Ing awake dhewe, konsep ara-ara samun wis apik banget. Ing wektu sing padha, misale jek ana sing menarik, pasir, wedhi lan pasir maneh. Nanging, sanajan kemungkinan kuciwa, kita menyang wisata menyang Bedouins menyang Gurun Negev. Dheweke nggawa kita menyang ara-ara samun, nalika wis sore, mula kita ora langsung weruh landskap sing apik, nanging pandhuan peringatan babagan sandhangan anget cukup. Sanalika srengenge ing srengenge, kita kabeh padha anget, amarga Suhu kanthi cetha mudhun, meh nganti 0 ° C. Sanajan dina wis tekan 20-25 ° C, ngaso ing akhir wulan Februari. Tekan kita ninggal barang sing ora bisa dingerteni karo tarub sing akeh kanggo militer. Ing lantai layake kasur sing digulung lan tas turu, amarga wis tekan ngendi, banjur lan ngginakaken tim paling gedhe (wong 40). Wiwitane ana pelangi cilik, nanging wektu sing luwih nyenengake. Ing kémah, ora kurang saka nedha bengi sing amba ditutupi ing lantai ing litters khusus. Plato sing gedhe banget daging, sayuran. Cedhak pelet lay. Saka siji piring dipangan 4 wong, iki romance. Nedha bengi kayane ora enak utawa, sanajan, utawa kita luwe banget. Nanging, banjur kita diundang menyang tarub sabanjure kanggo hiburan. Ana, sing pengin, nganti esuk, ngrungokake nyanyi ing Bedouins lan ngombe teh sing enak, sing terus-terusan ditata ing tray. Nglampahi minangka mateni, ora krasa adhem. Pandhuan kasebut, bisa uga, jam ing 3.30 lan kita turu turu kanthi meneng. Kayane wis suwe banget kanthi suwe, nanging ing siji wektu, kita mung Wallensed ndeleng srengenge Rose Rose saka The Bumi kasebut. Aku durung ketemu ing endi wae liyane. Banjur kita sarapan, prosedur higienis, kanthi cara, kabeh diwenehake kanggo turis lan malah adus nganggo banyu panas. Banjur mbalek ing unta kira-kira jam, nedha awan lan bis ing Yerusalem. Rong dina iki mabur ing siji ambegan, nanging isih ana pengaruh sing cukup suwe.
