Kampung MalorecenSkeykoye (dheweke ana ing dialek lokal Kuchuk - Ozen) dumunung ing pesisir kidul sing apik ing Semenanjung Krimea, ing antarane The Grand Speri of Alushta lan Sudakov. Gunung ing gunung, desa kasebut duwe ekosistem unik lan kahanan cuaca sing ajaib minangka iklim sing lembut lan anget. Puncak gunung, amarga filter tundha kabeh mega petir, nalika cuaca udan lan mendhung ing spa. Cetha lan srengenge mesthi, pengecualian langka kaping pindho saben wulan, udan udan anget, maneh karo cuaca sing cerah. Kanggo entuk kutha resort iki kudu nindakake sethithik. Dalan kasebut rumit banget. Terus Gunung, ula seret, saliyane, ambruk cilik bisa uga. Nanging, yaiku ibu - alam sithik, sampeyan ora bisa nindakake apa-apa, nanging bebaya gedhe ing dalan kasebut strades - pedagang pribadi. Dheweke cepet-cepet mlebu ing ula minangka Autobahn, ngirim liburan saka Malorechensk menyang Alushta utawa Sudak lan bali, nalika nggawe degang. Dadi, ati-ati yen sampeyan tindakake ing kendharaan sampeyan.
Menyang resort kasebut dhewe, sikap dual. Ing tangan siji, alam sing apik, ekosistem unik, iklim sing apik lan segara - kabeh sing menehi alam. Ing tangan liyane, sikap "Skotsk" kanggo wong kabeh. "Pengusaha" lokal urip kanthi mung ngimpi "sungkek" minangka dhuwit sing bisa ditindakake ing musim resort, tanpa menehi apa-apa.
Taun iki kita lunga dening perusahaan, loro mobil. Lan dheweke narik, dheweke numpak kita menyang MaloreChenskoye, luwih apik tinimbang buwang ing resor sing wis kabukten, mula ora, dheweke kepengin banget sensasi. Ing kene kita wis kebak lan entuk.
Ing desa, uga ing resort, papan sing kudu tetep ing massa akomodasi. Miwiti saka hotel, hotel pribadi sing mungkasi sektor swasta. Liburan kita dianggep dadi budget sing cukup, ora ana artine ing pribadian hotel lan hotel, mung sektor swasta dianggep. Sektor swasta ing desa kasebut minangka medeni sepi. Prices nampilake papan lan kanggo ngasilake layanan nol. 200 UAH Kanggo struktur semi-buruh kanthi 2 sofas lan amben lempitan - kanthi panjaluk. Ora ana banyu. Ana kamar mandi - nanging ora ana banyu. Saka comfort - penggemar, meja lan 2 menehi. Mangkene kahanan kasebut kita seneng karo sektor swasta. Iki dudu kasus siji, kita ngubengi alamat 5 - kahanan akomodasi sing padha, kanthi bedane (ing jumlah bangku lan clamshell). Wong-wong ora sopan ngumbara lan kurang ajar. Aku pancen ora seneng karo sikap kanggo kita minangka plancongan. Kita nyawang kita minangka "dompet terjangkau" kanthi mung pengin narik kabeh awis.
Ana mung siji-sijine cara - camping ing segara.
Kayata kita kuciwa amarga kenyamanan sekret swasta cukup akeh. Regane kanggo ngempet kemah 20 UAH. Saka mobil. Kanggo dhuwit iki mung ditawani ing wayah wengi lan iku. Ora ana kahanan kahanan. Banyu Pengantin ing tong minyak 2 dina, ora listrik kaya ngono. Boot pancuran kita dibangun dhewe. Ing tembung, ana orane alam bébas. Neanderthals ing resort kasebut.
Dina kaya ngono wis ditindakake dening sekumpulan saraf. Sampeyan bisa teka karo kabeh, sanajan kekurangan listrik nggawe sawetara romance, nanging gunung-gunung sampah, tangki sampah lan bau, ngalahake kabeh goleki maneh.
Mula, sawise sedina, siksa kasebut dipindhah menyang hotel mini pribadi. Rega 35 dolar AS (300 UAH) saben dina. Larang, nanging luwih apik tinimbang kamping. Keuntungan paling ora pawon ing hotel kasebut duwe dhewe, bisa uga masak.
Sepisanan dheweke nyoba mangan ing kafe lokal ing embankment. Sing nggegirisi. Rega ora pati jelas, nanging ing bagean tanpa getun, ora bisa ditonton, ora mung mangan. Dheweke nggawa sawetara borde ing sangisore jeneng "solyanka". Ing piring lonis sala lan bau sing sepi ... Brrr. Salad digawe sayuran pedigree. Kita mutusake kanggo masak dhewe, produk sing wis sebagian ing pasar lokal lan ... dina sabanjure mabur kanthi lengkap saka tanggalan resort. Pendhudhukan 24 jam kamar mandi hotel kanthi kulawarga. "Produk seger." Ing wayah sore, kita menyang apotek, lan kosong, ora ana karbon sing diaktifake, mung tetes mata lan shampoos kanthi lenga penyamakan. Kabeh diwiwiti. Ndeleng akeh precedents. Miturut padha karo kita istirahat, njupuk ing resor panganan kanthi rutinitas sing ditindhes (iki ana hubungane karo pasar lokal lan kabeh kafe).
Paling ora bisa metu saka posisi, kita golek produk ing desa liyane Solnechnogorsk. Apa istirahat - siji.
Desa dhewe uga ora sumunar resik, Dusty, reged. Bunder sampah.
Suwe-suwe aku ora kudu "ngaso" ing kekacoan kaya ngono, bisa uga wiwit jaman USSR.
Segara. Panginten, sanajan bakal bungah. Lan ing kene minangka negatif sing kuat. Kampus lokal ing embankment kasebut clogged, lan kabeh ora becik iki mili menyang segara.
Lan ora ana sing nglakoni iki. Mlaku ing pantai bubar nalika saiki.
Batting tindak ngluwihi desa, nanging tanpa swasana ati. Mung amarga isih segara lan kita ana ing "Resort". Pantai Pebble.
Ing segara, transisi sing lancar banget saka alihan cilik, saengga bocah-bocah padha slamet ing banyu.
Ing dalan menyang segara ndeleng akeh perkara sing menarik. Objek wisata, aku nyaranake ngunjungi curug Jur-Jur sing paling apik,
Iki ana ing wilayah sing dilindhungi, saengga resik.
Luwih akeh, ing pinggiran desa sing dakwenehake sampeyan kanggo ngunjungi mercusuar candhi, sing dibangun ing kamulyan Nicholas The Wonder WonderWorker kanggo ngurmati para korban ing banyu.
Mercusuar ana ing tebing sing tajem ing segara, struktur sing unik lan mejener. Liyane Innuch ing negara sampeyan ora bakal nemokake apa-apa kaya ngono. Ing kene, turis saka pirang-pirang negara teka ing Padaleman Suci, supaya mung ngujo kaendahan kasebut. Ing bangunan Museum Museum Catastrophe Marine. Aku menehi saran kanggo ndeleng.
Yen ora, ora kepengin nyopir kanggo mriksa pemandangan. Ngaso gagal kabeh. Kita ora dadi resort iki. Aja mburu urip lan nglangi ing uwuh.