Aku ora pengin lunga menyang paris, menek Menara Eiffel, Mangan Croissant seger ing confectionery Parisian lan ngadeg ing sawijining stupor ing ngarepe sacre sing megah ing ngarepe. Lan kretega babagan mati saka paris sing katon kaya aku, supaya bisa entheng, rada aneh. Nanging ing kene pacare Taun Anyar, kita uga wis ngliwati Italia. Ngerti manawa kaendahan Italia kanthi jumlah sing dibutuhake kudu diencerake, kita nemokake tiket murah ing Paris. "Inggih, Paris dadi Paris," aku mikir susah.
Paris ... Aku ora mbayangno kepiye swasana rasa seneng lan euforia sing unik iki, sing ana ing Prancis, bakal nangkep aku. Kepiye gondho bakal kuwatir babagan saben meter bakal inspirasi, saben blok kutha iki! Aku ora ngimpi Paris, nanging kepiye tresna marang dheweke! Kita manggon ing dalan Vagram ing studio cilik ing sangisore atap rong menit mlaku saka Arc de Triomphe. Lan saka kene, kita miwiti ora luwih trih, ngrampungake, prosesi menyang Paris. Nganti telung dina, Paris nangis lan nyabrang, lan sikil stokot.
Lan aku menek ing menara Eiffel sing kondhang (kaendahan!)
Lan aku khusus, kanthi katresnan sing ora ana gandhengane karo Montmartru: Swara pethi (Waltz "ing langit Paris"), kanggo seniman sing warni, kanggo wektu sing padha karo bohem. Kaya sing sampeyan pengin ana ing kene, ambegan udhara iki, maneh lan memuji semangat Paris sing unik, mula sirah kasebut ing pangerten literal!
Naif, aku mikir yen telung dina ing Paris bakal cukup kanggo mripatku kanggo netepake ide saka dheweke minangka pemadam sing dipromosikake, ora ngadeg ing kabeh taun, saka taun kepungkur Abad ing abad kaping-biyen nganti bumi paris. Lan saiki dheweke pancen nggumun banget yen aku kelingan saben langkah ing lurung-lurung ing Paris, kabeh perkara lan perasaan sing ngrusak sing asale saka kutha iki.
Kepiye paris ing paris ing panggonane, lan aku mesthi bisa tuku tiket lan urip maneh ing Paris maneh, ing kutha, yaiku sing angel nimbang akeh, meksa maneh menyang embankmen Seine, kanggo noter Dame Paris, rouge moulin lan injeksi Menara Eiffel.