તુર્કીમાં, હું પહેલેથી જ દૂર દૂર રહેવા માટે નસીબદાર હતો. અને હું કહી શકું છું કે કેટલાક વશીકરણ મારા માટે ગુમાવવા માટેનો દેશ છે. દર વર્ષે, ઓછી વસ્તુઓ વધુ આશ્ચર્યજનક અને નિરાશાજનક છે. જો કે, મારા યુવાન માણસ સાથેની અમારી છેલ્લી સફર હજી સુધી ખુશ થઈ ગઈ છે. આ વખતે અમે સૂર્યમાં જ ઉથલાવી ન જતા, પણ પ્રવાસ કાર્યક્રમને સંપૂર્ણપણે પરિપૂર્ણ કરવા માટે નક્કી કર્યું.
સૌ પ્રથમ, અમે ડિમા ટી વેલીના ખૂબ જ સુંદર ખૂણામાં આવેલા મંદ મેગરાસ કેવર્નની ગુફાની મુલાકાત લીધી હતી.
ત્યાંથી દૃશ્ય ખૂબ જ સુંદર ખુલે છે, પરંતુ ઓછા રસપ્રદ અને ગુફાની અંદર જ નહીં. વિશાળ stalactites, ટ્વીલાઇટ ... આ બધું વાતાવરણને રહસ્યમય અને રસપ્રદ બનાવે છે ... પડછાયાઓ ક્યારેક વિચિત્ર લાગે છે જે તમને ખૂણાથી પાછળથી ડર આપે છે. અને આ ગુફામાં પણ એક નાનો પટલ છે, જ્યાં તે પાછા આવવા અથવા ઇચ્છા કરવા માટે સિક્કો ફેંકવાની યોગ્ય છે.
માણસ દરેક જગ્યાએ તેની ટેવ માટે વફાદાર રહે છે. કેટલાક કારણોસર આ સ્થાનોમાં કુદરત ખરેખર અમારા રશિયનને યાદ અપાવે છે, જે મેં અપેક્ષા રાખી નથી.
અમે પ્રમાણિક રહેવા માટે, આઇસી-કેલની કિલ્લાની મુલાકાત લીધી હતી, પછી મને તે ખૂબ ગમ્યું ન હતું. કેટલાક પ્રકારના ગલ્લિંગ વાતાવરણને લાગ્યું છે, પરંતુ કદાચ આ જ છે કારણ કે હું શરૂઆતમાં જાણતો હતો કે ત્યાં એક્ઝેક્યુશન ચલાવવામાં આવે છે અને હું મારી જાતને સેટ કરું છું. મારા યુવાન માણસને ગઢ ગમ્યું, ખાસ કરીને, નિરીક્ષણ ડેકથી જુઓ.
અમે દરિયાકિનારા સાથે રોમેન્ટિક ઘોડેસવારીની ચાલ પણ કરી. એવું કહેવા માટે કે તે પ્રભાવિત થયો હતો, તેનો અર્થ એ નથી કે કહેવું કંઈ નથી. હું ઘોડાઓને ખૂબ જ પ્રેમ કરું છું, અને સાંજે એક પ્રેમી સાથે સાંજે દરિયાકિનારાના સૂર્યથી સ્કાર્લેટની પૃષ્ઠભૂમિ પર તે અનફર્ગેટેબલ બનાવે છે. અમે 20 મી સદીની શરૂઆતમાં વિખ્યાત નવલકથાઓના નાયકોની જેમ અનુભવીએ છીએ. તે માત્ર અદ્ભુત હતું!