganti sandhangan kasebut menyang prekara-prekara sing isih kita lakoni tetep garing, kaya wong akeh wiwit nyedhaki kita. Kaping pisanan, kita ora ngerti apa. Mesthi wae, aku ndeleng lintah ing uripku, nanging apa sing ngerti carane "mlayu" kanthi cepet, aku ora curiga. Pranyata kedadeyan ing wayah sore dheweke mburu, lan mangsa sing paling apik yaiku turis. Kita, kaya sing bisa ditrapake, sing diidini lan diidini saka papan iki. Nanging ora ana. Lemah luwe ana mung yuta. Sampeyan kudu tetep kanggo ndandani sepatu amarga wis nyusup. Sampeyan pantes nggandhengake cabang kanthi tangan, kaya lintah wis lungguh ing tangane. Muga isih digigit, saengga getih ora mandheg nganti sore. Pandhuan ngguyu kita lan ujar migunani. Nanging nuwun! Iki migunani nalika lech yaiku medis lan resik. Lan nalika urip ing alas ing rawa - aku ora mikir cokotan dheweke migunani.
Katon manawa perusahaan kita ora ditrapake kanggo kategori pengecut, nanging nalika surup ing alas sing kandhel, kanggo saben wit, ana wong sing bakal duwe wong, lan wong-wong sing duwe wong sing cepet-cepet - kita ora ngguyu. Kita mundur kanthi cepet lan ora nyenengake. Ing kene, aku nilar hutan hujan Silarada. Kewan liar ora bakal bisa ndeleng, flora bakal menarik mung kanggo botani, curug kasebut sithik, lan lintah banget luwe lan paling kuat. Kita ora ana ing alas iki.