Aku lunga menyang kutha sing apik tenan ing Ukraina Kulon ing Ukraina karo pacar lan anak lanang umur limang taun. Aku tangi esuk, keluwen lan beku, aku kudu anget kopi karo cognac. Jenis ing cafe cilik ing cedhak pasar. Goreng kentang, rendang, kopi kanthi brendi regane aku 70 Uah, murah lan enak. Seneng-seneng lan mlaku-mlaku. Ing endi wae tindak sikil, sethithik banget, utamane yen menek ing ngisor bukit. TIP: Kanggo ngunjungi Kamenets-podolsky, sepatu ora gampang tanpa tumit, nanging kepenak banget. Aku kaya aku mikir: moccasins ing tunggal tipis. Kesalahanku sing gedhe - mlaku-mlaku ing watu trotoar, nalika sampeyan ora bosen - lara banget. Aku kudu tuku aku sneakers ing pasar lokal, lan iki wektu, lan dhuwit.
Kaget sing nyenengake pisanan kedadeyan saka pasar menyang beteng: Yen sampeyan mlaku-mlaku ing jembatan lan katon mudhun, jinis-jinis iki, apa sing dicekel!
Lawang menyang kraton dibayar, nanging papan iki sejatine simbolis. Kita minggah saben turret, saben tangga lan ruang paling ngisor, banjur ngubengi kabeh museum. Kabeh pancen menarik banget, aku seneng kabeh. Nanging sing paling gedhe yaiku ing mripate bocah, utamane nalika dheweke nembak crossbow utawa busur. Kanthi bocah, utamane bocah lanang, mesthi aku kudu lunga mrene.
Museum ing wilayah kastil sing menarik, sawetara bisa dibukak gratis, ana sawetara kanggo dhuwit simbolis. Ana bedhil, lan senjata, lan waja - swarga kanggo bocah lanang. Yen sampeyan ndeleng jendhela salah sawijining menara, sampeyan bisa ndeleng sundi watu gedhe. Kita mbantah nganti suwe, apa wae, nganti sampeyan mikir takon karo karyawan kasebut. Nanging kesan paling gedhe tetep saka salah sawijining kamar sing disiksa. Saiki ana tokoh lilin. Ora preduli carane nyoba motret - ora metu! Nembak kabur dipikolehi, kaya ana sing mabur ing tokoh kasebut. Bener, aku ora percaya ing kana, nanging saiki, yen sampeyan pulih goosebumps.
Kita uga ngunjungi pirang-pirang chostel ing kamenets-podolsky lan museum dhuwit. Sampeyan bisa tetep ing salah sawijining akeh hotel utawa nyewa ruangan saka pedagang pribadi sing cocog ing stasiun lan tawaran kanggo urip karo dheweke. Nanging kita padha wacana, mula aku ing wayah sore.