તમે કેરળ રાંધણકળા વિશે વિશ્વાસ સાથે કહી શકો છો કે તે સદીઓથી વિવિધ લોકો અને વિવિધ ધર્મોના પરિણામે વિકસિત થઈ શકે છે. લાંબા સમય સુધી, હિન્દુઓ, ખ્રિસ્તીઓ, મુસ્લિમો અને યહૂદીઓ શાંતિથી હતા. સૈદ્ધાંતિક રીતે, પરંપરાગત વાનગીઓની મુખ્ય સંખ્યા શાકાહારી છે, જો કે, કેરળમાં ચિકન, માંસ અને સીફૂડ એ કોઈ સમસ્યા નથી.
આ રાજ્ય તટવર્તી છે, તેથી તમામ ઉપાય શહેરોમાં તમે સીફૂડ અને વૈવિધ્યસભર માછલીની વિશાળ પસંદગી શોધી શકો છો. જો કે, કેરળના સ્થાનિક રહેવાસીઓ માછલી તૈયાર કરી રહ્યા છે કારણ કે તે સ્વીકારવામાં આવે છે, ઉદાહરણ તરીકે, પાડોશી રાજ્ય ગોવામાં. અહીં માછલી મોટાભાગે ઘણીવાર બુધ્ધિ છે, અને પછી શાકભાજી તેમાં ઉમેરો, પણ ગોયનવાસીઓ માત્ર તળેલા વાનગીઓ અને કરીનો વિરોધ કરે છે. કિચન કેરળને દક્ષિણ ભારતીયને શાકભાજી અને મસાલાના લાક્ષણિક સમૂહ સાથે કહેવામાં આવે છે. પરંતુ જો તમે તેને પડોશના તમિલ-નાડથી સરખાવતા હો, તો કદાચ, ક્ષારની રાંધણકળા ખૂબ જીતે છે.
સ્થાનિક વાનગીઓના મુખ્ય ઘટકો ચોખા, નારિયેળ, દ્રાક્ષ અને શાકભાજી છે. અને નારિયેળ અહીં મુખ્ય અને ડેઝર્ટમાં બંનેમાં, બધા વાનગીઓમાં ઉમેરવા માટે અહીં બનાવવામાં આવે છે. પછી કેરાલામાં પડોશી ગોવા કરતાં વધુ વિવિધ મસાલાનો ઉપયોગ કરો. ત્યાં તમે મસાલાના વેચાણ માટે દુકાનો અને વિશિષ્ટ બજારો શોધી શકો છો.
તેથી, આપણે કહી શકીએ કે સ્થાનિક વાનગીઓ વધુ સુગંધિત અને ખૂબ જ તીવ્ર છે. તે આવા સીઝનિંગ્સનો ઉપયોગ કરે છે જેમ કે તામરિંદ અને આદુ, પરંતુ સ્થાનિક રસોઈમાં લસણનો ઉપયોગ વ્યવહારિક રીતે કરવામાં આવતો નથી. Kertersy તેને સંપૂર્ણપણે નકારે છે, તેઓએ તેને આવા મસાલાથી સ્થગિત તરીકે બદલ્યો છે, જેને આવશ્યક રૂપે સમાન સુગંધ છે. પણ, કાર્ડામોમ, કરીના પાંદડા, કાર્નેશન, તજ, મરચાં અને ટંકશાળનો ઘણો ઉપયોગ થાય છે.
ચોખા વાનગીઓ, તમે કહી શકો છો, લગભગ દરેક ભોજનમાં હાજર છે. તદુપરાંત, તે ફક્ત ઉકાળેલા ચોખાને ઉઠાવવામાં આવે છે, અથવા તેનાથી તમામ પ્રકારના વાનગીઓ. પૉપ્ડ ચોખા પુટુ, જે એક દંપતી માટે એક દંપતી માટે તૈયાર છે, પછી ટાઇપૅમ - કહેવાતા ચોખા પાસ્તા, ચોખાના લોટમાંથી, પછી કોંગના પૅનકૅક્સ, ત્યારબાદ ચોખાના પૅરજ, નારિયેળ અને નાના પૅનકૅક્સ એપેમ સાથે નાના પૅનકૅક્સ એપેમ .
કેરલ મીઠાઈઓ સામાન્ય રીતે પેરીર, દૂધ, નટ્સ, ચોખા અને વટાણા લોટમાંથી બનાવવામાં આવે છે. એલચી, ગુલાબી પાણી, નારિયેળ અને કેસર હંમેશાં ઉમેરણો તરીકે ઉપયોગમાં લેવાય છે. સૈદ્ધાંતિક રીતે, તેઓ અન્ય ભારતીય ડેઝર્ટ્સને મજબૂત રીતે સમાન લાગે છે, કારણ કે તેમની પાસે એક મજબૂત સુગંધ સાથે બરાબર એક જ નરમ-મીઠી સ્વાદ હોય છે, તેથી ઘણા પ્રવાસીઓ તેમને પ્રથમ ડંખથી પ્રશંસા કરે છે, અથવા સંપૂર્ણપણે તેમની પાસેથી દૂર રહે છે.
કેરળમાં પીણાઓ, આથો આથો આથો, પ્રોથ્રુપના આધારે રાંધવામાં આવે છે, જેને સ્થાનિક એડવર્બ પર બોલાવવામાં આવે છે, અને ઘણીવાર ચા, રસ અને કોફીનો ઉપયોગ કરે છે. કેરળમાં પણ આ પ્રકારના દુર્લભ નાસ્તામાં કેળા ચિપ્સ તરીકે સામાન્ય રીતે લોકપ્રિય છે જે સામાન્ય રીતે પેકેજ્ડ સ્વરૂપમાં વેચાય છે. પરંતુ હજી પણ, જો તમે તેમને શ્રેષ્ઠ રીતે અજમાવવા માંગતા હો, તો તમને શેરીમાં સ્થાન મળે છે જેમાં તેઓ તેમને તમારી સાથે જ ફાયર કરશે. તદુપરાંત, ચીપ્સ મીઠી, તેથી તીવ્ર અથવા મીઠું જેવા હોય છે. જો તમે ઓછામાં ઓછા એક વાર પ્રયાસ કરો છો, તો તે રોકવું અશક્ય છે.
કેરળમાં તેમજ દક્ષિણ ભારતના પ્રદેશમાં, પ્લેટોની જગ્યાએ બનાનાના પાંદડાનો ઉપયોગ કરવો તે પરંપરાગત છે. તેથી તમે સલામત રીતે સમય બચાવી શકો છો, ઉદાહરણ તરીકે, ધોવા વાનગીઓ પર. શીટ પર તે થોડું ચોખા, એક ખિસકોલી પીપિંગ ખસખસ, તાજા પેલેટ, વનસ્પતિ પૂરવણીઓ, પીકા ચાવડર આપે છે, તેમજ ચટ્ને - મીઠી અને ખાટીના ચટણીઓ માટે પરંપરાગત છે. તેથી આપણે કહી શકીએ કે દક્ષિણ ભારતીય તાલિ સૌથી વાસ્તવિક વ્યાપક બપોરના છે.