Kita menyang bibi ing Vitebsk. Kita nyopir mobil saka Kiev, miturut dalan gedhe Chernihiv. Sanalika aku bakal ujar - perlu kanggo subjend supaya ora mlebu ing tapel wates ing 8-9 esuk. Kaya sing diterangno, dheweke wis direnovasi ing wektu iki, supaya kita lungguh ing mobil ing mobil lan mirsani kanthi iri, minangka akeh busana turis gedhe.
Nalika aku kudu lunga menyang Belarus? Versi kula - Ing pungkasan Agustus utawa awal September, lan supaya nalika awan ! Ora, ing wayah wengi uga, sampeyan bisa - dalan kasebut sampurna, kertu navigasi Jept ing kene ora "ngumbara." Nanging ing wayah wengi, sampeyan ora bakal bisa ndeleng kabeh pesona saka desa Belarusan!
Pisanan - ana peternakan kolektif. Dheweke ana ing endi-endi, kanthi jeneng Soviet kaya "Merah Star", lan ing endi wae kebak sapi. Saiki aku ngerti sebabe produk susu Belarus misuwur banget kanggo kita.
Sing nomer loro - ing kutha-kutha mung ana bangunan sing dhuwur, lan iku. Ora ana pemukiman pondokan kilometer lan kastil mini personal (aku wis meneng babagan pager wesi 4 meter, ndhelikake oligarki, sing mung ora ditemokake ing kene, sanajan ibukutha). Kothak Belarus yaiku omah deso cilik, amarga kabeh wis nate ngalami USSR.
Lan ing desa kasebut isih menarik - pager apa! Ing endi wae sing padha, ing desa: sing murah, ijo, kayu (ing wilayah ing wilayah Kiev diarani "stakhat"). Pager diwiwiti karo desa kasebut, ing saindenging jagad, lan rampung karo dheweke. Yaiku, kabeh yard urip lan padha! Kanggo aku pribadi, iku menarik lan ora biasa.
Lan sing paling penting - kenapa perlu kanggo ndeleng pungkasan mangsa panen. Kene kanggo wong-wong iki:
Dheweke bisa katon meh cedhak saben desa, ing endi-endi beda: wadon, tokoh lanang, lan kulawargane kabeh, lan uga "Newlyweds". Dadi Bularadians ngrameke panen.
