PUNO minangka salah sawijining kutha sing ora turis ing Peru. Pitakonan babagan hotel kasebut lucu lan mangsuli, aku bakal nyoba dheweke, kanthi humor, nggambarake kahanan sing ditemoni ing papan iki. Pitakonan ora kudu ngadeg "Ana ing endi luwih becik utawa luwih murah kanggo ngrampungake ing Puno?", Lan liya-liyane "ing endi bisa nemokake hotel utawa kesetaraan ing Puno?" Jawaban ing kasus apa wae ora ana. Siji-sijine kutha sing bisa dideleng ing Peru yaiku Cusco. Lan ora amarga aku dadi penggemar sing setya, nanging nyatane. Ing kutha Puno, sampeyan bakal nemokake ngalamun sing padha karo AS. Ya, tlaga sing misuwur, kanthi judhul judhul ironis, disebut ora ana gunane .. Aku mung pengin nyiapake sampeyan kanthi moral, yen sampeyan ora ujar manawa sampeyan diapusi ing kene sampeyan wis ngapusi ing kene. Iki dudu tlaga, lan sawetara jinis rawa, lan kita duwe kesan yen warga inventif nggabung ing kono (nuwun) kabeh limbah saka kutha sing paling cedhak. Ya, lan kutha kasebut, aku bakal nelpon desa kasebut.
Dadi kedadeyan yen kita kabeh wengi ing dalan, sawise nyoba sing ora sukses kanggo nemokake MACHCH MACHCH. Iki direncanakake manawa kita nginep sewengi ing PUNO lan esuk, kita bakal melu wates karo Bolivia. Kayane kita ing Bolivia, mesthi luwih apik tinimbang ing Peru. Naive Rusia.
Sawise wengi sing ora turu, kita meh didenda ing dalan, amarga bojone sacara periodik turu lan ngunyah godhong coca, saengga paling ora nyenengake.
Kita wiwit cepet golek urip lan ora nganggep "kaendahan" kutha kasebut. Mung angin sing dicekel, sing nggawa mambu limbah saka Lake Titicaca. Sajrone luwih saka siji jam, kita ora bisa ngetrapake lurung-lurung ing lurung-lurung. Hotel ora. Kita wis "nyetak" ing internet, sing mesthi perlu kanggo kita, amarga kabeh kegiatan kerja lan aku, lan bojoku njupuk Internet. Kita ora butuh apa-apa lan ora menarik, mung kepinginan kanggo turu goyangake. Sektor limbah sing ora bisa ditandingi ora mandheg, saliyane ing kutha iki ing kutha kasebut ora ana kemungkinan kanggo parkir mobil kita, pancen cukup gedhe kanggo kita. Liyane jam sing kita golek parkir. Pungkasane nemokake semangan hotel kasebut, sawetara jinis asrama, aku ora kelingan jenenge, dheweke ana ing salah sawijining alun, sing ora sengaja kita ora sengaja ngumbara, ora kuwat banget.
Angkat tangga menyang lantai loro iki, hotel sing diarani, aku ngerti yen iki minangka rasa sing paling nggegirisi saka kabeh papan sing wis nate diselehake. Malah ing Hotel Tula, ing Rusia, kita luwih becik, paling ora ana andhuk sing resik lan penggemar nalika ana -10 ing dalan. Nanging saiki ora babagan iki.
Wiwitane kita wis dienggoni ing kamar umum sing isih ana wolung wong sing reged lan stinky, ana pria lan wanita, yen bisa diarani. Kanggo aku, gambar wadon ora kaya ngono. Kajaba iku, nomer kasebut umum kanggo wong akeh sing ora duwe omah, jamban kasebut umum lan ing njaba ruangan, ing lantai liyane! Muni ora masuk akal, aku ngerti emosi sampeyan. Nanging sampeyan ora bakal mbayangake apa sing aku alami. Bojone sayah banget lan ora duwe hak meksa supaya golek papan liya kanggo turu dadi wong.
Aku ora bisa lunga menyang jamban, amarga isin banget lan wedi njagong ing jamban, sing ora dianggep, sawise kabeh wong akeh sing reged. Lan ora dingerteni apa penyakit sing ana ing kana. Kabeh padha, Peru, pisanan, obat-obatan, pelacuran, ora kawruh lan ora netepi sanitasi SD lan higienis ..
Bojone yakin staf hotel sing butuh ruangan sing kapisah, kanthi turu sing dienggo bareng turu lan jamban sing kapisah, sing bakal ana ing kamar liyane. Dheweke lunga menyang kita kanggo konsesi lan kepeksa ngenteni 1 jam nganti ruangan liyane dibebasake. Saiki kita nunggu ruangan sing luwih ramah, kanthi jedhing kaping pindho, jedhing siji kanthi jamban lan tv (sing diuripake dhewe lan digunakake ing jam 9 esuk, mula Kita bakal turu ninggalake hotel). Nalika mlebu ing kamar mandi, aku ngrasakake mambu kaos sikil lan sikil sing reged dadi andhuk. Dheweke kaya loro ing kamar, nanging kita ora nggunakake apa-apa. Toilet ora ana kursi lan tanpa tutup. Lan ambune ana, kaya sepuluh kucing reged bebarengan menyang jamban. Ora ana banyu panas, aku mikir babagan sampeyan dhewe.
Kita turu kaya sing dipateni. Nanging ora saka kasunyatan manawa kasur kasebut kepenak banget, nanging saka apa sing diobati saka kekuwatane lan kesel banget. Miturut cara, babagan amben, aku bisa nambah jeroan kasebut durung diganti ing kamar iki. Kita duwe pemanas karo sampeyan, lan ing umum ruangan kira-kira +10 ing ruangan, ora ana maneh. Ora ana pemanasan sing diarepake. Sarapan uga ora * eseman ala *.
Esuke, kita ngerti yen liyane hotel ing kutha uga babagan level sing padha, i.e. Ora ana fasilitas sing gampang. Malah ana pacelathon babagan jumlah lintang lan terry jaket, nanging babagan kabutuhan sinis - banyu panas, anget, amben sing resik, bedane.
Aku khusus menyang Googly ing panjaluk "Pusu", amarga ora nggumunake, ngetokake sawetara foto sing luar biasa, ing tembung swarga, lan mung. Nanging aku ngandhani babagan kesan babagan kutha iki. Ing foto ing Internet lan Titicaca katon kabeh. Aku duwe salah sawijining foto sing sukses ing tlaga iki, nanging ora cukup ing Puno, luwih cedhak karo tapel wates karo Bolivia. Lan banjur apik, amarga totalitas salju lan ora banyu beku. Nanging ora kanthi biaya tlaga dhewe. Kulawarga kita ora ngematake tlaga iki lan kutha sing ora normal. Napa kula kaget? Salajengipun, amarga rencana kasebut yaiku Bolivia, lan luwih elek, nanging iki crita sing beda banget.