Kita kumpul ing Vietnam kita kanthi spontan. Ana kanca lan crita babagan urip ana infeksi. Kita mutusake kunjungan cekak, Resor Nha Trang narik kawigaten dening rega, ulasan lan prasmanan kanggo sarapan. Sanalika aku bakal ujar manawa kita duwe nutrisi cukup karo sirah sampeyan, ing Vietnam kabeh pancen enak banget lan ora larang. Lingkungan dhewe mangan kanthi warna-warni, ing trotoar ing wayah esuk meja lan kursi plastik, cilik, kaya bocah lan mangan panganan. Ing "kafe" kaya ngono, sampeyan bisa nemoni buruh lan juru tulis ing bisnis, lan uga mobil sing digores diparkir karo papan sing kaya ngono. Dadi kita nyoba lan kita, ora biasa, dhawuhake udang ing klyar lan sup, sedhep banget. Kita dikandhani manawa sampeyan bisa nyoba sup getih saka getih bebek, manawa iki minangka panganan sing paling alus, nanging kepiye takon, ora nemu. Disebutake manawa sajian iki dilarang amarga flu manuk lan bisa didenda sing duwe pemilik cafe, sing bakal adol sup iki. Nanging kita isih pengin eksotis lan kita menyang desa Serpentine, ana ula ing kana restoran sing disenengi. We tuku ula kanthi rega $ 40, rada cepet lan nyawisake kanggo kita, ati lan getih sing ora mangan, iku nindakake kanca-kanca lelungan, nempel ing desa. Kita mbuwang sup lan gulung, sedhep, nanging ora butuh maneh. Ing dalan padha adol panci mashed buah ing cangkir, enak banget lan nutrisi, kanthi sukses, aku ngganti nedha bengi.
Kita pindhah menyang motor, dicopot $ 6 saben dina, karo wong kasebut ngandhani manawa yen ana kacilakan, mula bakal uwal saka kacilakan Meta, amarga dheweke bakal njupuk sepeda dhewe, amarga Luwih duwe bathi tinimbang yen kita tetep lan kita bakal mbuktekake. Gerakan ing Nha Trang banget ribut, kaya aliran banyu, saengga sampeyan kudu prayoga.
Kita manggon ing hotel ing pesisir pesisir tiga, kamar kasebut wiyar, ana pawon cilik lan sampeyan bisa masak ing kana, pasar lokal ana ing 4 esuk diwiwiti ing 4 -5 jam, Vietnam banget banget lan sregep. Kauntungan saka lokasi iki yaiku 1 lan 2 pesisir yaiku jarak dalan, gerakan, apus-apus lan swara, dadi luwih apik saka ing kono.
Pantai uga dadi wedhi, wedhi putih, ombak sing kuwat, nanging sampeyan bisa nglangi, sadurunge bakal liwat 15 menit. Ing pantai iki, kita arang banget adus, biasane dheweke weruh papan sing apik, dheweke tetep nginep, lan ngleboke wong liya sing bisa ditampa kanthi bebas, lan mlebu wong liya, dheweke ora diidini mangan karo omben-omben lan panganan. Meh ana ing endi-endi ana ing cafe lan bar, supaya sampeyan entuk wong sing caressing ing mburi pantai. Sampeyan bisa nggoleki lan golek papan ing pancuran. Dheweke maca manawa segara pancen kaya ngono, nanging ngrusak kesan kasebut nempel ing menara, nanging luwih apik tinimbang ing Thailand ing Pattai, mesthine.
Sifat Vietnam apik banget, ya, ana rereget Asia, nanging kaendahan ing papan kasebut ora nggegirisi, lan turis uga kabeh warna, tuwuh lan ijo. Kita ngumbara menyang kutha Dalat, dalan nganti jam suwe. 3. Nalika ana tampilan plancongan kopi, tebing lan gunung-gunung, dalan ora nemen. Pranyata ing Vietnam, uga ana Musangi lan kopi Luvak persis, kaya ing Bali ing Indonesia, mula wis dadi panemuan kanggo kita. Kita wis nggawa menyang toko lan tuku kopi lan teh. Ana ing taman kasebut, ana wong sing numpak bar, katon, didakwa karo positif, ora dadi. Ngunjungi curug, seneng karo kerennya cedhak dheweke. Dheweke mlebu pirang-pirang anggrisi ing griya ijo khusus, bojoku nesu, amarga aku "Hung," makarya, "makarya," makarya kanthi macem-macem warna ing omah lan topik kanggo aku yaiku kobong. Dalat dhewe dibangun ing gaya kolonial Prancis, sing cute lan cukup resik. Ora kejawab karo platage ferris sing meh kabeh kutha katon, tampilan mbukak Majelis. Kita apik lan katon adoh saka kabeh sing dikarepake, mula kita bakal bali maneh.
Sawise istirahat, ora integritas tetep, kita sinau babagan Vietnam sing sithik banget, aku uga pengin nemoni program sing luwih jembar.