જૈસાલમેર એક ઉદાસી વાર્તા સાથે એક સુંદર શહેર છે. પાકિસ્તાનના પાકિસ્તાન, ભારતીય અવગપોસ્ટ સાથે સરહદથી રણના મધ્યમાં ફોર્ટ સિટી 100 કિ.મી. જૈસાલમેરની સ્થાપના 1156 માં કરવામાં આવી હતી. તેરમી સદીમાં, બાર વર્ષીય ઘેરાબંધી, મુસ્લિમો, શહેરમાં પડી, અને રહેવાસીઓએ સામૂહિક આત્મહત્યા કરી (ફક્ત તેની સાથે, બે વાર બે). 16 મી સદીમાં, રાજા જૈસાલમેરે સમ્રાટ અકબરની પુત્રીઓમાંની એક સાથે લગ્ન કર્યા હતા અને તે પછી લાંબા સમયથી રાહ જોવાતી દુનિયા આવી. શહેરને ટ્રેડ રૂટ્સ (ધ ગ્રેટ સિલ્ક રોડ) ના કેન્દ્રમાં વિકાસ પામ્યો હતો. પરંતુ શોપિંગ દરિયાઈ બંદર તરીકે બોમ્બેની સ્થિતિને મજબૂત બનાવવી, કરની સમસ્યાઓ અને સખત સરકારી સુધારણાઓ, અને ટોચની વસ્તુ - પાકિસ્તાનનું નિર્માણ અને ભારતીય-પાકિસ્તાની સરહદનું ઉદભવ, કાવેલાવેઝને કાપી નાખે છે, તેણે શહેરને પૂર્ણ કર્યું ઘટાડો હવે જૈસાલમર, મૂળભૂત રીતે, પ્રવાસનના ખર્ચે છે અને તેની પાસે કેટલીક આવક અદ્યતન લશ્કરી સુવિધા છે. શહેર ખરેખર સોનું જુએ છે. બધા મકાનો પરંપરાગત રીતે પીળા / ગોલ્ડ રેતીના પત્થરથી બાંધવામાં આવે છે (પરંતુ હવે જુરાસિક સમયગાળો, ફોર્ટમાં લગભગ બધી ઇમારતો તરીકે) અને તેમાંના ઘણાને એક અનન્ય થ્રેડથી સજાવવામાં આવે છે, જે મેસનના બ્રિગેડના વયના સમય દ્વારા કરવામાં આવે છે, આ સમાધાન એ જ રણમાં છે: ક્રોલ કુશળતાના રહસ્યો પેઢીઓથી પેઢી સુધી ફેલાય છે, અને તેમના સમયમાં જીવંત માસ્ટર્સના વિકૃતિના પૂર્વજોને તમામ કિલ્લાઓથી બનાવવામાં આવે છે અને સજાવવામાં આવે છે. જૈસાલમેરની 70% વસ્તી બ્રાહ્મણો બનાવે છે - સૌથી વધુ જાતિના પ્રતિનિધિઓ. હું મૂળભૂત રીતે શ્રેષ્ઠ રીતે ગોઠવેલ હતો, કારણ કે આ સ્થળ વિશેની પ્રતિક્રિયા એકબીજાથી વિપરીત છે. મારી સાવચેતી અને મારા બધા શંકા આગમનના દોઢ કલાકમાં એક કલાકની અંદર દૂર કરવામાં આવ્યા હતા.
જૈસાલમેરને તે જ ગમ્યું ન હતું, તેણે પોતાને પ્રેમ કરવા દબાણ કર્યું: કદાચ આ આપણા પાથ પરનો પ્રથમ શહેર છે જેમાં કંઈક થઈ રહ્યું છે, કંઈક બાંધવામાં આવે છે અને સાફ થાય છે. અમે શેરીમાં જાહેર શૌચાલય પણ શોધી કાઢ્યા! ના, ના, ફક્ત તે જ વિચારશો નહીં કે દરેક જગ્યાએ સ્વચ્છતા છે. ના, ગંદા, તે હોવું જોઈએ, તે ભારતના તમામ શહેરો જેવું લાગે છે. લોકો પણ શેરીમાં રહે છે, પણ હરણની આગ છે, તે ગાય, ડુક્કર અને કૂતરાઓમાં પણ ચાલે છે. પરંતુ પ્રાણીઓ ગંદા, ટિક અને પ્રતિક્રિયાશીલ જેવા દેખાતા નથી. એક સુંદર આવા ગાય પર, અમે સુધારેલા ક્રોલર્સને નોંધ્યું: તેણીની ગરદન પર સ્નીકર સાથે જોડાયેલી હતી - લગભગ તે ઘંટડી ખોવાઈ ગઈ ન હતી, ફક્ત રિંગ્સ નહીં. ઘણા નિષ્ક્રિય બુર્જિયોને હિપમાં લેબલ કરવામાં આવે છે. અન્યત્ર સુધી, શેરીઓમાં અસહ્ય stench પર ઊભા રહો. ગરમી, ગરમ પણ, સૂર્ય તેજસ્વી રીતે ચમકતો હોય છે. શહેર ખરેખર સુંદર છે. અહીં તમે કંટાળો આવશે નહીં: ત્યાં ક્યાં ચાલવું તે જોવા માટે કંઈક છે, તળાવ પર સૂર્યાસ્તને મળો, ઉંટ પર રેસ ગોઠવો, સૂર્યાસ્ત પછી રણમાં રેડવાની, સ્થાનિક લોકકથા સાંભળો અને સ્થાનિક વાનગીઓનો સ્વાદ લો.
