મારી પ્રથમ પરિચય 10 વર્ષમાં થયો હતો. બરાબર મારા જન્મના દિવસે, અમે કિવના રેલવે સ્ટેશનના પ્લેટફોર્મ પર બહાર આવ્યા. દર વર્ષે, પરંપરાગત રીતે, હું મારી દાદીની મુસાફરી કરી. તે વર્ષે રસ્તો બદલાઈ ગયો, અને તેથી હું યુક્રેનની રાજધાનીમાં ગયો. બાળપણથી, મને વિશાળ ગ્રેનાઈટ ઇમારતો યાદ છે, શેરીઓના ફ્લોર પર પડછાયાઓને ફોલ્ડિંગ, સતત વધારો અને રફ ભૂપ્રદેશની ઉતરતા અને કિવ ઝૂમાં વધારો. મોટા, ઓડેસાની તુલનામાં, સારી રીતે જાળવી રાખ્યું છે, પરંતુ ખાસ કરીને પ્રભાવિત નથી. તે જિરાફ્સ હતા, જે ઓડેસામાં ફક્ત ન હતું, પરંતુ આ ગરમ ઉનાળાના દિવસે સૌથી મોટો આઘાત એ ચહેરા પરના બિલ્ટ-ઇન ચાહક સાથે એક ટોપ હતો. તેમણે શાંતિથી આઈસ્ક્રીમ ખાધું, જેમ કે તે વિશ્વમાં સૌથી સામાન્ય કેપ ધરાવે છે! મેં ક્યારેય આવી કોઈ ઉપકરણોને ક્યારેય મળ્યા નથી.
આગામી સફર સાત વર્ષમાં હતી. કિવ પહેલેથી જ સંપૂર્ણપણે અલગ હતું, હું પરિપક્વ છું, આંગણામાં વસંત, વરસાદ અને ચલ સૂર્ય હતો. આ વખતે શહેર તેની મહાનતા દ્વારા ત્રાટક્યું હતું, સ્વતંત્રતાનો એક મોટો વિસ્તાર, દરેક ભૂમિગત મેટ્રો સ્ટેશનથી પ્રેમમાં પડ્યો હતો, તેની અવિરત સૌંદર્ય સાથે અને બાળપણમાં લાગતો હતો. શહેર શહેરમાં થયું હતું, જે મારા આગમનનો મુખ્ય ધ્યેય બની ગયો હતો, તેથી ચાલવા પર ઘણો સમય ન હતો અને મુખ્ય આકર્ષણોને જોયો, હું ઘરે ગયો.
આગલી વખતે કિવ શિયાળામાં રજાઓ પર ખોલ્યું. સ્વયંસંચાલિત રીતે નવા વર્ષની ઉજવણીમાં પહોંચ્યા, તે અહીં એક અઠવાડિયા માટે પસાર થઈ ગયું છે. નવા વર્ષની લાઇટ, ફ્રોસ્ટ, દેશના ઉત્સવના દેશ - આ બધું અસામાન્ય સંયુક્ત હતું. બાકીના દરમિયાન, તેમણે સિનેમા અને મ્યુઝિયમની મુલાકાત લીધી હતી, જેમાં દરેક માળે તેની દિશા હતી: પ્રાણીશાસ્ત્ર, પુરાતત્વ, વગેરે, અને ફ્લોર વચ્ચે શહેરના પેનોરામા છે. હોલોડોમોરના મ્યુઝિયમમાં હતો, ધ્રુવ પર નદીના સ્ટેશનની નજીકના કાંઠાની સાથે ચાલ્યો હતો, ફિશલથી આગળ વધીને, લોરેલ સાથે ચાલ્યો હતો અને મિખાઇલવૉસ્કી કેથેડ્રલમાં ઇચ્છા રાખ્યો હતો. એક અનફર્ગેટેબલ એન્ડ્રીવેસ્કી વંશએ તેની ટોચ પર ખાસ કરીને નાના ચર્ચની પ્રશંસા કરી. ગોલ્ડન ગેટ અને બાયકોવો કબ્રસ્તાનને આ થોડી સફર માટે તપાસ કરવામાં આવી હતી.
ભવિષ્યમાં, બંને ઉનાળામાં, મેં જોયું કે સ્ટેડિયમ યુરો 2012 માં કેવી રીતે બાંધવામાં આવે છે, યુક્રેનની સુપ્રીમ કાઉન્સિલની ઇમારત, કિવના ગોથિક કેથેડ્રલ, ડેનિપર અને ટ્રુકુનોવના કાંઠે ટાપુ અને ફક્ત શહેરની શેરીઓમાં.
એક સફરમાં, અમે શહેરના બાહર પર રહેતા, જંગલના પાણીના સુંદર સંકુલમાં જંગલની મૌનમાં લગભગ. તે સફરમાં, કોઈપણ સબવે સ્ટેશન પસંદ કરવાનું એવું લાગતું હતું કે શહેર શાબ્દિક રૂપે અતિશય હતું અને માથામાં ફિટ થયું નથી: જેમ કે સંખ્યાબંધ "ઊંચાઈ" અને લોકો એક જ સ્થાને આવે. કદાચ તે કુદરતની ફાયદાકારક અસર અને ઉચ્ચ ઇમારતો પર તેની સુંદરતામાં તીવ્ર પરિવર્તન હતી, તે ખૂબ ગંભીરતાથી ડરતી હતી.
છેલ્લા પ્રવાસમાંના એકમાં, મેં પાર્કની મુલાકાત લીધી હતી જ્યાં માતૃભૂમિની મૂર્તિ સ્થિત છે. આવી ભવ્ય ઇમારત તેની શક્તિને હલાવે છે. પછી ટોચનો માર્ગ બંધ રહ્યો હતો, અને હવે તે પ્રવાસીઓની મુલાકાત લેવા અને પ્રશિક્ષણ કરવા માટે ખુલ્લું છે જેથી તેના તમામ ગૌરવમાં, પામ પર, કિવ જુઓ. પાણી મ્યુઝિયમની મુલાકાત લીધી - નાના, પરંતુ એક રસપ્રદ અને ઉત્તેજક પ્રદર્શન સાથે.
અભ્યાસ કરવા માટે ઘણી મુસાફરી, કેસો અથવા બાકીના માટે ફક્ત ત્યારે જ હતા, અને તેમાંના દરેકને તેમના વિશિષ્ટ ઇવેન્ટ્સ, છાપ, ઇવેન્ટ્સ અને કંઈક નવું ઉદઘાટન દ્વારા યાદ કરવામાં આવ્યું હતું. દર વખતે જ્યારે તમે નવી છાપ સાથે પાછા ફરો છો, અને રાજધાની હંમેશાં મળવા અને વિશ્વવ્યાપીને બદલવામાં ખુશી થાય છે!
