Kesengsem pisanan kutha iki dibentuk ing stasiun sepur langsung nalika rawuh. Stasiun Tengah nyetel nada kanthi keagungan sing apik banget. Atap sing gedhe banget karo pigura rib lan lengkungan gedhe dicolong lan nyebabake trepid.
Kesan sing padha karo Grandeur muncul ing pasamuan St Thomas (Tomascirhe): lengkungan putih-abang, kanthi kompetisi, musik organik, terus munggah. Gereja kasebut ditepungi kasunyatan manawa Johann Sebastian Bach kerja ing dheweke, dadi pimpinan koor bocah lanang. Dheweke dikubur ing kene.
Leipzig dikenal lan jenius liyane. Johann Wolfgang Von Goethe sinau ing abad kaping 18, lan ing rong saka Auerbach - salah sawijining restoran paling tuwa Aku ora seneng tenan restoran sejarah, nanging panyiapan iki khusus. Lan ngladeni piring masakan Saxon.
Ing kutha iki, ora adat ndhelikake kebanggaan sing kepungkur. Bukti iki minangka tugu kasebut menyang Pertempuran Peperangan - Tugu sing paling gedhe ing Eropa. Sekitar bangunan granit sing munggah, ana ksatria watu raksasa kanthi pasuryan lan sirah, sing nglambangake kabodhoan perang.
Acara sing luwih anyar dibayangke ing Museum Memorial, sing ana ing tilas markas Stati. Yen sampeyan pancen ringkih, luwih becik diliwati: alat polisi misteri ora kaya.
Sajrone Perang Donya II, ora ana bangunan ing Leipzig dibandhingake kutha-kutha Jerman liyane. Mula, rasa pirang-pirang abad kepungkur wis disimpen. Utamane ing wayah sore, nalika lantern lit, ratune trem ing pinggir waktu lawas, mambu sosis goreng dirungokake saka kios, eksklusi perusahaan Pirung dirungokake.
Mesthi wae, ana akeh bir. Sampeyan bisa nyoba Lager Golden Klasik Klasik, lan sampeyan bisa nemokake salah sawijining varietas langka - leipziger gose. Penemuan kanggo aku yaiku kasunyatan sing ing par karo bir ing Leipzig, kopi seneng banget. Zum Arabisthen Coffe Baum (wit kopi Arab) minangka omah kopi leipzig lawas, ing ngendi sampeyan uga bisa ngrasakake cookie almond sing misuwur "leipzig larks".