યેકાટેરિનબર્ગમાં, હું જર્મનીના કૉન્સ્યુલેટમાં વિઝા બનાવ્યો, હું સંપૂર્ણપણે વ્યવસાય પર ગયો. પરંતુ એવું બન્યું કે મને તાલીમ આપવા માટે ઘણો સમય હતો, અને હું શહેરની આસપાસ ભટકવા ગયો. મને નથી લાગતું કે તે એટલો આધુનિક હતો. મલ્ટી-માળના વ્યવસાય કેન્દ્રોએ મોસ્કોના તેમના મંતવ્યોને માર્ગ આપ્યો ન હતો. પોટેડ શેરીઓ, સીધી કાર, ગંભીર લોકો, કામ કરવા માટે ઉતાવળમાં ... શહેરનું કેન્દ્ર વધુને વધુને મોસ્કોની યાદ અપાવે છે.
સાચું, માત્ર કેન્દ્ર. બાકીના વિસ્તારો ખૂબ જ સામાન્ય છે, જેથી સ્વચ્છ અને આધુનિક નથી.
કેટલાક સમય માટે યેકાટેરિનબર્ગમાં રહેતા પરિચિત, મને ઝૂમાં જવાની સલાહ આપી. હું કહું છું કે કંઈક વિશેષ છે. ઝૂ ઝૂ તરીકે, મોટા, તદ્દન સ્વચ્છ ... હું સામાન્ય રીતે સ્થાનો વિશે સંશયાત્મક છું.
પરંતુ મને તે ગમ્યું, તેથી આ સ્મારકો છે. ડેમની નજીકના કાંઠા પર હતું, ત્યાં ઘણી રસપ્રદ યુક્તિઓ જોવા મળી હતી. પ્રથમ, વ્લાદિમીર વાસૉત્સકી અને મરિના વ્લાડનું સ્મારક. મને તે ગમે છે જ્યારે સ્મારક ફક્ત કોઈ વ્યક્તિને દર્શાવતું નથી, પરંતુ તેના જીવનમાંથી થોડો ક્ષણ સ્થાનાંતરિત કરે છે. આ એક. તે ઇતિહાસ લાગે છે. બીજું, આ અદૃશ્ય વ્યક્તિનું સ્મારક છે. મૂળ, ફક્ત ડામરને ટ્રૅક કરે છે. મારા મતે, આર્થિક રીતે અને રચનાત્મક રીતે. તે જ શ્રેણીમાં, કીબોર્ડનું સ્મારક, ખૂબ જ આર્થિક રીતે નહીં, પરંતુ અસામાન્ય રીતે. અને શહેરમાં આવા ઘણા મનોરંજક સ્મારકો છે.
મુસાફરીથી, મને સમજાયું કે યેકાટેરિનબર્ગના રહેવાસીઓ વ્યવસાય છે, પરંતુ જે લોકો જાણે છે કે લોકો કેવી રીતે મજાક કરે છે. ખૂબ ઠંડી શું છે.