Saka Brest, kita mutusake kanggo pindhah menyang pimpinan belovezhskaya sing misuwur. Tuku tiket menyang desa Kamenyuki ing stasiun bis. Bener, ternyata kanggo lelungan menyang zona tapel wates, wong manca kudu mbayar tugas, nanging wiwit bank ora bisa ditindakake, kita dibebasake saka tugas.
Ing ngisor jembatan ing pinggir kali, bir ngombe mlaku-mlaku - lan nyedhaki lawang utama.
Sampeyan bisa tuku wisata mlaku utawa bis, sampeyan bisa nyewa sepeda ...
Prices banget humane.
Kita pancen seneng mlaku-mlaku ing alas. Ing endi wae penunjuk lan piring informasi, akeh "Minat" sing beda, alas - kanthi karpet sing kandhel lan, kanthi yakin karo modhèt (ora bisa dicenthang).
Nanging alas kasebut ana ing wates loro negara, saengga ana akeh pengawal tapel wates ing kene lan loro wong lanang kanthi ransel kanthi cepet narik kawigatosan. Kita mriksa dokumen kaping pirang-pirang, sawise diusulake numpak para pembantu karo kewan lan terus-terusan njaluk adoh saka zona tapel wates. Dadi, kita nindakake - nyuwil tarub ing kutha Kamenets, amarga athending panganan Belarus sing apik banget.
Ing alas banget. Aku sinau akeh anyar, wungu, pungkasane, hawa alas sing resik.