Aku ngakoni manawa aku wedi banget penerbangan, nganti taun 2011, nalika aku ngunjungi Bulgaria pisanan ing pesawat kasebut. Aku sadhar yen ora sithik, lan wiwit saiki, saben taun aku nyoba golek papan ing papan ing pesawat kasebut. Iki diarani Israel nganti suwe: ing taun 90an, aku pindhah menyang akeh tanggi, kenalan, kanca, sederek. Dheweke nimbali kunjungan, nanging aku ora gelem amarga wedi amarga penerbangan kasebut, lan ora gampang njaluk visa Israel. Nanging, bubar, regime-gratis-bebas ing antarane Israel lan Ukraina banjur mlebu, lan aku mutusake mabur menyang preian bisa uga.
Dadi, aku ora kudu nglampahi visa. Iki minangka tambahan. Nanging ing wulan Mei 2013, Paskah perayaan bertepatan karo Mantski, saengga para jamaah saka kabeh ndonya wis cukup. Kita meh ora bisa tuku tiket. Tuku ing Zhytomyr ing Kiyavia nganti 4000 UAH. Saben wong (500 dolar). Banjur aku durung ngerti yen "Kiyavia" njupuk komisi persentase 10% kanggo layanan ing kantor, ora ngerti apa sing bisa sampeyan tuku kanthi online liwat Privat24, mula ora dipercaya adol komputer. Ora suwe sawise lelungan, Israel mlebu persetujuan karo Ukraina babagan "mbukak langit", lan tiket saiki luwih murah.
Kita ngrancang kanggo nonton paman ing Haifa, ngunjungi sederek ing kutha-kutha liyane lan menyang Yerusalem. Ing trip kasebut diparengake seminggu - aku lan bapak. Nanging, rencana bakal diganti, amarga ing Yerusalem akeh jamaah tindak menyang Yerusalem, lan paman kasebut tuku tiket kanggo kita kanggo lelungan "Mini Israel" ing Tel Aviv. Nanging, sadurunge iki, aku nyathet yen pesawat kita mlebu ing Tel Aviv, ing bandara buta. Pancen kaget karo foto atlit Israel Agung, apik tenan ing tembok bandara. Ing kontrol Paspor minangka pekerja Rusia, dheweke ora nyelehake cetak ing paspor, nanging menehi kertu, 90 dina sing bener. Sanajan isih takon, sapa sing kita mabur lan pira.
Paman ketemu karo mobil (ing Israel tanpa mobil kanthi cara apa wae, amarga transportasi umum banget), sajrone rong jam digawa menyang Haifa, ing ngendi kita urip. Aku bakal ujar langsung yen aku ora bisa ngomong apa-apa babagan rega, amarga kita kaya tamu lan ora mbayar apa-apa. We mabuk lan panganan.
Dadi babagan dolan. Biaya udakara 300 dolar kanggo loro. Kanggo Israel, iki dudu dhuwit. We njupuk minibus ing Haifa, kanthi cara dheweke diisi turis Rusia. Wengi iki langkung sedina lan cukup bosen. Israel paling apik kanggo mabur nalika mangsa ora panas banget. Ing wulan Mei, lan umume nalika musim panas, goreng Neuroyal, kudu ngganti T-Shirt loro utawa kaping telu dina. Kondisi udara nggarap bis (ing "Ibrani" Mozgan "), minangka asil, aku diunekake ing omah bali, aku uga wis turu ing suhu. Paman menehi rong botol 2 liter kanthi banyu sing ora karbonat. Aku kudu nyeret dheweke ing tas. Aku ngerti manawa wong-wong Yahudi tresna kabeh sing gedhe lan ora kepenak. Akeh turis karo tas ransel ing endi banyu dilebokake. Turis bakal menehi saran kanggo nganggo sandhangan sneakers lan nyaman lan ora uap utamane babagan daya tarik. Aja lali tutup utawa tutup baseball. Lan ndamel terus. Untunge, jamban bebas lan saben langkah, kanthi kabeh fasilitas. Umumé, meh padha karo restoran.
Kita duwe pandhuan Rusia Israel. Dheweke dadi profesional bisnis dheweke, diterangake kanthi rinci babagan kabeh, dijawab pitakon.
Intine pisanan yaiku biara Latrun. Ing kana, kita bisa tuku anggur produksi lokal lan souvenir. Wisatawan Rusia nindakake, mula salah sawijining wong sing dianggep kabeh peserta, nerangake manawa dheweke wis ulang taun saiki. Wisata saka Norwegia foto akeh. Dheweke nemokake museum tank lan peralatan militer ing jejere biara lan nggawe akeh personel sing dituduhake ing jaringan sosial.
Lan banjur ana pirang-pirang dolan "Mini Israel". Iki minangka kompleks mbukak udhara, bangunan arsitektur, wit, umume, kabeh obyek sing nuduhake kebanggaan negara sing apik iki. Sawise dolan, kita tuku cenderung ing toko, maneh adol sing nganggo basa Rusia makarya ing kene. Harga cukup dhuwur. Contone, krim saka regane segara mati 100 Hryvnia (iku paling murah, 50 ml, 12,5 dolar).
Sawise "Mini Israel" kita dikirim menyang kutha kuno Jaffa ing Tel Aviv. Ing kene kita diwiwiti ing seprapat, ing ngendi bengkel perhiasan diselehake. Bener, harga harga cokotan, lan ora ana sing tuku apa-apa. Uga metu embakmen lan ndeleng liyane ing pantai wong. Ana uga Bioskop, contone, "Gesher", ing ngendi akeh emigran kita. Ing Haifa, kita teka sawise jam 8.
Mbalik, uga mabur saka Tel Aviv. Sistem Perlindhungan ing Tingkat. Garis kasebut dawa, pesawat mabur kanthi tundha. Dheweke bakal teka menyang sampeyan lan takon sing ngemas barang kasebut kanggo sampeyan, apa wae wong njaba. Sampeyan kudu mangsuli manawa kabeh wong dibungkus awake dhewe. Mangkene ora ngerti lelucon. Yen sampeyan nggantung, sampeyan bakal ditinggalake ing ruangan sing kapisah lan biasane. Koper uga mriksa, nanging Ukrainia ora kejawab tanpa pamriksa. Ketoke, kita kurang kaya teroris.
Ing tugas gratis, kita tuku "Finlandia" vodka lan candies. Vodka luwih murah tinimbang ing Ukraina, nanging biaya permen $ 8.
Umumé, aku wareg karo dolan. Muga-muga bisa mabur menyang Israel maneh.
