ઓડેસા એક શહેર છે જે તેના કેટલાક જીવન જીવે છે, તેના કાયદા અનુસાર જે અન્ય તમામ શહેરોમાંથી તેને ફાળવે છે. અને તમને એટલું મજબૂત લાગે છે કે ઑડેસા ભૂલી જવાનું અશક્ય છે. સંસ્કૃતિનો વિશાળ જળાશય, અને સંયુક્ત, રશિયન-યુક્રેનિયન, સ્થાનિક શેરીઓમાં લાઇટિંગની સંસ્કૃતિ.
એ હકીકતને લીધે કે ઓડેસામાં હું સંપૂર્ણપણે કામ પર જતો રહ્યો છું, હું જે ઇચ્છું છું તેટલું કેન્દ્ર અને સ્થળોએ એટલું જ ચાલવું નહીં. પરંતુ હું હજુ પણ Deribasovskaya મારફતે ગયો. લાગણી કે સફર છોડી ન હતી. આ સ્થળ મારા ચેતનામાં અસ્થિરતાથી જોડાયેલું છે જે ઓસ્ટા બેન્ડર જેવા નાયકો છે. તે આવી શેરીઓ દ્વારા છે કે તેઓ ચાલવા જ જોઈએ. અહીં અથવા શહેરના બગીચામાં. આ સ્થાનોમાં મોટી સંખ્યામાં રસપ્રદ અને અસામાન્ય સ્મારકો છે. ઑડેસાના રહેવાસીઓ પાસે રમૂજનો અર્થ છે.
મહેલો અને અન્ય ઇમારતો માટે, તે ખરેખર, સુંદર, પરંતુ હું, પીટર દ્વારા પીટર દ્વારા અદ્યતન, પાલૈસ અને કેથેડ્રલ્સથી વધુ સરળ નથી.
કારણ કે તે શહેરના કોઈપણ મહેમાન દ્વારા બનાવવામાં આવે છે, હું પેટેમિન સીડી પર ઉતર્યો હતો, જે પગલાની ગણતરી કરે છે, પરંતુ કેટલાક કારણોસર મને હઠીલા રીતે 190 હોવું જોઈએ. જોકે, મને પુનરાવર્તિત કરવાનું જોખમ નથી.
દરિયાઈ ઉપાય તરીકે, ઑડેસાએ મને ઘણી સુખદ છાપ લીધી નથી. શહેરને જોવા, સંસ્કૃતિમાં આવવા, અને સૂર્યમાં ફક્ત સૂર્યપ્રકાશમાં આવવા માટે પાછા આવવું જોઈએ.
સામાન્ય રીતે, ઓડેસામાંની દરેક વસ્તુ મને 20 મી સદીના મધ્યભાગથી કંઈક અંશે સ્થિર લાગતું હતું. સોવિયેત સિનેમાથી પોર્ટ શહેર, જોકે ત્યાં પૂરતી આધુનિક ઇમારતો છે. કદાચ આ તે કારણસર છે કે સ્થાપિત સ્ટીરિયોટાઇપને લીધે મેં તેને અલગ રીતે સમજી શક્યું નથી. યુક્રેનમાં છેલ્લા અશાંતિના સંબંધમાં, તે ખૂબ દુઃખદાયક બને છે કે આપણી સામાન્ય રશિયન-યુક્રેનિયન સંસ્કૃતિનો આ ભાગ અમે ગુમાવી શકીએ છીએ.