Wina Magic Magic, ing ngendi saben langkah sampeyan bisa entuk serangan jantung saka arsitektur sing mengaruhi. Ana mung rong dina ana lan mung rejuvenated, akhir minggu kanggo konsentrasi landmark sing kaya ngono! Kita mutusake karo bojone sing darmabakti kanggo mlaku-mlaku ing saindenging kutha lan mangan waffles warga, lan dina kaping pindho kita bakal nyedhiakake suku museum.
Pumping sawetara aplikasi nganggo buku pituduh kita menyang dalan. Pancen, utamane Cathedrals lan gréja, sing ditetepake gedhe ing kene. Kita seneng banget kanggo nedha bengi: Aku entuk katedral (yen aku ora salah) St Stechen lan krungu swarane sing messing! Aku rumangsa ing papan nelayan, sing nggronjol nyanyarke nyanyian sirens sirine. Ternyata konser organ kasebut diwenehake ing kana. Sadurunge aku krungu musik organ, nanging apa sing diwutahake ing kupinge ing Wina luwih saka musik. Thanks kanggo akustik sing dipikirake, dheweke seneng banget lan nggumun. Kajaba iku, ing Katedral sing padha, ana dek pengamatan sing apik, ing ngendi sampeyan bisa nikmati panorama. Kita ora begja sithik, mula wis katon apik banget, nanging isih ayu banget. Ing wayah sore, kita mlaku ing kutha rink cedhak karo bale kutha, kabeh dihiasi nganggo bolam cahya multi-warna lan katerangan liyane, kaendahan kasebut ora bisa dicethakake.
Ing dina kapindho dheweke menyang waktu Museum, dheweke kepengin ngunjungi paling ora pirang-pirang museum, nanging kanthi sawetara jam ing jam kerja paling nganti 18, utawa malah ora kepenak banget kanggo tujuan wisata sing populer. Aku getun yen aku ora nyawang jadwal kerja, lan mung nedha bengi, mula kita bisa nggunakake Museum Ilmu Alam. Ana kita ilang sadurunge nutup. Wiwitane aku mikir yen iki sawetara istana - ora, ternyata bangunan iki minangka tujuan. Umume kabeh aku disabetake kanthi jumlah pameran sing akeh banget. Malah ana kerangka Dinosaurus! Aja tau weruh sadurunge, bisa uga dadi kesan utama saka perjalanan kasebut!
Umumé, Vienna minangka dongeng sing convergent. Kita kaya ngene ngunjungi kaca saka babad pertengahan abad pertengahan. Aku ngucapke matur nuwun kanggo nasib yen dheweke nilar aku ing kutha iki, lan ndedonga, supaya ing urip iki aku isih duwe kasempatan kaya ngono.