એડ્રિયાટિકના સૌથી રોમેન્ટિક ટાપુ પર પોતાને તક દ્વારા મળી. નાપસંદગીમાં બાળકોના જૂથ સાથે, ભયંકર થાકેલા, કારણ કે બાકીના માતાપિતાને કડક કરવામાં આવ્યા હતા, ઝડપથી મફત શિક્ષકની ફરજોને ફોલ્ડ કરી હતી, એમ કહીને કે હું આરામ કરવા માંગુ છું. ક્યાં જવાનું, વિચાર્યું ન હતું, હમણાં જ નકશામાં poked. કોર્ચુલા ટાપુ પડી ગયું. તેમણે મને મૈત્રીપૂર્ણ શેરીઓમાં મળ્યા, જૂના ટાવર્સ-મહેલો, એક નરમ પવનની લહેર અને એક નાજુક સૂર્ય, જે સામાન્ય રીતે ક્રોક્સકીમાં શાંતિથી અને મૈત્રીપૂર્ણ છે.
લક્ષણો નિવારક છે, ક્રૉર્ક્યુલાના રહેવાસીઓ એક કેકમાં તોડવા માટે પ્રવાસીઓની સુવિધાને સુનિશ્ચિત કરવા માટે તૈયાર છે. અલબત્ત, જો મહેમાનો ક્રોટ્સકી અથવા જર્મનમાં કહે છે. કૈસરની માતૃભૂમિની ભાષામાં પ્રશ્ન, શું જોવાનું અને ક્યાં સ્થાયી થવું જોઈએ, વૃદ્ધ મહિલાઓને ભીડમાં ફેરવી દીધી હતી, અને તેમાંથી એક મને પહેલેથી જ તેના પોતાના ફેમિલી બોર્ડ તરફ દોરી જાય છે, અને પછી ચાલવા માટે ખેંચાય છે. ધીમે ધીમે અસંખ્ય મઠોના મોહક આંગણા સાથે ચાલે છે, જે આ સ્થાનોના અગાઉના બળવાખોરોની અદભૂત ક્ષમતા ધરાવે છે, જે ઔષધિઓની સારવાર માટે સ્વતંત્ર રીતે ઉગાડવામાં આવે છે. હવે ફક્ત ફૂલો અહીં ઉછેરવામાં આવે છે.
શહેરમાં, જે છૂટછાટ ટાપુ પર "જન્મેલા" હતું, જે ધસારોમાં લઈ જવામાં આવ્યો ન હતો. તે આમ હતું: મુખ્ય મંદિર - સેન્ટ માર્કનું કેથેડ્રલ - તેઓ 150 વર્ષ બાંધવામાં આવ્યા હતા; તેઓ એક યોગ્ય અભયારણ્ય વગર જીવવા માટે ડરતા ન હતા. વેપાર, અનુક્રમે, એક પગલું છે. વાહિયાત કપડાંમાં સખત યુવાન યુવતીઓની શેરીઓમાં, સોવેનીર્સની જાહેરાત વિના, બજારમાં વેચનારને શાંતિથી શોપર્સની ઇચ્છાને ધ્યાનમાં રાખીને, સ્પર્શ કરે છે. અમે ત્રણ કલાકના બજારમાં ફાયરપેડથી દબાણ કર્યું છે. ભરતકામ, સિરામિક વસ્તુઓ, લેસ, ઊન ઉત્પાદનો - આંખો સ્કેટર.
મિત્રોના મિત્રો માટે સુખદ ઉપહારો શેરીમાં પણ ખરીદો, પરંતુ ફળ-શાકભાજી - ફક્ત ખુલ્લા બજારમાં જ. મેં નવા પરિચિતોને પાળ્યું ન હતું, કેટલાક શેરી વેપારી, ઝેરથી કુદરતની ભેટ લીધી. જો કે, તે મને સ્નૉર્કલિંગ, ડાઇવિંગ, કેટરિંગ આર્ટમાં સક્રિય રીતે પ્રેક્ટિસ કરવાથી અટકાવતું નથી. આવી નૌકાઓ પર સફારીમાંના એકમાં પણ ભાગ લીધો! લ્યુલીઝ ટાપુ પર સ્વેંગ. મુસાફરી મૂળમાં સમાપ્ત થઈ: સ્થાનિક ભોંયરાઓથી વાઇન ટેસ્ટિંગ.
જ્યારે, આગની સ્થિતિની ભલામણ પર, જ્યારે તમે સ્થાનિક બાકીના બ્યુરો દ્વારા ગોઠવેલ માછલીના પિકનિકમાં ગયા ત્યારે હું ફરીથી મને દોષપૂર્વક પ્રયાસ કરું છું. પીણાં ફક્ત આશ્ચર્યજનક છે: સ્પાર્કલિંગ, નરમ, કુશળ આફ્રિકન પછીથી. ગેસ્ટ્રોનોમિક માઇક્રો રાઉન્ડનો ખર્ચ 2006 30 યુરોના ઉનાળામાં હતો. અન્ય "રસોઈ" મુસાફરી, અરે, ના. હું નોંધું છું કે ટાપુ પર અને તે જ નામનું શહેર ફક્ત દરિયાઇ આત્માઓ દ્વારા જ સારું છે. આ ક્ષેત્રમાં મનોરંજન ફક્ત એડ્રિયાટીક સાથે જોડાયેલું છે. જે લોકો રોવિંગ, તરીને, ડાઇવ બનાવવા માંગતા નથી, સ્થાનિક મનોરંજન એજન્સીઓ ક્રૂઝમાં જવાની તક આપે છે, માછીમારી જાય છે, રાત્રે કિનારે ચાલે છે.