Ing musim semi, nalika wit wiwit ijo lan mekar kembang pertama, aku ngunjungi Warsaw. Suwe-suwe aku nyiapake, aku maca ulasan lan wedi sethithik, aku ora bakal ngerti dheweke, aku ora bakal rumangsa. Ternyata ora muspra. Sanajan ora seneng karo kutha modern, Warsaw ngalahake aku.
Sanajan megapolis, ing situs wisata ora medeni sanajan ngumbara ing wayah wengi. Poles - wong sing nyenengake, seneng mlaku nganti esuk, nanging pancen ora agresif. Aku diparengake kanggo Warsaw rong bengi lan setaun, mula aku kudu turu ing pungkasane ndeleng kabeh. Yen ana museum ing rencana kasebut, aku bakal menehi saran kanggo mbuwang paling ora 3 dina ing kene.
Mesthi wae, aku dadi pendukung perjalanan mandhiri lan ora seneng golek gagang kanthi pandhuan, nanging banjur aku mutusake njupuk dolan gratis (sawetara spesies ing Internet). Pancen gratis, kita didorong ing papan utama, ujar legenda lan fakta menarik. TRUE, ing basa Inggris. Aku lunga ing dina pertama ing review, lan dina sabanjure, waktu Yahudi iku informatif.
Saliyane ing papan wisata utama, aku mutusake kanggo njelajah Universitas Warsaw, supaya bisa ngomong, saka njero. Aku mlaku-mlaku pirang-pirang bangunan, ndeleng para pamirsa, ana ing kamar panedhaan lan ruangan wanita. Kesan sing apik - sampeyan lunga lan mbandhingake karo universitas sampeyan, elinga taun sinau. Kajaba iku, ora ana sing katon ing alun-alun, ora sumpah, njaga uga mesem karo aku. Bener, kalbu ora ngidini aku njupuk gambar ing mripate.
Khusus mlaku luwih adoh kanggo ndeleng palem Warsaw. Ya, langsung ing tengah ibukutha tuwuh wit palem sing akeh banget. Kasedhiya yen ora ana salju, banjur foto-foto kasebut bakal luwih nyenengake. Bali ing rencana, minangka simbol Warsaw - sirine ing embankment. Aku nemokake, nanging banjur ana ing sawetara papan sing ketemu patung, mula ora ana ing sawijining wektu.
Kutha iki ayu, urip, wis rada mati, nanging temtunipun pantes ngunjungi. Amarga aku ora duwe wektu kanggo ngunjungi museum, pasamuwan lan stadion Warsaw, sampeyan kudu bali maneh.
