Dibandhingake karo perawat ing wilayah Lor lan pantai ing sisih kidul, pesisir ing provinsi Nignhuan (ibukutha sing padha karo Kaisah - ora padha karo cut-Raisho-Raisko Sanajan isih kepenak banget), nanging yen sampeyan nggoleki pantai sing wiyar sing gedhe tanpa ana wong turis sing bising, mula sampeyan ana ing panggonan sing bener. Nighuan minangka sifat lan kerajinan, pagodas, candhi lan kesempatan sing apik kanggo nyilem, umume, ora bakal mboseni.
Nighuan jarang disebutake ing paling akeh pitunjuk, lan agensi perjalanan sing arang arang nawakake wisata batch menyang wilayah iki. Paling asring, kutha Nighuana minangka papan kanggo restoran, ing ngendi sampeyan bisa nginep ing wayah wengi lan ngendhokke, sadurunge menyang kutha-kutha sing gedhe lan luwih sibuk lan luwih sibuk ing sisih lor lan ing sisih kidul. Nanging, yen sampeyan kepengin weruh turis sing kurang lan Vietnam sing nyata lan yen ora nglawan layanan sing mewah (lan kadhangkala entuk bathi) peradaban) peradaban, mula propinsi iki kudu kunjungan.
Kutha Fanrang-Thaaptam (biyen ngakoni - panduranga) ing pesisir kidul Vietnam yaiku kutha sing umum, sing migunani kanggo warga sing umum, sing migunani kanggo warga lokal sing manggon ing wilayah kasebut.
Sampeyan bisa manggon ing kutha ing ngendi wae, nanging sampeyan bisa menehi saran kanggo tetep ing pantai NIN CHU Ing pitung kilometer sisih wétan, lan ora ing kutha kasebut dhewe. Iki minangka wilayah sing sepi lan kepenak sing dadi penyayang romance.
Sawise wilayah propinsi modern ing Nighuan (lan malah ing Danang, Hoian lan Nyachang) Ana kendharaan sing kuat (utawa Champa), sing diserep dening Vietnam ing taun 1930-an abad kaping-19.
Wong, motong (utawa cham, masing-masing), tekan ing tumpukan tumpukan ing abad I-II i. e., mungkin, ana wong pirang-pirang, lan, kemungkinan, para migran saka Kalimantan.
Para leluhur saka edan lan dina iki manggon ing Nignhihan, lan Fanrang-Thaptam dadi pusat njaga budaya. Umume wilayah kasebut ana sawah, kebon anggur lan taman edan sing edan, uga wong-wong iki melu kewan breeding.
Dadi, tim kuna ana ing mburi pemandangan - menara "sing mewah saka Thaim" darmabakti kanggo para ratu lan ratu. Towers iki dibangun saka bata abang cilik, dilebokake meh tanpa semen, bangunan kasebut katon apik banget, lengkungan kaya bata domes, mangkono, kaya arch mangan basa geni). Umumé, menara kasebut minangka desain sing rumit banget sing mbutuhake teknologi sing bisa ditutupi. Spectacle apik tenan!
Sadawane pesisisé Tengah Vietnam, ana sawetara struktur sing padha, nanging Mishon dianggep paling misuwur (Mỹ Sơn) 50 km saka kutha Hoyan lan Menara Ponar ing Nha Trang. Ing rong panggonan ing Fanranh, budaya Thaim diwakili kanthi cara sing paling jelas: sepasang kilometer ing sisih kulon stasiun sepur, yaiku Garam Kolong, Raja sing terakhir Potret digambarake ing papan suci menara pusat).
Miturut cara, ing jejere menara iki, ana pusat budaya (dibangun, paling ora saka konkrit tradisional, nanging paling ora ana sawetara jinis edan-arsitektur), ing ngendi sampeyan bisa sinau luwih lengkap babagan wong iki lan ngujo foto kasebut lan gambar seniman tes.
Menara kapindho sing darmabakti kanggo raja ing sadurunge, udakara udakara 20 km sisih kidul kutha, yen sampeyan ngliwati PCU menyang Fok Hou lan desa Howda. Menara kuno direncanakake maneh sawetara taun kepungkur, mula dheweke seneng padha karo akeh.
Towah iki saiki digunakake kanggo festival thaim sing warni, utamane "Kate" (Kate) ing wulan Oktober, nalika akeh hadiah digawa menyang kuil.
Iki minangka kesempatan sing apik kanggo netepke budaya masarakat Truia State. Uga ing jejere menara iki, ritus liyane dianakake - festival udan, pahargyan lan perayaan liyane. Yen sampeyan wis nyasarake iki - Big Luck! Ing preian, trampil mbangun tokoh saka pasir (ing potongan iki, aja ngrebut katrampilan), kabeh nganggo sandhangan upacara sing warni - kabeh iki nggawe budaya saka sumber turis sing sampurna. Sanajan akeh turis lan krungu ora krungu. Oh ya, isih nari! Warisan Tari Crazy sugih lan aneh. Kabeh preinan tradisional diiringi nari. Tari ing sangisore drum kanthi swara tindakan, Gong, haranai tembaga instrumen, tambourine lan alat senar sing diarani cani.
Sing menarik, tarian dipérang dadi rakyat lan kraton.
Wong sing paling menarik, dheweke bisa niru karo pemandangan rumah tangga lan menehi informasi khusus - nari, nari karo lumpuh, pisang, kakung lan geni (iki stormy banget, simbol perjuangan kepengin banget karo masalah). Akeh tarian sing wis ditindakake luwih lan asring asring dina - umpamane, nari karo piso (nalika nggunakake pisau meh setengah tari (sing nglambangake hubungan m lan w, bisa uga ngira).
Umumé, turis (wong-wong sing ngerti) menyang kutha kanthi tradhisi kasebut. Lan wong-wong iki pancen bangga karo akar, umpamane, akeh wong sing nganggo topi putih tradisional ing saben dinane. Sampeyan bisa nyoba nggawe kesan ing wong-wong mau, amarga disambut karo tembung "saalam", lan dudu "xin chao" (kanggo mbahas trema, sanajan sadurunge buddhism lan agama agama buddhism lan hindu) Waca rangkeng-.
Saliyane menara Vintaj sing menarik, ing Fanrang, sampeyan bisa menyang rong desa loro ing cedhak - sing ana ing tiaga, ing liyane - ing sajian lempung. Bener, ing sisih liyane sampeyan bisa lunga, paling ora kanggo njaluk menyang pesisir sing apik ing ka On utawa Camrania ing Teluk Camran. Utawa nggabungake kabeh.
Lan coba nyoba woh Pitaia ing kene (wong liya ujar "Pyathayya", lan lokal ", lan lokal", lan lokal sampeyan nelpon dheweke, yen ana ing penggemar sing paling apik ing kabeh Vietnam.
Umumé, Fanrang minangka kaluwihan sing padhet: Loro liburan pantai, lan tradhisi sing apik, lan akomodasi lan panganan sing ora murah. Kita kudu njupuk!