અમે જયપુરથી જૈસાલમર ગયા. મેં મેન્ડ્રેથને છુપાવી દીધો નથી. સૌ પ્રથમ, ટ્રેન રાત્રે, બીજી, પસાર થતી, ત્રીજી, તે હંમેશાં અંગ્રેજીમાં બોલતા વ્યક્તિની ગણતરી કરવા માટે હંમેશાં ભોજન નથી, જો તમને અચાનક કંઇક સ્પષ્ટ કરવાની જરૂર હોય, અને ટ્રેન પાર્કિંગનો સમય મર્યાદિત છે. પછી મને હજુ સુધી શંકા નથી કે ચોથા, અને પાંચમા બંને છે, જે પહેલા કરતાં વધુ ગંભીર છે, બીજું અને ત્રીજા. નાઇટ ટ્રેનની હકીકત એ હકીકતથી ડરતી હતી કે તે જેની સાથે તમે પડદાને પાછળ જોશો તે જાણતા નથી, આ એક ખીલ છે, અને મારી પાસે બે બેકપેક્સ છે, મારી પુત્રી પણ બે બેકપેક્સ અને ઊંઘવાની ઇચ્છા ધરાવે છે. થોડું, કારણ કે jaisalmer 12 કલાક પહેલાં. ઠીક છે, અહીં અમે નસીબદાર હતા: ફ્રેન્ચ અમારી સાથે હતા, અમારા બેકપેક્સને સાયકલ ચલાવવાના તાળાઓ દ્વારા તાત્કાલિક સજ્જ કરવામાં આવ્યા હતા, "ધોવાઇ ગયેલી", અમારા બાળકને ઉપલા છાજલીઓ ખાલી દોષરહિત સાથે વ્યસ્ત નહોતા, ટ્રેનમાં સૂઈને ખૂબ જ શક્ય હતું અનુકૂળ નથી, તેથી નર્વસ, સ્વપ્ન ખૂબ જ ઉત્તમ હતું, અને વધુમાં, અમને લાંબા સમય સુધી આરામ કરવો પડ્યો હતો - સવારમાં, 7 સાથે એડકના કલાકો, ખોરાકની પેડિગેજ માત્ર વોકેડાઉન નહોતી, અને સંપૂર્ણપણે મગજને લઈ જતા હતા. તેમના શાકાહારી કટલેટ અને ગરમ ચા. તેથી આ આઇટમ અનુસાર, તે ખાસ કરીને સ્ટીમિંગ ન હતી. જૈસાલમરની સફર પણ શાંત હતી, ટ્રેન અંતિમ સ્ટેશનથી ગઈ. અંતિમ રચના લગભગ એક કલાકમાં અગાઉથી લાગુ કરવામાં આવે છે. તેથી તમારી પાસે ટ્રેન નંબર શોધવા અને તમારી કાર શોધવા માટે પૂરતો સમય હશે. ઉદાહરણ તરીકે, અમારી ટ્રેનો ફક્ત કેટલીક કારો પરની સંખ્યા હતી, પરંતુ દરેક કાર પર મુસાફરોની સૂચિમાં, જેમાં તમે અમારા સ્થાનો (ભગવાન માટે પ્રાર્થના કરો અને ટિકિટ ખરીદવા માટે, તમારા ઉપનામોને યોગ્ય રીતે જોડવામાં આવે છે - અમે અંદર છીએ તે સૌથી સૂચિ એલેના જી અને એકીસીના જી તરીકે દેખાયા છે). આશ્ચર્યની અપેક્ષા ન હતી: ટ્રેન દિવસ હતો.
સૌથી વધુ આશ્ચર્યજનક વાત એ છે કે અમે લગભગ એક અઠવાડિયા સુધી જૈસેલિરામાં વિતાવ્યો હતો, પરંતુ અમારા દસ્તાવેજો માટે કોઈએ પૂછ્યું નથી.
