Negara fikarov, kembang api, gusti ula, ngurmati ora sopan, ayurves lan rempah-rempah. Aku beda banget karo India, sanajan kabeh wis ujar ing ndhuwur, aku mesthi ndeleng kene. India kanggo aku minangka kejut negara. Aku disabetake wong sing manggon ing gembul sing kurang, sing ora bisa mangan panganan, nanging ing wektu sing padha banget mesam lan apik banget, malah marem karo urip. Sawise ngengingi India, aku duwe kudeta kanthi eling: Kepiye cara ora sithik kanggo urip! Umumé, mratelakake panemume: mokal kanggo nimbang dhewe wisata sing sejatine yen ora ana ing negara iki. Bab sing paling menarik nalika cedhak karo dalan. Saka panen karo personel saben dinane saka pendhudhuk lokal mung nangkep semangat. Aku weruh dadi ora kenal karo aku yen wiwitane ngrujuk aku kaget, lan pungkasane nyebabake kapentingan urip. Nyetir ing bis, aku ora bisa turu sawise pesawat sing dawa, amarga ing njaba jendela saben wayahe, ana sing anyar, adegan anyar saka urip. Dadi aku ndeleng kursi "tukang rambut" ing pinggir dalan, diandum pager saka pangilon muddy, lungguh ing krim cukur klien, ing jejere wit-witan wit-witan lungguh ing antrian wong lan dolanan Bayangan bumi ing checkers sing digawe saka botol plastik. Klompok sing cerah ing sari sing cerah karo drum diwarisake lan kabeh jahat dirusak. "Dheweke suci," Pandhuan nerangake kita, mula wong-wong nganggo klambi putih kanthi bandages lan celunu lan turbans ing kepala "Sikhi". Saka jumlah arus agama ing India, sirah kasebut ngubengi. Lembu ing kene dhewe, ketemu ing dalan lan trotoar, uga ing dalan gedhe. Supir kita kanthi nggegirisi kaping pirang-pirang kaya ing ngisor iki, mili kewan suci iki. Aku ngerti, wong India mung seneng nginep ing dalan, mula bakal mbangun rute anyar, lan pethi kaya jamur katon ing dalan gedhe. Masyarakat India seneng nonton bus wisata, terus masker lan eseman. Goa nyerang aku karo pesisir sing dawa lan sudhut sing ana ing wit sawit, tansah anget, kaya susu ing segara. Aku manggon ing desa kasebut ing kehijauan, kanthi mesem lan wong sing padha seneng. Ing kene aku ora nemokake wengi sing ora rame lan ribut, kabeh iku chinno lan tenang: Hotel, Pantai, Restoran. Ing pantai, ana bazaar hiburan hiburan tartamtu.
Sampeyan nggawe sawetara langkah saka papan perlindungan sampeyan lan mlebu ing pirang-pirang pedagang, sampeyan bisa tuku produk sing beda-beda saka kembang sheero menyang chalese kasmir. Wong India nuduhake kabeh keajaiban pasar ingen pasar, ngowahi jenenge ing Rusia), Natasha, entheng, bisa uga ora bisa dipercaya, nanging suap. Mlaku-mlaku ngubengi pantai, ketemu menu sing ditulis nganggo huruf gedhe: "Borch", lan jeneng restoran kasebut cocog karo "Paman Kolya" kudu ngunjungi pasar iwak. Cukup tontonan sing nggumunake: Pegunungan udang, lobsters, nyusup kabeh hadiah ing segara lan bocah-hadiah bocah wadon lan deft nyandhang kranjang kanthi kepala. Banyu wis transparan lan anget banget. Dadi seneng karo ombak, aja rumangsa ngisor ing ngisor sikil, nyekel gilingan cilik, sing lucu, saka starfish. Lokal yakin yen wisata putih kena karo bocah, mula bayi bakal seneng kabeh, mula dheweke nyoba menehi blok, aku ora ngerti kepiye bocah-bocah sing daklakoni ing tanganku, aku mikir atusan. Goa minangka papan sing apik tenan, ana akeh candhi, aku ngunjungi Katedral St Catherine, dheweke dibangun ing gaya Tuscan, kapel kapel Chapel-Yesus, para wakil.
Priksa manawa kanggo ngunjungi dolanane menyang "Kota Nilar" - Hampi, iki minangka struktur Vijayanagar, sing apik banget lan iman sing apik banget lan kekuwatan sing padha karo kosmik. Banjur aku lali babagan irama gesang edan lan plunged dadi pacelathon. Meneng lan istirahat wis ditutupi, liyane jagad ora ana.
Banyu Dudchsagar bakal ninggalake kesan sing paling apik sawise kunjungan kasebut, ing kene kita nempel ing curug, monyet sing diobati, ngunjungi bumbu kasebut, bumbu.
India minangka negara sing kudu sampeyan sanalika bisa, sampeyan bakal ngalami badai emosi, deleng endah nyata.